Benedykt X
| antypapież | |
| |
| Miejsce urodzenia |
Rzym |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1073 |
| Miejsce pochówku | |
| Antypapież | |
| Okres sprawowania |
1058-1059 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
1058 |
Benedykt X (właśc. Giovanni Mincius; ur. w Rzymie zm. po 1073) – antypapież w okresie od 5 kwietnia 1058 do 24 stycznia 1059[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był Rzymianinem; kardynałem-biskupem Velletri od 1057 roku[1]. Po śmierci papieża Stefana IX został antypapieżem dzięki poparciu rodu Tuskulańczyków[2]. Kardynałowie sprzyjający reformie Kościoła nie uznali tego wyboru i obrali w Sienie na papieża Gerarda z Burgundii, który przybrał imię Mikołaj II i uzyskał poparcie cesarza Henryka IV[1]. Mikołaj wygnał z Rzymu Benedykta, który na synodzie w Sutri w 1059 r. został zdetronizowany i obłożony ekskomuniką[2]. Niedługo potem Benedykt został schwytany i uwięziony, a w kwietniu 1060 roku zmuszono go do potwierdzenia swojej detronizacji, pozbawiono go też godności kardynalskiej i biskupiej[1]. Został skazany na przymusowy pobyt w hospicjum św. Agnieszki, gdzie zmarł na początku pontyfikatu Grzegorza VII[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 210-211. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 73. ISBN 83-7006-437-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977, s. 144 nr 4
- Hans Walter Klewitz, Reformpapsttum und Kardinalkolleg, Darmstadt 1957, s. 33-34
- Kazimierz Dopierała, Księga papieży, Pallotinum, Poznań 1996, s. 145-146