Anthony Wayne
| |
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1745 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 grudnia 1796 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1775–1783 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych, |
| Późniejsza praca |
członek Izby Reprezentantów z Georgii |
| Odznaczenia | |
| |
Anthony Wayne (ur. 1 stycznia 1745 w hrabstwie Chester, zm. 15 grudnia 1796 w Erie) – amerykański polityk i żołnierz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1 stycznia 1745 na terenie hrabstwa Chester[1]. Studiował na Akademii Filadelfijskiej, a następnie pracował jako geodeta w Nowej Szkocji[1]. W 1774 roku zasiadał w legislaturze stanowej Pensylwanii, a rok później wziął udział w amerykańskiej wojnie o niepodległość[1]. Służył pod rozkazami Benedicta Arnolda, a następnie został przeniesiony do Fortu Ticonderoga[2]. W 1777 roku został generałem brygady, a rok później wziął udział w bitwie o Monmouth[2]. W czerwcu 1779 poprowadził wojska amerykańskie do zwycięstwa w bitwie o Stony Point, w której wykazał się odwagą i zuchwałością, przez co dorobił się pseudonimu Mad Anthony (Wściekły Anthony)[2]. W związku z tym wydarzeniem – 26 lipca 1779 w uznaniu m.in. zdecydowanej nieustraszoności oraz w imieniu podległych mu oficerów i żołnierzy – został uhonorowany Złotym Medalem Kongresu[3]. Po zwycięstwie w bitwie pod Green Spring, został przeniesiony do Yorktown, gdzie Brytyjczycy prowadzili oblężenie[2]. Przyjął tam kapitulację Charlesa Cornwallisa, a następnie został wysłany na południe, by dołączyć do wojsk generała Nathanaela Greene’a[2]. W 1783 roku został awansowany na generała majora[1]. W latach 80. XVIII wieku przeniósł się do Georgii, gdzie władze stanowe przyznały mu ziemie, w uznaniu zasług wojskowych[1]. W 1788 był delegatem na Konwencję Konstytucyjną[1]. W 1790 roku został wybrany do Izby Reprezentantów, jednakże w marcu 1792 Kongres wygasił jego mandat, z powodu nadużyć przy wyborach[2]. Wayne odmówił ponownego kandydowania i ponownie wstąpił do wojska[1]. Na prośbę prezydenta George’a Washingtona został dowódcą wojsk walczących w wojnie z Indianami Północnego Zachodu[2]. Po zwycięskiej bitwie pod zaporą z pni, Wayne wynegocjował traktat z Greenville, kończący walki[2]. Zmarł 15 grudnia 1796 w Erie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Wayne, Anthony. Biographical Directory of the United States Congress. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Anthony Wayne, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-04-17] (ang.).
- ↑ Congressional Gold Medal Recipients. Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2024-06-18]. (ang.).