Przejdź do zawartości

Bjørn Lomborg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bjørn Lomborg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1965
Frederiksberg

Zawód, zajęcie

naukowiec

Strona internetowa

Bjørn Lomborg (ur. 6 stycznia 1965 we Frederiksbergu[1]) – duński naukowiec, adjunct professor Copenhagen Business School, założyciel i dyrektor Konsensusu Kopenhaskiego i były dyrektor Instytutu Badań Środowiska Naturalnego w Kopenhadze.

Działalność naukowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku opublikował kontrowersyjną książkę The Skeptical Environmentalist ("Sceptyczny Ekolog"), której główną tezą jest to, że wiele spośród najczęściej publikowanych twierdzeń i prognoz dotyczących ekologii jest błędna. Wielu specjalistów zajmujących się problematyką ochrony środowiska poddało jego tezy krytyce[2].

W 2002 roku Lomborg i Instytut Badań Środowiska Naturalnego założyli Konsensus Kopenhaski (Copenhagen Consensus Center), którego celem jest ustalenie priorytetów procesu poprawy globalnego dobrobytu przy użyciu ekonomii dobrobytu. W 2012 roku centrum zostało zamknięte po tym, jak duński rząd nie zdecydował się przedłużyć mu finansowania[3].

Do 2010 roku Lomborg prowadził kampanię przeciwko Protokołowi z Kioto i innym środkom służącym obniżeniu emisji dwutlenku węgla w krótkiej perspektywie czasowej. Twierdził, że lepiej przystosowywać się do nieuniknionych zwyżek temperatury oraz wydawać więcej na badania i rozwój długoterminowych rozwiązań ekologicznych (środowiskowych) i innych światowych problemów, takich jak AIDS, malaria i niedożywienie.

W wydanej w 2010 roku książce Smart Solutions to Climate Change, Comparing Costs and Benefits, Lomborg zrewidował swój stosunek do przeciwdziałania globalnemu ociepleniu[4][5]. Wcześniej konsekwentnie twierdził, że globalne ocieplenie zajmuje niską pozycję w rankingu międzynarodowych inicjatyw rozwojowych (ranking ten jest wynikiem analizy kosztów i korzyści przeprowadzonej przez Konsensus Kopenhaski w 2004 roku). Jednak w 2008 roku globalne ocieplenie zmieniło pozycję na liście rankingowej w związku z rozważeniem szerszej listy możliwych rozwiązań tego problemu. W 2010 roku tygodnik New Statesman opublikował wywiad, w którym Lomborg podsumował swój stosunek do zmian klimatu: antropocentryczny wpływ na globalne ocieplenie jest istotnym problemem, ale nie oznacza końca świata[6].

Pomysły Lomborga zostały przedstawione w filmie dokumentalnym Cool It.

Wyróżnienia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2001 roku World Economic Forum ogłosiło Lomborga globalnym liderem jutra ("Global Leader for Tomorrow"). W czerwcu 2002 roku BusinessWeek uznał Lomborga jedną z 50 gwiazd Europy ("50 Stars of Europe", kategoria "Agenda Setters")[7]. Tygodnik Time umieścił go na liście 100 najbardziej wpływowych osób 2004 roku. W 2008 roku był 41. w rankingu Top 100 Public Intellectuals Poll przeprowadzonym przez Foreign Policy i Prospect Magazine[8]. W tym samym rankingu z 2005 roku zajął 14. pozycję[9]. The Guardian wymienił go na liście 50 osób, które mogą uratować Ziemię[10]. W 2011 roku otrzymał nagrodę Transatlantyk Glocal Hero Award – "dla osobistości, której praca ma istotne znaczenie lokalne, a zarazem globalne"[11].

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Poglądy Lomborga, zwłaszcza w odniesieniu do problematyki globalnego ocieplenia, były wielokrotnie krytykowane. Zarówno Skeptical Environmentalist jak i Cool It spotkały się z daleko idącą krytyką ze strony naukowców zajmujących się badaniem klimatu[12][13]. Zwrócili oni uwagę m.in. na to, iż Lomborg błędnie interpretuje raporty IPCC, z rozkładu możliwych czułości klimatu wybierając tylko jedną do swojej argumentacji. Amerykański ekonomista zajmujący się ekonomią klimatu, Frank Ackerman, poświęcił cały rozdział swojej książki Can We Afford the Future? z 2010 roku krytyce Cool It[14]. Zarzucił on Lomborgowi między innymi brak ekspertyzy w zakresie ekonomii, stronniczy wybór literatury i przedstawianie jej jako reprezentatywnej (zarówno w odniesieniu do źródeł dotyczących klimatologii, jak i ekonomii) oraz nadużywanie analizy kosztów i zysków. Inny ekonomista, Partha Dasgupta, pisząc o ekonomicznym modelu klimatu Williama Nordhausa, DICE, odniósł się do Lomborga[15]:

[DICE] miał wpływ na pana Bjørna Lomborga, co, chociaż w zrozumiały sposób chciałoby się myśleć inaczej, samo w sobie nie znaczy, iż nie powinno się brać DICE serio.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Lomborg jest gejem i wegetarianinem[16]. Jest aktywnym działaczem w duńskich kampaniach społecznych o tematyce homoseksualnej[17].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • "Nucleus and Shield: Evolution of Social Structure in the Iterated Prisoner's Dilemma", American Sociological Review, 1996.
  • The Skeptical Environmentalist, Cambridge University Press, 2001.
  • Global Crises, Global Solutions, Copenhagen Consensus, Cambridge University Press, 2004.
  • Cool It: The Skeptical Environmentalist's Guide to Global Warming, 2007.
  • Smart Solutions to Climate Change, Comparing Costs and Benefits, Cambridge University Press, 2010, ISBN 978-0-521-76342-4.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bjřrn Lomborg w bazie Notable Names Database (ang.)
  2. Patrz sekcja Krytyka.
  3. Bjorn Lomborg's climate sceptic thinktank to close. Guardian.co.uk, 2012-01-23. [dostęp 2013-02-01]. (ang.).
  4. Bjørn Lomborg: $100bn a year needed to fight climate change | Environment. The Guardian. [dostęp 2010-11-20].
  5. Noted anti-global-warming scientist reverses course. The Upshot Yahoo! News. [dostęp 2010-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-01)].
  6. New Statesman – The NS Interview: Bjørn Lomborg. [dostęp 2010-11-20].
  7. BW Online. 17 czerwca 2002. [dostęp 2010-11-20]. Cytat: "No matter what they think of his views, nobody denies that Bjorn Lomborg has shaken the environmental movement to its core".
  8. Intellectuals — the results. [dostęp 2010-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-30)].
  9. Prospect/FP Top 100 Public Intellectuals Results. Foreign Policy. [dostęp 2010-11-20].
  10. 50 people who could save the planet | Environment. The Guardian. [dostęp 2010-11-20].
  11. Festiwal Transatlantyk wystartował!. 2011-08-05. [dostęp 2013-01-18].
  12. UCS Examines 'The Skeptical Environmentalist'. Union of Concerned Scientists. [dostęp 2013-02-01]. (ang.).
  13. Brian O'Neill. Review of "Cool It: The Skeptical Environmentalist's Guide to Global Warming. „Population and Development Review”. 34 (2), s. 359-362, 2008. [dostęp 2013-02-01]. (ang.). 
  14. Frank Ackerman: Can We Afford the Future? The Economics of a Warming World. London/New York: Zed Press, 2010, s. 70-81. ISBN 978-1-84813-038-8.
  15. Partha Dasgupta, Comments on the Stern Reviews' Economics of Climate Change [online], 2006 [dostęp 2013-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-29] (ang.).
  16. The man who demanded a recount. New Statesman. [dostęp 2010-11-20]. (ang.).
  17. OBLS – Oplysning om Bøsser og Lesbiske til Samfundet. [dostęp 2010-11-20]. (duń.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy