Przejdź do zawartości

Avior

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Avior
ε Carinae
Ilustracja
Położenie gwiazdy w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Kil

Rektascensja

08h 22m 30,835s[1]

Deklinacja

-59° 30′ 34,14″[1]

Paralaksa (π)

0,00539 ± 0,00042[1]

Odległość

601 ± 47 ly
184 ± 14[2] pc

Wielkość obserwowana

1,86m[2]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

olbrzym i karzeł

Typ widmowy

A: K3 III[3]
B: B2 Vp[4]

Masa

A: 9,0 ± 0,9[5] M
B: 7,3[6]

Wielkość absolutna

−4,47m[2]

Jasność

6000 L[7]

Wiek

31 ± 10 mln lat[5]

Temperatura

A: 3500 K
B: 20 400[6]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

7629[2] pc

Mimośród

0,0504[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J08223082-5930340
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 315
Boss General Catalogue: GC 11463
Katalog Henry’ego Drapera: HD 71129
Katalog Hipparcosa: HIP 41037
Katalog jasnych gwiazd: HR 3307
SAO Star Catalog: SAO 235932
CPD−59°1032

Avior (Epsilon Carinae, ε Car) – gwiazda w gwiazdozbiorze Kila, odległa od Słońca o około 601 lat świetlnych.

Gwiazda nie miała tradycyjnej nazwy greckiej ani arabskiej, jako że znajduje się daleko na południowej półkuli nieba. Nazwa własna Avior ma nowoczesne pochodzenie, została wprowadzona w latach 30. XX wieku przez HM Nautical Almanac Office. Nawiązuje ona do jej wykorzystania w astronawigacji lotniczej[8][9]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Avior dla określenia tej gwiazdy[10].

Charakterystyka obserwacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Gwiazdy tworzące Fałszywy Krzyż

Avior należy do 40 najjaśniejszych gwiazd na niebie, ale jest niewidoczny z większości półkuli północnej (na północ od 30° N, w tym z całej Europy)[7]. Jego obserwowana wielkość gwiazdowa to 1,86m, a wielkość absolutna jest równa −4,47m[2]. Jest najjaśniejszą gwiazdą asteryzmu Fałszywego Krzyża, mylonego z Krzyżem Południa[7].

Charakterystyka fizyczna

[edytuj | edytuj kod]
Wizualizacja systemu podwójnego Aviora

Jest to gwiazda spektroskopowo podwójna, której składniki bardzo różnią się pod względem widma[7], ale są oddalone o jedynie 0,5 sekundy kątowej[11]. Cały układ świeci 6000 razy jaśniej od Słońca[7].

Składnik Epsilon Carinae A jest pomarańczowym olbrzymem, należy do typu widmowego K3[7]. Jego temperatura to około 3500 K[6]. Wielkość obserwowana tej gwiazdy to 2,01m[3]. Masa gwiazdy jest oceniana na około 9 M[5].

Składnik Epsilon Carinae B jest błękitną gwiazdą ciągu głównego, reprezentującą typ widmowy B2[7], o temperaturze 20 400 K[6]. Gwiazda ta ma wielkość 3,85m[4]. Teoria przewiduje, że masa tej gwiazdy to około 7 mas Słońca; składnik A powinien być masywniejszy (przynajmniej początkowo), skoro obecnie jest bardziej zaawansowany ewolucyjnie[7]. Epsilon Carinae B może mieć także bliską towarzyszkę typu F8[6].

Zaobserwowany spadek jasności o około 30% jest wskazówką, że Avior to układ zaćmieniowy[7]. Jeżeli tak faktycznie jest, to gwiazdy okrążają wspólny środek masy w czasie 785 dni[12]. W takim przypadku składniki dzieliłaby w przestrzeni odległość około 4 au[7].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Avior w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f Anderson E., Francis C: HIP 41037. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
  3. a b eps Car A w bazie SIMBAD (ang.)
  4. a b eps Car B w bazie SIMBAD (ang.)
  5. a b c N. Tetzlaff, R. Neuhäuser, M. M. Hohle. A catalogue of young runaway Hipparcos stars within 3 kpc from the Sun. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 410 (1), s. 190–200, 2011. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2010.17434.x. arXiv:1007.4883. Bibcode2011MNRAS.410..190T. (ang.). 
  6. a b c d e Sidney B. Parsons. New and Confirmed Triple Systems with Luminous Cool Primaries and Hot Companions. „The Astronomical Journal”. 127 (5), s. 2915–2930, 2004. DOI: 10.1086/383546. Bibcode2004AJ....127.2915P. (ang.). 
  7. a b c d e f g h i j Jim Kaler: AVIOR (Epsilon Carinae). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2017-01-26]. (ang.).
  8. Donald H. Sadler: A Personal History of H.M. Nautical Almanac Office. Sidford, Devon: UK Hydrographic Office, 2008, s. 48.
  9. Carina, the keel. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
  10. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-11-19. [dostęp 2018-01-26].
  11. Mason et al.: WDS J08225-5931AB. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  12. Avior. Alcyone ephemeris. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy