Beriewo
Cerkiew | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Gmina | |
Powierzchnia |
27,291 km² |
Wysokość |
365 m n.p.m. |
Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
067396 |
Kod pocztowy |
5438[2] |
Tablice rejestracyjne |
EB |
Położenie na mapie Bułgarii | |
42°58′10,20″N 24°53′35,16″E/42,969500 24,893100 |
Beriewo (bułg. Бериево) – wieś w środkowej Bułgarii, w obwodzie Gabrowo, w gminie Sewliewo. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku wieś liczyła 277 mieszkańców.
Środowisko naturalne
[edytuj | edytuj kod]Beriewo położone jest nad Widimą. Wzdłuż rzeki znajdują się niewielkie stawy: Banczowskata, Berow brod, Cycyra, Dimo Naczew, Jocza, Padnałata skała, Piłczarnika, Sini wir, które w okresie letnim wykorzystywane są jako kąpieliska. Zbiorniki wodne obfitują w wiele gatunków ryb, m.in.: brzanę, cefala, świnkę. Stan wody rzeki określony jest jako czysty.
W lasach pospolicie spotyka się dziki, jelenie i sarny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze pisemne wzmianki o miejscowości pochodzą z osmańskich dokumentów rejestracyjnych z 1617 roku, w których występuje pod nazwą Berilawa.
Bizantyjski historyk Prokopiusz napisał, że wśród wielu wsi warownych w Mezji za panowania Justyniana I, znajduje się tracka osada o nazwie Beripara. Według badacza z Sewliewa, profesora Nikoły Kowaczewa osada Beripara znajdowała się w środkowym biegu rzeki Widima, niedaleko ujścia do rzeki Rosicy, w pobliżu Beriewa[3].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Kuchnia
[edytuj | edytuj kod]Typowym daniem dla tej wsi jest łucznik – placek z cebulą i papryką wypiekany w tradycyjnych piecach.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Иван Иванов: Село Бериево. София: Агенция Дейта ООД, 2010.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Справка за населението на с. Бериево, общ. Севлиево, обл. Габрово Код по ЕКАТТЕ – 03914. nsi.bg. [dostęp 2013-06-11]. (bułg.).
- ↑ Baza kodów Pocztowych – Bułgaria. geopostcodes.com. [dostęp 2013-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (bułg.).
- ↑ Кочев Никола, "Две старинни селища в Севлиевско и техните имена — Агатово и Бериево", вестник "Български език", бр.6, 1960