Brock Lesnar

Brock Lesnar
Pseudonim	The Beast Incarnate, The Conqueror, The Next Big Thing
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1977 ; Webster, USA
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	191 cm
Masa ciała	120 kg
Styl walki	zapasy
Klub	Minnesota Martial Arts Academy
Zwycięstwa	5
Przez nokauty	3
Przez poddania	2
Przez decyzje	1
Porażki	3
Remisy	0
Nieodbyte	1

Ten artykuł należy dopracować:

od 2019-05 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2019-05 → zaktualizować na podstawie najświeższych informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Brock Edward Lesnar (ur. 12 lipca 1977 w Webster) – amerykański zapaśnik, wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Jako wrestler był m.in. sześciokrotnym mistrzem World Wrestling Entertainment. Na gruncie sportowym jego największymi osiągnięciami było mistrzostwo National Collegiate Athletic Association w zapasach (2000) oraz mistrzostwo Ultimate Fighting Championship w wadze ciężkiej (2008–2010).

Po 8-letniej przerwie powrócił do WWE RAW 2 kwietnia 2012 roku, podpisał roczny kontrakt z federacją. Na WrestleMania XXX zmierzył się z powracającym Undertakerem, którego sensacyjnie pokonał i stał się pierwszym wrestlerem w historii, który pokonał go na gali WrestleMania. 17 sierpnia 2014 roku na Sumerslam pokonał w walce wieczoru Johna Cenę, zdobywając WWE World Heavyweight Championship. Pas ten stracił na Wrestlemanii 31, podczas walki z Romanem Reignsem, kiedy to Seth Rollins wykorzystał walizkę MITB i zdobył ten tytuł. W 2015 r. podpisał kolejny, 3-letni kontrakt z WWE, tym samym, kończąc karierę w MMA. Na gali Battleground 2015 wygrał z Sethem Rollinsem walkę o pas WWE WHC przez dyskwalifikację, której dokonał powracający Undertaker, atakując Lesnara, przez co ten nie wygrał mistrzostwa. Doprowadziło to do walki na gali Summerslam 2015 z której zwycięsko wyszedł The Undertaker. Ostateczny pojedynek tej dwójki odbył się na gali Hell in a Cell 2015, w Hell in a Cell Matchu. Z walki zwycięsko wyszedł The Beast, czyli Lesnar.

Brock powrócił na RAW przed galą Royal Rumble. Zniszczył tam League of Nations, a także wykonał F-5 na Romanie Reignsie. Następnie zaatakowała go Rodzina Wyattów. Wystąpił w Royal Rumble Matchu z nr 23, wyeliminował The Wyatt Family, bez Braya Wyatta oraz Jacka Swaggera. Został usunięty z ringu przez Luke'a Harpera, Ericka Rowana i Brauna Strowmana. Na Fastlane 2016 wziął udział w Triple Threat Matchu, którego stawką była walka z ówczesnym mistrzem WWE Wagi Ciężkiej. Zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Roman Reigns. Na pierwszym Raw po Fastlane rozpoczął feud z Deanem Ambrose, który doprowadził do walki tych panów na WrestleManii XXXII. Walkę wygrał Brock, po czym zrobił sobie przerwę od WWE. Na SummerSlam 2016 zawalczył z Randym Ortonem^[1] i wyszedł zwycięsko ze starcia. Ostatni pojedynek stoczył na WrestleManii 36 walcząc z Drew McIntyre'em. Z walki wyszedł jako przegrany, tracąc tym samym WWE Championship. Lesnar powrócił 20 sierpnia na gali SummerSlam, tym samym konfrontując mistrza Universal Romana Reignsa.

MMA

Pierwszą walkę w mieszanych sztukach walki stoczył 2 czerwca 2007 roku z koreańskim judoką Kim Min-Soo, którego pokonał przez poddanie wskutek ciosów pięściami w parterze. Następnie związał się z UFC. Po dwóch pojedynkach (wygranej z Heathem Herringiem i porażce z Frankiem Mirem) dostał możliwość walki o mistrzostwo wagi ciężkiej z najbardziej utytułowanym zawodnikiem UFC, Randym Couture'em. Pokonał go 15 listopada 2008 roku w drugiej rundzie przez TKO. W 2009 roku w pierwszej obronie tytułu Lesnar wygrał przez TKO w rewanżu z Frankiem Mirem.

Po rocznej przerwie spowodowanej chorobą Lesnar wrócił i stoczył drugą obronę przeciwko Shane'owi Carwinowi. Wygrał pojedynek w drugiej rundzie trójkątnym duszeniem. Tego samego roku stoczył trzecią obronę. Na skutek ciosów pięściami Lesnar przegrał walkę z Cainem Velasquezem i tym samym stracił tytuł. Po kolejnej rocznej przerwie Lesnar powrócił do rywalizacji w 2011 roku, podczas sylwestrowej gali UFC 141. Jego przeciwnikiem był Alistair Overeem, a stawką walki była pozycja pretendenta do mistrzostwa UFC. Holender zwyciężył przez TKO w 1. rundzie. Wskutek porażki Lesnar ogłosił zakończenie kariery w MMA.

Brock Lesnar powrócił do MMA podczas jubileuszowej gali UFC 200, gdzie pokonał Marka Hunta jednogłośnie na punkty^[2] jednak tydzień po gali, USADA poinformowała o potencjalnym naruszeniu polityki antydopingowej przez Lesnara. Po czasie potwierdzono, że Lesnar był podczas pojedynku z Huntem na dopingu^[3]^[4].

Osiągnięcia

Zapasy

Big Ten Conference
- Big Ten Conference – mistrzostwo (1999, 2000)
- Big Ten Conference sklasyfikowało go na 1. miejscu w wadze ciężkiej (2000)
National Collegiate Athletic Association
- NCAA Division I – 2. miejsce (1999)
- NCAA Division I – mistrzostwo (2000)
North Dakota State University – Bison tournament
- Heavyweight Championship (1997–1999)
National Junior College Athletic Association
- NJCAA All-American (1997, 1998)
- Junior College National Championship (1998)

Brock Lesnar wykonujący akcję *German Suplex* na Sethie Rollinsie

Mieszane sztuki walki

Ultimate Fighting Championship
- mistrzostwo w wadze ciężkiej (2008–2010)
- Poddanie Wieczoru (1 raz)
Nagrody Wrestling Observer Newsletter
- Największy draw (2008, 2009, 2010)
- Najbardziej wartościowy zawodnik MMA (2008, 2009, 2010)

Wrestling

World Wrestling Entertainment
- WWE Championship (5 razy)
- WWE Universal Championship (3 razy)
- King Of The Ring (2002)
- Royal Rumble (2 razy)
- WWE Slammy Awards (5 razy)
- Elimination Chamber (1 raz)

Lista walk w MMA

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce	Uwagi
No contest	5-3 (1)	Mark Hunt	No contest (zmiana werdyktu)	3	5:00	UFC 200	09.07.2016	Las Vegas	Początkowo zwycięstwo Lesnara przez decyzję. Po wykryciu dopingu u niego, walkę uznano za nierozstrzygniętą
Przegrana	5-3	Alistair Overeem	TKO (kopniecie w korpus i ciosy pięściami)	1	2:26	UFC 141	30.12.2011	Las Vegas
Przegrana	5-2	Cain Velasquez	TKO (ciosy pięściami)	1	4:12	UFC 121	23.10.2010	Anaheim	Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana	5-1	Shane Carwin	Poddanie (duszenie trójkątne rękami)	2	2:19	UFC 116	04.07.2010	Las Vegas	Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, poddanie wieczoru
Wygrana	4-1	Frank Mir	TKO (ciosy pięściami)	2	1:48	UFC 100	11.07.2009	Las Vegas	Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana	3-1	Randy Couture	TKO (ciosy pięściami)	2	3:07	UFC 91	15.11.2008	Las Vegas	Zdobył mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej
Wygrana	2-1	Heath Herring	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 87	09.08.2008	Minneapolis
Przegrana	1-1	Frank Mir	Poddanie (dźwignia prosta na kolano)	1	1:30	UFC 81	02.02.2008	Las Vegas
Wygrana	1-0	Kim Min-soo	TKO (poddanie po uderzeniach)	1	1:09	Dynamite!! USA	02.06.2007	Los Angeles	Debiut w MMA

Przypisy

↑ Randy Orton vs. Brock Lesnar at SummerSlam [online] [dostęp 2016-07-10] .
↑ Brock Lesnar wraca! Wystąpi w co-main evencie gali UFC 200! – MMA PL [online], mma.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
↑ W. Mrozowski: Brock Lesnar złamał przepisy antydopingowe. Mark Hunt dał ultimatum federacji UFC. mmanews.pl, 16.07.2016. (pol.).
↑ W. Mrozowski: Lesnar oblał również testy antydopingowe z próbki pobranej 12 godzin przed UFC 200. Wściekły Hunt rzuca oskarżenia w kierunku federacji. mmanews.pl, 20.07.2016. (pol.).

Linki zewnętrzne

[1] Randy Orton vs. Brock Lesnar at SummerSlam [online] [dostęp 2016-07-10] .

[2] Brock Lesnar wraca! Wystąpi w co-main evencie gali UFC 200! – MMA PL [online], mma.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).

[3] W. Mrozowski: Brock Lesnar złamał przepisy antydopingowe. Mark Hunt dał ultimatum federacji UFC. mmanews.pl, 16.07.2016. (pol.).

[4] W. Mrozowski: Lesnar oblał również testy antydopingowe z próbki pobranej 12 godzin przed UFC 200. Wściekły Hunt rzuca oskarżenia w kierunku federacji. mmanews.pl, 20.07.2016. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

1963–1970	Buddy Rogers Bruno Sammartino
1970–1979	Ivan Koloff Pedro Morales Stan Stasiak Superstar Billy Graham Bob Backlund
1980–1989	The Iron Sheik Hulk Hogan André the Giant Randy Savage
1990–1999	The Ultimate Warrior Sgt. Slaughter The Undertaker Ric Flair Bret Hart Yokozuna Diesel Shawn Michaels Sycho Sid Stone Cold Steve Austin Kane The Rock Mankind Triple H Mr. McMahon Big Show
2000–2009	Kurt Angle Chris Jericho Brock Lesnar Eddie Guerrero John "Bradshaw" Layfield John Cena Edge Rob Van Dam Randy Orton Jeff Hardy Batista Sheamus
2010–2019	The Miz CM Punk Rey Mysterio Alberto Del Rio Daniel Bryan Seth Rollins Roman Reigns Dean Ambrose AJ Styles Bray Wyatt Jinder Mahal Kofi Kingston
2020–2029	Drew McIntyre Bobby Lashley Big E Cody Rhodes (obecny)

Waga ciężka	Mark Coleman (1997) Maurice Smith (1997) Randy Couture (1997–1998) Bas Rutten (1999) Kevin Randleman (1999–2000) Randy Couture (2000–2002) Josh Barnett (2002) Ricco Rodriguez (2002–2003) Tim Sylvia (2003) Frank Mir (2004–2005) Andrej Arłouski (2005) Andrej Arłouski (2005–2006) Tim Sylvia (2006–2007) Randy Couture (2007–2008) Antônio Rodrigo Nogueira (2008) Brock Lesnar (2008–2010) Frank Mir (2008–2009) Shane Carwin (2010) Cain Velasquez (2010–2011) Junior dos Santos (2011–2012) Cain Velasquez (2012–2015) Fabrício Werdum (2014–2015) Fabrício Werdum (2015–2016) Stipe Miocic (2016–2018) Daniel Cormier (2018–2019) Stipe Miocic (2019–2021) Francis Ngannou (2021-2022) Jon Jones (od 2023)
Waga półciężka	Frank Shamrock (1997–1999) Tito Ortiz (2000–2003) Randy Couture (2003) Randy Couture (2003–2004) Vitor Belfort (2004) Randy Couture (2004–2005) Chuck Liddell (2005–2007) Quinton Jackson (2007–2008) Forrest Griffin (2008) Rashad Evans (2008–2009) Lyoto Machida (2009–2010) Maurício Rua (2010–2011) Jon Jones (2011–2015) Daniel Cormier (2015–2018) Jon Jones (2016) Jon Jones (2018–2020) Jan Błachowicz (2020–2021) Glover Teixeira (2021–2022) Jiří Procházka (2022) Jamahal Hill (2023) Alex Pereira (od 2023)
Waga średnia	Dave Menne (2001–2002) Murilo Bustamante (2002) Evan Tanner (2005) Rich Franklin (2005–2006) Anderson Silva (2006–2013) Chris Weidman (2013–2015) Luke Rockhold (2015–2016) Michael Bisping (2016–2017) Robert Whittaker (2017) Georges St. Pierre (2017) Robert Whittaker (2017–2019) Israel Adesanya (2019–2022) Alex Pereira (2022-2023) Israel Adesanya (2023) Sean Strickland (2023-2024) Dricus du Plessis (od 2024)
Waga półśrednia	Pat Miletich (1998–2001) Carlos Newton (2001) Matt Hughes (2001–2004) B.J. Penn (2004) Matt Hughes (2004–2006) Georges St-Pierre (2006–2007) Matt Serra (2007–2008) Georges St-Pierre (2007–2008) Georges St-Pierre (2008–2013) Carlos Condit (2012) Johny Hendricks (2014) Robbie Lawler (2014–2016) Tyron Woodley (2016–2019) Kamaru Usman (2019–2022) Leon Edwards (2022-2024) Belal Muhammad (od 2024)
Waga lekka	Jens Pulver (2001–2002) Sean Sherk (2006–2007) B.J. Penn (2008–2010) Frankie Edgar (2010–2012) Benson Henderson (2012–2013) Anthony Pettis (2013–2015) Rafael dos Anjos (2015–2016) Eddie Alvarez (2016) Conor McGregor (2016–2018) Tony Ferguson (2017–2018) Chabib Nurmagomiedow (2018–2020) Charles Oliveira (2021–2022) Isłam Machaczew (od 2022)
Waga piórkowa	José Aldo (2010–2015) Conor McGregor (2015) Conor McGregor (2015–2016) José Aldo (2016) José Aldo (2016–2017) Max Holloway (2017–2019) Alexander Volkanovski (2019-2024) Ilia Topuria (od 2024)
Waga kogucia	Dominick Cruz (2010–2014) Renan Barão (2012–2014) Renan Barão (2014) T.J. Dillashaw (2014–2016) Dominick Cruz (2016) Cody Garbrandt (2016–2017) T.J. Dillashaw (2017–2019) Henry Cejudo (2019–2020) Piotr Jan (2020–2021) Aljamain Sterling (2021-2023) Sean O'Malley (2023-2024) Merab Dwaliszwili (od 2024)
Waga musza	Demetrious Johnson (2012–2018) Henry Cejudo (2018–2019) Deiveson Figueiredo (2020–2021) Brandon Moreno (2021–2022) Deiveson Figueiredo (2022-2023) Brandon Moreno (2023) Alexandre Pantoja (od 2023)
Waga open	Ken Shamrock (1995–1996) Dan Severn (1996–1997)

MMA