Apologetyka
Apologetyka (łac. apologeticum, z gr. ἀπολογία) – dział teologii (teologia fundamentalna, której apologetyka jest wymiarem praktycznym) lub literatury zajmujący się obroną wiary, w szczególności chrześcijańskiej, przed zarzutami przeciwników oraz uzasadniający podstawowe prawdy wiary. Termin ten również dotyczyć może twórczości pisarskiej apologetów. Mianem tym określa się pisarzy wczesnochrześcijańskich z II i III w.[1] działających w okresie po Ojcach Apostolskich. Zaliczani są do nich m.in. św. Justyn, Atenagoras z Aten, Arystydes z Aten, Teofil z Antiochii, Tertulian, Klemens Aleksandryjski, Meliton z Sardes, Tacjan Syryjczyk, Minucjusz Feliks, Apolinary z Hierapolis, Kwadrat Apologeta. Wymienieni pisarze chrześcijańscy próbowali dowodzić, iż wiara chrześcijańska mogłaby zagwarantować porządek w państwie rzymskim[2].
Apologetyka stawia sobie za zadanie obronę przekonań religijnych za pomocą argumentacji historycznej i racjonalnej, bardzo często na podstawie Biblii. Celem jej jest m.in. wykazanie braku konfliktów między nauką a religią oraz między rozumem a wiarą[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, ISBN 978-83-7327-782-3, s.18.
- ↑ Tamże.
- ↑ Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, Słownik kultury chrześcijańskiej, Przełożył i uzupełnił Tadeusz Szafrański, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1997, ISBN 83-211-1537-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gilbert Keith Chesterton, Ortodoksja, Fronda, 2005
- Josh McDowell, Przewodnik apologetyczny, Vocatio, Warszawa, 2002
- C.S. Lewis, Chrześcijaństwo po prostu, Media Rodzina, 2002
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Podstawy | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biblia | |||||||||
| Teologia | |||||||||
| Historia | |||||||||
| Wyznania |
| ||||||||
| Postacie |
