Anglomania
Anglomania (anglomanie) – objawiająca się w bezgranicznym uwielbieniu wszystkiego co angielskie, zwłaszcza angielskiego ustroju. Była to częsta postawa wśród francuskich les philosophes XVIII wieku. Prym wśród anglomaniaków wiódł Voltaire. Louis de Jaucourt – dobrze znający anglików członek Royal Society był bardziej sceptyczny i nieraz krytykował tą niepatriotyczną postawę. Zjawiskiem tym zajmują się francuscy historycy Claude Bruneteau i Bernard Cottret.
Anglomani
[edytuj | edytuj kod]- Voltaire
- Armand Louis de Gontaut, książę de Lauzun
- Louis Philippe d'Orléans (1747-1793), książę de Chartres
- Louis-Léon de Brancas, kiażę de Lauraguais
- marquis de Brunoy, syn Jean Pâris'a
- Raymond Aron
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jacques Gury, Une Excentricité à l’Anglaise : l’Anglomanie in L’Excentricité en Grande-Bretagne au XVIIIe siècle, Lille III, 1976, p. 191-209.
- Louis-Sébastien Mercier, Parallèles de Paris et de Londres, Collection « Etudes critiques » n° 2, Introduction et notes par Claude Bruneteau et Bernard Cottret, Didier – Erudition, Paris, 1982.