Przejdź do zawartości

Atanazy II (patriarcha Konstantynopola)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Atanazy II
Αθανάσιος Β΄
Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania

Cesarstwo Bizantyńskie

Data śmierci

nie wcześniej niż 1453

Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania

1450–1453

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Wybór patriarchy

1450

Atanazy IIpatriarcha Konstantynopola w latach 1450–1453.

Wiadomości o Atanazym II znajdują się wyłącznie w aktach synodu konstantynopolitańskiego z 1450 r., które uważa się za sfałszowane. Według informacji w nich zawartych Atanazy był igumenem klasztoru Bogarodzicy Peribleptos w Konstantynopolu i został wybrany na tron patriarszy po złożeniu zeń Grzegorza III, który w 1450 r. opuścił Konstantynopol. Synod w obecności patriarchów Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimy miał podjąć decyzję o odstąpieniu Kościoła Wschodniego od unii zawartej na soborze florenckim (1439). Konsekracji Atanazego II w bazylice Hagia Sophia przewodniczyli metropolici: Metrofan z Kyziku, Makary z Nikomedii i Neofit z Nicei. Jeśli Atanazy II został rzeczywiście wybrany, był ostatnim bizantyńskim patriarchą Konstantynopola[1].

Specjalista historii religii bizantyńskiej Vitalien Laurent pisze: „Patriarcha Atanazy II, wymieniany we wszystkich katalogach, to mit w tym samym stopniu, co synod z 1450 roku, w którego aktach jest jedynie wymieniany[2] i „Grzegorz Mammas, który w uroczystej liturgii był wspominany w Hagii Sophii jeszcze w grudniu 1452 roku, jest ostatnim patriarchą przed upadkiem. Atanazy II nigdy nie istniał[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. I. Popow: Afanasij II.
  2. Vitalien Laurent, E. Dalleggio, « Les études byzantines en Grèce (1940–1948) », tom 7, ss. 91–128, 109 nota n° 104.
  3. Vitalien Laurent, E. Dalleggio, « Les études byzantines en Grèce (1940–1948) », tom 7, s. 110, nota 114.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • I. Popow: Afanasij II. [w:] Prawosławnaja enciklopedia, Т. 4, s. 20 [on-line]. [dostęp 2012-12-06]. (ros.).
  • Vitalien Laurent, E. Dalleggio, « Les études byzantines en Grèce (1940–1948) », w Revue des études byzantines, tom 7, 1949.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy