Przejdź do zawartości

Bernhard Stasiewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bernhard Stasiewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1905
Neukölln

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1995
Ittenbach

Wyznanie
Prezbiterat

27 stycznia 1929

Bernhard Stasiewski (ur. 14 listopada 1905 w Neukölln, zm. 1 lipca 1995 w Ittenbach(inne języki)) – niemiecki ksiądz katolicki, historyk Kościoła i historyk Europy Wschodniej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Grób w Ittenbach przy kościele Matki Bożej Bolesnej

Bernhard Stasiewski urodził się 14 listopada 1905 w Rixdorf (później Berlin-Neukölln) jako najstarszy spośród 11 rodzeństwa. Jego rodzice pochodzili z Prus Zachodnich, ojciec był przez wiele dziesięcioleci inspektorem cmentarnym (Friedhofsinspektor) w Berlinie-Neukölln. Bernhard Stasiewski uczęszczał do gimnazjum w Neukölln, które w 1924 roku ukończył ze zdaną maturą. Przygotowując się do kapłaństwa studiował na Uniwersytecie Wrocławskim teologię i filozofię. 27 stycznia 1929 przyjął święcenia kapłańskie. 18 lutego 1929 uzyskał stopień licencjata (licencjat teologiczny). Po krótkim okresie posługi duszpasterskiej w Nauen i Berlinie podjął studia historii, historii sztuki i slawistyki na Uniwersytecie w Berlinie. Naukę języka polskiego – z polecenia arcybiskupa wrocławskiego Adolfa Bertrama – rozpoczął już w seminarium duchownym, ażeby posługę duszpasterską móc sprawować wśród Polaków. Jego badania naukowe skupiały się wokół historii kościelnej i ogólnej Europy Wschodniej i ukoronowane zostały w 1932 doktoratem z filozofii na temat poszukiwań źródeł najstarszej historii Polski Untersuchungen über drei Quellen zur ältesten Geschichte Polens.

Kariera naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Już w seminarium we Wrocławiu uczył się Stasiewski intensywnie języka polskiego, co zresztą, biorąc pod uwagę dwujęzyczny obszar Górnego Śląska, nie było niczym nadzwyczajnym. Następnie studia w Berlinie były kolejnym krokiem zgłębiania historii Polski. Między innymi był tutaj słuchaczem wykładów znawcy Rosji – Otto Hoetscha, a także nestora niemieckich badań wschodnich – Alberta Brackmanna. Tu ścierał się z nurtem Osforschung i podważał wykłady Brackmanna, propagatora doktryny o chrystianizacji Polski przez Niemcy. W latach 1935–1942 prowadził na Uniwersytecie w Berlinie wykłady z historii Polski. W latach 1940–1944 został zmobilizowany i był tłumaczem wydziału badań Wehrmachtu. Jego postępowanie habilitacyjne, wszczęte w Berlinie 19 lipca 1946, zostało przerwane aresztowaniem przez NKWD. Pomimo interwencji władz kościelnych przebywał do 15 czerwca 1947 w więzieniu wojskowym. W latach 1946–1958 kierował archiwum diecezjalnym, udzielał się również w sferze edukacyjnej, w latach 1953–1958 w Instytucie Europy Wschodniej Uniwersytetu w Berlinie.

W 1955 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy na temat polsko-niemieckich stosunków przygranicznych w okresie średniowiecza Entwicklung des dt.-poln. Grenzsaumes im Hochmittelalter, napisanej pod kierunkiem prof. Franza Xavera Seppelta. W 1958 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy o początkach chrystianizacji Polski Die Anfänge der Christianisierung Polens napisanej pod kierunkiem prof. Huberta Jedina.

W 1961 objął stanowisko docenta na wydziale teologiczno-katolickim Uniwersytetu w Bonn, a w listopadzie 1962 roku objął nowo utworzoną katedrę historii nowożytnej i współczesnej i historii Kościoła Europy Wschodniej. Od 1970 roku był członkiem komisji historycznej zajmującej się badaniami Prus Wschodnich i Prus Zachodnich. Po przejściu na emeryturę w 1974 roku prowadził jeszcze do 1987 roku wykłady w seminarium duchownym Studienhaus St. Lambert(inne języki).

Literatura

[edytuj | edytuj kod]

Deutsche Biographie, Stasiewski, Bernhard

pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy