Przejdź do zawartości

Bogdan Wenta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Wenta
Ilustracja
Bogdan Wenta (2019)
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1961
Szpęgawsk

Prezydent Kielc
Okres

od 22 listopada 2018
do 7 maja 2024

Przynależność polityczna

Projekt Świętokrzyskie

Poprzednik

Wojciech Lubawski

Następca

Agata Wojda

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Bogdan Wenta
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1961
Szpęgawsk

Wzrost

195 cm[1]

Pozycja

rozgrywający

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1989 Wybrzeże Gdańsk
1989–1992 CD Bidasoa(inne języki)
1992–1995 FC Barcelona
1995–1998 TuS N-Lübbecke
1998–2000 SG Flensburg-Handewitt
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1981–1994  Polska 191 (763[2])
1997–2000  Niemcy 50 (144)
W sumie: 241 (907)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2004–2012 Polska
2006–2007 SC Magdeburg
2008–2014 Vive Kielce
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Bogdan Brunon Wenta (ur. 19 listopada 1961 w Szpęgawsku[3]) – polski i niemiecki piłkarz ręczny oraz trener piłki ręcznej. Poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2018), w latach 2018–2024 prezydent Kielc.

W latach 1981–1994 reprezentant Polski (763 bramek w 191 oficjalnych meczach)[2], zaś w latach 1997–2000 reprezentant Niemiec. Od 2004 do 2012 selekcjoner reprezentacji Polski. Podczas kariery zawodniczej, występował w Wybrzeżu Gdańsk, CD Bidasoa(inne języki), FC Barcelona, TuS N-Lübbecke i SG Flensburg-Handewitt. Wziął udział w siedmiu finałach europejskich pucharów. Uważany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii polskiej piłki ręcznej[4][5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Zaczął grać w piłkę ręczną dzięki trenerowi Leonowi Wallerandowi, który dostrzegł go na zawodach lekkoatletycznych[6]. W Gdańsku podjął naukę w szkole średniej Conradinum, kształcąc się w zawodzie technika budownictwa okrętowego[7].

Zadebiutował w drużynie Wybrzeża Gdańsk w wieku 17 lat. W spotkaniu z Grunwaldem Poznań zmienił swojego późniejszego następcę w roli trenera polskiej reprezentacji Daniela Waszkiewicza[8].

Był podstawowym zawodnikiem swojego jedynego polskiego klubu przez 11 lat, pięciokrotnie z rzędu zdobywał z nim mistrzostwo Polski (w latach 1984–1988), dwukrotnie grał w przegranych finałach Pucharu Europy (w 1986 z Metaloplastiką Šabac i w 1987 z SKA Mińsk). W 1989 podczas meczu z Pogonią Zabrze Bogdan Wenta, zbulwersowany stronniczym jego zdaniem sędziowaniem, oblał arbitrów wodą mineralną. Zawodnik został zawieszony, nie mógł wystąpić w meczach decydujących o mistrzostwie Polski, a gdański zespół przegrał wówczas walkę o tytuł[4].

Kluby zagraniczne

[edytuj | edytuj kod]

W 1989 za 90 tys. USD odstępnego przeszedł do hiszpańskiego Bidasoa Irun, gdzie w drugim i trzecim sezonie był uznawany za najlepszego obcokrajowca ligi ASOBAL, a wraz z Islandczykiem Alfredem Gíslasonem za tworzących najlepszą parę graczy zagranicznych. Polak znalazł się w kadrze drużyny Europy na mecz z Austrią, który odbył się 3 stycznia 1993 w Wiedniu z okazji utworzenia Europejskiej Federacji Piłki Ręcznej[9].

Dzięki dobrej grze w klubie z Irun trafił do FC Barcelona, z którą zdobył dwa Puchary Zdobywców Pucharów (1993, 1995), dwa Puchary Króla (1993 i 1994), a w 1994 krajowy superpuchar kraju. Bogdan Wenta był pierwszym Polakiem, który grał w zawodowej sekcji FC Barcelona, a jego zdjęcie zostało wyeksponowane w klubowym muzeum[5]. W 1995 zdecydował się skorzystać z oferty klubu z niemieckiego miasta Lübbecke – TuS Nettelstedt-Lübbecke, w którym grał przez trzy lata. W latach 1998–2000 grał natomiast w SG Flensburg-Handewitt.

Bogdan Wenta siedmiokrotnie wystąpił w meczach finałowych europejskich pucharów (rekord polskich sportowców w grach zespołowych), 4 z nich wygrywając: Puchar Zdobywców Pucharów z Barceloną w 1994 i 1995 oraz Puchar Miast z TuS Nettelstedt-Lübbecke w 1997 i 1998.

Reprezentacja Polski

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Polski zadebiutował za kadencji Zygfryda Kuchty w 1981 w meczu ze Szwajcarią (podczas Pucharu Jugosławii)[10]. Dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata (w 1986 – 14. miejsce i w 1990 – 11. miejsce). Nie udało mu się natomiast wystąpić z reprezentacją Polski na letnich igrzyskach olimpijskich – igrzyska w Los Angeles w 1984 zostały zbojkotowane, a na kolejne w Seulu po przegranych meczach z ZSRR Polska się nie zakwalifikowała[11]. Po raz ostatni w polskiej drużynie narodowej wystąpił w marcu 1994 w kończącym eliminacje do Mistrzostw Europy dwumeczu z Francją (przegranym 42:51).

Łącznie w reprezentacji Polski rozegrał 191 oficjalnych spotkań, zdobywając w nich 763 bramek[2].

Reprezentacja Niemiec

[edytuj | edytuj kod]

W 1996 przyjął niemieckie obywatelstwo[5] i rozpoczął grę w reprezentacji tego kraju. Wziął udział w finałach mistrzostw świata (1999), mistrzostw Europy (1998 – brązowy medal, 2000) oraz w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2000 w Sydney (5. miejsce)[5], łącznie zaliczając 46 występów.

Decyzję o zmianie obywatelstwa motywował chęcią pozostania w Niemczech, zwłaszcza po urodzeniu syna[5], a także możliwością występu na igrzyskach olimpijskich[10]. Zawodnik zastrzegł przy tym, że nie wystąpi w spotkaniach przeciwko Polsce[5]. Polskie obywatelstwo Bogdan Wenta uzyskał ponownie w 2008[12].

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Kluby

[edytuj | edytuj kod]
Bogdan Wenta jako trener Magdeburga w wyjazdowym meczu z SG Kronau-Östringen (2007)
 Osobny artykuł: Mecze Vive Kielce prowadzonego przez Bogdana Wentę.

Zawodniczą karierę zakończył w październiku 2000. Pracował w sztabie trenerskim w SG Flensburg-Handewitt[13]. 13 listopada 2005 w meczu Ligi Mistrzów pomiędzy Paris HB a tym klubem kontuzje zmusiły do zejścia z parkietu kilku zawodników gości. Z konieczności Bogdan Wenta wszedł na boisko w roli zawodnika niemieckiej drużyny[13]. 44-letni wówczas zawodnik pojawił się na boisku z numerem 44 na plecach, co jak powiedział po meczu, było przypadkiem.

Od czerwca 2006 pracę w kadrze łączył z obowiązkami trenera w niemieckim pierwszoligowym klubie SC Magdeburg, gdzie jego podopiecznymi byli m.in. reprezentanci Polski: Karol Bielecki, Bartosz Jurecki i Grzegorz Tkaczyk. W 2007 doprowadził zespół do zwycięstwa w Pucharze EHF. Jeszcze w tym samym roku został zwolniony wraz ze swoim asystentem Grzegorzem Suboczem(inne języki). Bezpośrednim powodem zwolnienia trenera, oprócz niezadowalających wyników, był list do zarządu klubu, w którym domagał się m.in. uregulowania zaległości finansowych, określenia wysokości premii oraz przeprowadzenia dyskusji na temat polityki transferowej Magdeburga[14].

W czerwcu 2008 podpisał pięcioletni kontrakt z zespołem Vive Kielce[15]. Na stanowisku tym pracował ostatecznie do stycznia 2014, kiedy został zastąpiony przez Tałanta Dujszebajewa. W okresie trenowania kieleckiego klubu czterokrotnie doprowadził go do mistrzostwa Polski (2009, 2010, 2012, 2013) i pięciokrotnego zdobycia Pucharu Polski (2009–2013)[16]. Prowadzona przez niego drużyna w sezonie 2012/2013 EHF Ligi Mistrzów zajęła 3. miejsce[17]. Po odejściu z funkcji trenera przeszedł na stanowisko menedżera w VIVE Kielce[16]. Odszedł jednak po kilku tygodniach w związku z zaangażowaniem się w działalność polityczną[18].

W 2009 był trenerem drużyny Południa w przegranym meczu gwiazd ekstraklasy z zespołem Północy (37:39)[19].

Reprezentacja Polski

[edytuj | edytuj kod]
Bogdan Wenta i Lech Kaczyński (2007)
 Osobny artykuł: Mecze reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn prowadzonej przez Bogdana Wentę.
Początki

Po wygraniu konkursu organizowanego przez Związek Piłki Ręcznej w Polsce na selekcjonera polskiej kadry narodowej seniorów objął oficjalnie tę funkcję 28 października 2004[8]. Jego konkurentem do tego stanowiska był Bogdan Kowalczyk[12]. W nowej roli zadebiutował w meczu przeciwko Szwajcarii podczas Pucharu Czterech Narodów[20].

Mistrzostwa Europy

Po uznanym za niespodziewane zwycięstwie w dwumeczu ze Szwedami Bogdan Wenta awansował z reprezentacją Polski do finałów Mistrzostw Europy w 2006, na których jego drużyna zajęła 10. miejsce[21]. Trzykrotnie jeszcze awansował do turnieju finałowego ME. W 2008 Polacy, wymieniani wśród faworytów[22], zakończyli zawody na 7. miejscu[23]. W 2010 reprezentacja zajęła 4. miejsce[24], a w 2012 – dziewiąte[25].

Mistrzostwa świata

W 2007 Bogdan Wenta poprowadził reprezentację Polski na Mistrzostwach Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn rozgrywanych w Niemczech. Polacy pokonali kolejno Argentynę 29:15, Brazylię 31:23 oraz gospodarzy 27:25, kończąc pierwszą rundę grupową na 1. miejscu. W drugiej fazie turnieju po porażce z Francją 22:31 zwyciężyli Islandię 35:33, Tunezję 40:31 i Słowenię 38:27. W ćwierćfinale polscy szczypiorniści pokonali Rosję 28:27, a w półfinale po dwóch dogrywkach Danię 36:33. W finale przegrali z Niemcami 24:29[26], zdobywając tym samym srebrny medal, będący największym sukcesem w historii polskiej piłki ręcznej. Jeszcze w tym samym roku podopieczni Bogdana Wenty wygrali turniej QS-Supercup, zwyciężając w półfinale zawodów Niemców, a w finale Szwedów.

W 2009 Polska ponownie wystąpiła na Mistrzostwach Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn. W fazie grupowej drużyna Bogdana Wenty poniosła porażkę w meczach z Macedonią i Niemcami, pokonując reprezentacje Rosji, Tunezji i Algierii. W fazie zasadniczej zajęła 2. miejsce w swojej grupie po zwycięstwach nad Danią, Serbią i Norwegią. W półfinale Polska przegrała z Chorwacją, a w meczu o 3. miejsce wygrała ponownie z Danią, zdobywając brązowy medal[27].

Po raz ostatni na zawodach tej rangi Bogdan Wenta prowadził polską reprezentację w 2011. Jego drużyna zajęła wówczas ostatecznie 8. miejsce w finałach[28].

Igrzyska olimpijskie

Na Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie w 2008 reprezentacja Polski awansowała po raz pierwszy od 28 lat po turnieju kwalifikacyjnym we Wrocławiu, w którym polscy szczypiorniści zremisowali ze Szwecją oraz wygrali z Islandią i Argentyną.

Na turnieju olimpijskim reprezentacja Bogdana Wenty występowała w grupie A z Francją, Chorwacją, Hiszpanią, Brazylią i Chinami, zajmując w niej 2. miejsce. W fazie grupowej drużyna poniosła porażkę z Hiszpanią i zremisowała z Francją, wygrywając pozostałe mecze. W ćwierćfinale reprezentacja Polski przegrała z Islandią, a następnie po zwycięstwach z Koreą Południową i Rosją zajęła 5. miejsce w turnieju.

W 2012 reprezentacja Polski nie zakwalifikowała się na Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie. 19 kwietnia tego samego roku Bogdan Wenta ogłosił koniec pracy z kadrą[29].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2014 został przedstawiony jako kandydat Platformy Obywatelskiej w wyborach do Parlamentu Europejskiego z okręgu małopolsko-świętokrzyskiego[30]. W głosowaniu z maja tego samego roku otrzymał 38 960 głosów, uzyskując mandat eurodeputowanego[31]. W PE VIII kadencji dołączył do grupy Europejskiej Partii Ludowej. Został członkiem Komisji Rozwoju oraz Komisji Kultury i Edukacji[3], a także wiceprzewodniczącym utworzonej w 2014 grupy zajmującej się sportem[32].

Europosłowie Bogdan Wenta i Ryszard Czarnecki podczas debaty (2015)

W 2016 założył Stowarzyszenie „Projekt Świętokrzyskie”, działające w województwie świętokrzyskim[33]. W wyborach samorządowych w 2018 kandydował na urząd prezydenta Kielc. Po zdobyciu 32 913 głosów (37,6%) przeszedł do drugiej tury, w której jego kontrkandydatem był Wojciech Lubawski, urzędujący prezydent miasta. Otrzymał w niej 61,3% głosów, pokonując swojego kontrkandydata i uzyskując wybór na urząd prezydenta miasta[34]. 22 listopada 2018 został zaprzysiężony, rozpoczynając urzędowanie[35]. Nie kandydował w wyborach samorządowych w 2024.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Bogdan Wenta jest synem Brunona i Heleny[12]. Żonaty z Iwoną Wentą (od 1984)[36], instruktorką fitness. Mają syna Tomasza[1]. Jego młodszy brat, Eugeniusz Wenta, również został piłkarzem ręcznym[12]. Ma także siostrę Ewę[12].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2007, za wybitne zasługi dla rozwoju polskiego sportu, za osiągnięcia w pracy szkoleniowej, prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[37].

W 75. Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” został uznany za „Trenera Roku 2009”[38]. W 2010 został najpopularniejszym trenerem województwa świętokrzyskiego w 58. Plebiscycie Sportowym – Świętokrzyskie Gwiazdy Sportu 2009 organizowanym przez „Echo Dnia”, Radio Kielce oraz TVP Kielce[39]. To samo wyróżnienie uzyskiwał także w 2013[36] i 2014[40].

W 2015 otrzymał nagrodę Fair Politician of the Year dla przedstawiciela grupy EPP, przyznaną przez organizację Fair Politics[41], a w 2019 Medal Kalos Kagathos[42].

Osiągnięcia sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze

[edytuj | edytuj kod]
Wybrzeże Gdańsk
  • Mistrzostwo Polski: 1984, 1985, 1986, 1987, 1988
  • Wicemistrzostwo Polski: 1982, 1983
  • Finał Pucharu Europy: 1986, 1987
Bidasoa Irun
  • Puchar Hiszpanii: 1991
FC Barcelona
  • Puchar Zdobywców Pucharów: 1994, 1995
  • Puchar Hiszpanii: 1993, 1994
  • Superpuchar Hiszpanii: 1994
  • Wicemistrzostwo Hiszpanii: 1994
TuS Nettelstedt-Lübbecke
  • Puchar Miast: 1997, 1998
  • Super Puchar Niemiec: 1998
Reprezentacja Niemiec
  • 3. miejsce mistrzostw Europy: 1998
  • 5. miejsce mistrzostw świata: 1999
  • 5. miejsce igrzysk olimpijskich: 2000
Indywidualnie
  • Wraz z Alfredem Gíslasonem wybrany jako najlepsza para obcokrajowców ligi ASOBAL: 1990, 1991
  • Najlepszy zawodnik ligi ASOBAL: 1990, 1991
  • Najlepszy rozgrywający ligi ASOBAL: 1995

Trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Polski
  • Wicemistrzostwo świata: 2007
  • QS-Supercup: 2007
  • 3. miejsce na mistrzostwach świata: 2009
  • 8. miejsce na mistrzostwach świata: 2011
  • 4. miejsce na mistrzostwach Europy: 2010
  • 7. miejsce na mistrzostwach Europy: 2008
  • 9. miejsce na mistrzostwach Europy: 2012
  • 10. miejsce na mistrzostwach Europy: 2006
SC Magdeburg
  • Puchar EHF: 2007
Vive Targi Kielce
  • Mistrzostwo Polski: 2009, 2010, 2012, 2013
  • Wicemistrzostwo Polski: 2011
  • Puchar Polski: 2009, 2010, 2011, 2012, 2013
  • Liga Mistrzów:
    • 3. miejsce: 2013
    • 1/8 finału: 2010, 2012
    • faza grupowa: 2011

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Bogdan Wenta. sg-flensburg-handewitt.de. [dostęp 2014-10-18]. (niem.).
  2. ↑ a b c Lijewski i Jurasik w czołówce. zprp.pl. [dostęp 2016-08-10].
  3. ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2014-10-12].
  4. ↑ a b Michał Osuch: Wenta to cudotwórca ze Szpęgawska. dziennik.pl, 12 października 2007. [dostęp 2014-10-18].
  5. ↑ a b c d e f Wojciech Osiński: Bogdan Wenta, czyli cudotwórca w reprezentacji szczypiornistów. sport.pl, 28 października 2005. [dostęp 2014-10-18].
  6. ↑ Legendarny trener gdańskiej piłki ręcznej. trojmiasto.pl, 29 września 2011. [dostęp 2014-10-18].
  7. ↑ Wenta o sobie. opzr.opole.pl. [dostęp 2014-10-18].
  8. ↑ a b Bogdan Wenta – sylwetka. interia.pl, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2014-10-18].
  9. ↑ Bogdan Wenta w reprezentacji Europy. wyborcza.pl, 9 listopada 1992. [dostęp 2014-10-18].
  10. ↑ a b Nigdy nikogo nie zdradził. przegladsportowy.pl, 31 stycznia 2007. [dostęp 2014-10-18].
  11. ↑ Gdańszczanin roku. Bogdan Wenta, trener wicemistrzów świata w piłce ręcznej. naszemiasto.pl, 9 maja 2007. [dostęp 2014-10-18].
  12. ↑ a b c d e Wojciech Staszewski: Wenta, ludzie i zwierzęta. wyborcza.pl, 10 lutego 2009. [dostęp 2014-10-18].
  13. ↑ a b Champions League: 31:33-Niederlage im „Pariser Trainingsspiel”. sg-flensburg-handewitt.de, 13 listopada 2005. [dostęp 2014-10-17]. (niem.).
  14. ↑ Nie został sam. zprp.pl, 7 listopada 2007. [dostęp 2014-10-17].
  15. ↑ Wenta w VIVE na pięć lat. echodnia.eu, 21 czerwca 2008. [dostęp 2014-10-17].
  16. ↑ a b Talant Dujszebajew trenerem Vive! Wenta menedżerem klubu. sport.pl, 8 stycznia 2014. [dostęp 2014-10-18].
  17. ↑ Z koncertu – przez dramat – po medal. Vive ma brąz Ligi Mistrzów!. przegladsportowy.pl, 3 czerwca 2013. [dostęp 2014-10-18].
  18. ↑ Bogdan Wenta opuszcza Vive Targi Kielce. onet.pl, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-10-18].
  19. ↑ Północ – Południe 39:37. zprp.pl, 31 maja 2009. [dostęp 2016-01-20].
  20. ↑ 150 meczów i 6 lat reprezentacji Polski pod wodzą Bogdana Wenty. sportowefakty.pl, 1 listopada 2010. [dostęp 2014-10-18].
  21. ↑ 2006 Men’s European Championship. eurohandball.com. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  22. ↑ Jurasik: Celem jest złoto. wyborcza.pl, 14 stycznia 2008. [dostęp 2014-10-18].
  23. ↑ 2008 Men’s European Championship. eurohandball.com. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  24. ↑ 2010 Men’s European Championship. eurohandball.com. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  25. ↑ 2012 Men’s European Championship. eurohandball.com. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  26. ↑ XX Men’s Handball World Championship Germany 2007. ihf.info. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  27. ↑ XXI Men’s Handball World Championship 2009. ihf.info. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  28. ↑ XXII Men’s Handball World Championship 2011. ihf.info. [dostęp 2014-10-18]. (ang.).
  29. ↑ Wenta zrezygnował z prowadzenia kadry!. tvp.pl, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2014-10-18].
  30. ↑ Platforma zatwierdziła kandydatów. Bogdan Wenta chce zwyciężać z PO. gazeta.pl, 28 kwietnia 2014. [dostęp 2014-10-18].
  31. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-10-18].
  32. ↑ Sports Intergroup officially recognized by the European Parliament. euoffice.eurolympic.org, 12 grudnia 2014. [dostęp 2015-07-01]. (ang.).
  33. ↑ Paweł Więcek: Stowarzyszenie Wenty – start. Zobacz kto za nim stoi. echodnia.eu, 29 września 2016. [dostęp 2018-03-21].
  34. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-05].
  35. ↑ Bogdan Wenta zaprzysiężony na prezydenta Kielc. gazetaprawna.pl, 22 listopada 2018. [dostęp 2018-11-30].
  36. ↑ a b Bogdan Wenta, najpopularniejszy trener roku 2012 w Świętokrzyskiem jakiego nie znacie. echodnia.eu, 9 lutego 2013. [dostęp 2014-10-18].
  37. ↑ M.P. z 2007 r. nr 35, poz. 409.
  38. ↑ Bogdan Wenta Trenerem Roku: Ja kocham ten sport!. przegladsportowy.pl, 9 stycznia 2010. [dostęp 2014-10-18].
  39. ↑ Jurasik i Wenta zwyciężyli w 58. Plebiscycie Świętokrzyskie Gwiazdy Sportu 2009. radio.kielce.pl, 5 stycznia 2010. [dostęp 2014-10-18].
  40. ↑ Zwycięzcy 2013. tvp.pl, 1 lutego 2014. [dostęp 2014-10-18].
  41. ↑ Lola Sánchez Caldentey (GUE/NGL) is Fair Politician of the Year 2014–2015!. fairpolitics.eu, 24 czerwca 2015. [dostęp 2015-07-01]. (ang.).
  42. ↑ Medale Kalos Kagathos wręczone. olimpijski.pl, 11 października 2019. [dostęp 2019-10-25].
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej 2006

Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Świata w Piłce Ręcznej 2007

Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej 2008

Skład reprezentacji Polski na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008

Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Świata w Piłce Ręcznej 2009

Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej 2010

Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Świata w Piłce Ręcznej 2011

Skład reprezentacji Polski na Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej 2012

Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce ręcznej mężczyzn
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na trenera roku
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogdan_Wenta&oldid=75097792”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy