Przejdź do zawartości

Antonio Bertali

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Bertali
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1605
Werona

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1669
Wiedeń

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, skrzypek

Antonio Bertali, także Bartali, Bertalay[1] (ur. w marcu 1605 w Weronie, zm. 17 kwietnia 1669 w Wiedniu[2]) – włoski kompozytor i skrzypek.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1611–1622 był uczniem Stefano Bernardiego[3]. Jeszcze w czasie pobytu w Weronie zdobył sławę jako skrzypek[1]. Od 1622 roku działał w służbie biskupa wrocławskiego Karola[3]. Od 1624 roku przebywał w Wiedniu, będąc instrumentalistą na dworze cesarskim[2]. Około 1641 roku został wicekapelmistrzem, a w 1649 roku jako następca Giovanniego Valentiniego kapelmistrzem nadwornym[1]. Był organizatorem dworskich widowisk teatralno-baletowo-muzycznych i autorem muzyki na oficjalne okazje[1][3]. Skomponował m.in. kantatę Donna real na uroczystość zaślubin Ferdynanda III z infantką hiszpańską Marią Anną (1631), Missa Ratisbonensis na Sejm Rzeszy w Ratyzbonie (1636) i Requiem na pogrzeb cesarza Ferdynanda II (1637)[3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był płodnym kompozytorem, inwentarz kapeli cesarskiej Leopolda I wymienia około 600 przypisywanych Bertaliemu utworów religijnych i instrumentalnych, jednak większość z nich nie zachowała się[1]. Komponował m.in. msze, oratoria, magnifikaty, Te Deum, psalmy, motety[3]. Był autorem 10 oper w stylu włoskim, z których tylko 3 zachowały się w całości[3]. W dzisiejszych czasach najbardziej rozpowszechniona jest twórczość instrumentalna Bertalego[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 306. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c Bertali, Antonio [online], Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2024-09-04] (pol.).
  3. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 328. ISBN 0-02-865526-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy