Przejdź do zawartości

Ceremonials

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ceremonials
Wykonawca albumu studyjnego
Florence and the Machine
Wydany

28 października 2011

Nagrywany

2010-2011 w Abbey Road Studios

Gatunek

indie pop, indie rock, baroque pop, art rock, soul

Długość

55:58

Wydawnictwo

Island Records Group, Luv Luv Luv, Universal Republic Records[1]

Producent

Paul Epworth

Oceny
Album po albumie
Lungs
(2009) 		Ceremonials
(2011) 		How Big, How Blue, How Beautiful
(2015)
Single z albumu Ceremonials
  1. „What the Water Gave Me”
    Wydany: 23 sierpnia 2011
  2. „Shake It Out”
    Wydany: 14 września 2011
  3. „No Light, No Light”
    Wydany: 16 stycznia 2012
  4. „Never Let Me Go”
    Wydany: 2 kwietnia 2012
  5. „Spectrum”
    Wydany: 5 lipca 2012
  6. „Breaking Down”
    Wydany: 14 października 2012
  7. „Lover To Lover”
    Wydany: 19 listopada 2012

Ceremonials – drugi album londyńskiej grupy indiepopowej Florence and the Machine. Wydawnictwo ukazało się 28 października 2011 roku nakładem wytwórni muzycznej Island Records. Płyta zadebiutowała na 1. miejscu listy sprzedaży w Wielkiej Brytanii[11].

Rozwój

[edytuj | edytuj kod]

Magazyn NME potwierdził, że po nagraniu utworu „Heavy in Your Arms” na potrzeby soundtracku do The Twilight Saga: Eclipse, piosenkarka Florence Welch weszła do studia na dwa tygodnie, aby nagrywać z producentem Paulem Epworthem, z którym pracowała podczas nagrywania debiutanckiej płyty Lungs w 2009 roku. Powiedziała, że dwa nagrania, które zostały nagrane były inspirowane przez naukę, ponieważ „wiele jej rodziny to lekarze i próbuje stać się lekarzem, więc wiele jej rozmów kojarzy się z medycyną”[12]. Utwór „Strangeness and Charm” (zawarty w wersji deluxe edition) został nagrany jako pierwszy na tę płytę, 2 maja 2010 roku w Olympia Theatre w Dublinie w Irlandii podczas trasy koncertowej zespołu[13]. Welch zaśpiewała go na żywo po raz pierwszy w Hammersmith Apollo podczas kolejnego koncertu z jej trasy koncertowej. Piosenkarka opisuje piosenkę jako „dość nieustanne siedem minut” oraz „taneczną, ciężkie bębny, bas i buczenie”[12][13].

17 lutego 2011 roku w wywiadzie dla strony internetowej Gibson Guitar, gitarzysta Rob Ackroyd powiedział: „Praca nad drugim albumem rozpoczęła się z Paulem Epworthem i nie ma mowy, żeby wydać go w przełomie kwietnia lub maja”[14]. W czerwcu 2011, Epworth powiedział w wywiadzie dla BBC 6 Music, że album będzie prawdopodobnie gotowy „do końca lipca” i będzie „o wiele mniej indie, ale więcej ducha”[15] Dodał również, że istnieje szesnaście piosenki do umieszczenia na albumie, ale nie wiadomo, czy wszystkie znajdą się na płycie[15].

Podczas tournée w Ameryce Północnej, Florence and the Machine, 12 czerwca 2011 roku po raz pierwszy zaprezentowali singel „What the Water Gave Me” w Greek Theatre w Berkeley w Kalifornii[16]. 23 sierpnia 2011 utwór ukazał się na iTunes jako singel z najnowszego albumu grupy, a na oficjalnym kanale VEVO w serwisie YouTube pojawił się teledysk[17][18].

Tło i inspiracja

[edytuj | edytuj kod]
„To dziwna płyta. Z jednej strony jest bardzo energetyczna i bezpośrednia, z drugiej strony przypomina maszynę. W porównaniu do debiutu usłyszymy więcej wpływów soulu niż indie rocka”
– Producent Paul Epworth o nowym albumie[19].

Recenzentka Guardiana napisała, że „nowa płyta jest bardziej 'amerykańska', z klimatami R&B spod znaku Franka Oceana oraz transowymi syntezatorami w kilku momentach. Poza tym jednak to stara Florence: demony, rumaki, modlitwy”[20]. Welch powiedziała o piosence „No Light, No Light”, że chciała nią powiedzieć symboliczne „przepraszam”, a często, gdy chce coś powiedzieć konkretnej osobie, musi to zaśpiewać tysiącom. Tak radzi sobie z brakiem komunikacji w związkach[20]. Piosenkę „Seven Devils” zainspirowała książka Chestera Himesa „If He Hollers Let Him Go”[20]. „Shake It Out” zostało pisane na ogromnym kacu piosenkarki, a w pół godziny udało się jej wygnać z głowy wszystkie demony minionej nocy[20]. „Never Let Me Go” opowiada o początku i o końcu; o intencjach i o tym, co z nich wychodzi, że być może produkt finalny wcale nie jest taki zły, jak nam się wydaje[20]. „Only If for a Night” zainspirował niezwykły sen z udziałem nieżyjącej od wielu lat babci Florence Welch, w którym udziela jej praktycznych rad dotyczących kariery[20]. Pierwszy singel z albumu „What The Water Gave Me”, Welch napisała inspirując się wizją Virginii Woolf, która z kamieniami w kieszeniach płaszcza idzie w kierunku rzeki, by dać się jej pochłonąć[20].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Sukces komercyjny

[edytuj | edytuj kod]

Ceremonials zadebiutował jako numer jeden w UK Albums Chart, sprzedając około 38 tysięcy egzemplarzy w pierwszych dwóch dniach od premiery płyty, a 90 tys. egzemplarzy w pierwszym tygodniu[21][22]. Album zadebiutował również na pierwszym miejscu w Australii, Irlandii i Nowej Zelandii i zdobył status złotej płyty w Australian Recording Industry Association (ARIA) w pierwszym tygodniu sprzedaży[23][24][25]. W Stanach Zjednoczonych album znalazł się na szóstej pozycji w notowaniu Billboard 200, sprzedając się łącznie w ilości 105 tys. egzemplarzy[26]. 18 października 2011 British Phonographic Industry (BPI) poinformował, że album zdobył status złotej płyty, czyli sprzedało się 100 tys. kopii[27].

Single

[edytuj | edytuj kod]
„Wiedziałam jak wiele ludzi czeka na tę płytę. Usiłowałam nagrać materiał, który sama chciałabym usłyszeć, dramatyczne, potężne, a jednocześnie nieco przerażające brzmienie. Chciałam, żeby efekt był powalający”
– Florence Welch o albumie[28].
  • „What the Water Gave Me” został wydany 23 sierpnia jako pierwszy singel z albumu Ceremonials. Piosenka osiągnęła umiarkowany sukces na listach przebojów, debiutując w UK Singles Chart na 24. miejscu[29].
  • „Shake It Out” to drugi singel, wydany 14 września 2011 roku[30]. 6 listopada grupa zaśpiewała tę piosenkę w ósmym sezonie programu The X Factor w Wielkiej Brytanii[31].

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]
NrTytuł utworuTekstMuzykaDługość
1.„Only If for a Night”Florence Welch, Paul EpworthEpworth4:58
2.„Shake It Out”Welch, EpworthEpworth4:37
3.„What the Water Gave Me”Welch, Francis WhiteEpworth5:33
4.„Never Let Me Go”Welch, Kid Harpoon, EpworthEpworth4:31
5.„Breaking Down”WelchEpworth3:49
6.„Lover to Lover”WelchEpworth4:02
7.„No Light, No Light”Welch, Isabella SummersEpworth4:34
8.„Seven Devils”Welch, EpworthEpworth5:03
9.„Heartlines”Welch, EpworthEpworth5:01
10.„Spectrum”Welch, EpworthEpworth5:11
11.„All This and Heaven Too”Welch, SummersEpworth4:05
12.„Leave My Body”Welch, Kid Harpoon, EpworthEpworth4:34
55:58
Wersja deluxe[32][33]
NrTytuł utworuTekstMuzykaDługość
1.„Remain Nameless”Welch, SummersSummers, Ben Roulston4:01
2.„Strangeness and Charm”Welch, EpworthEpworth5:16
3.„Bedroom Hymns”WelchEpworth3:02
4.„What the Water Gave Me” (Demo)Welch, WhiteWhite3:53
5.„Landscape” (Demo)Welch, EpworthJames Ford4:02
6.„Heartlines” (Acoustic)Welch, EpworthCharlie Hugall5:32
7.„Shake It Out” (Acoustic)Welch, EpworthHugall4:12
8.„Breaking Down” (Acoustic)WelchHugall3:31
9.„What the Water Gave Me” (Video)5:33

Personel

[edytuj | edytuj kod]

Zespół

  • Florence Welch – wokal, bas
  • Rob Ackroyd – gitara
  • Christopher Lloyd Hayden – wokal, perkusja, instrumenty perkusyjne
  • Tom Monger – gitara basowa, harfa
  • Mark Saunders – wokal, bas, gitara, instrumenty perkusyjne
  • Isabella Summers – czelestę, chór, programowanie, fortepian, smyczki, syntezator, wokal

Dodatkowy personel

  • Sian Alice – chórki
  • Max Baillie – altówka
  • Ben Baptie – asystent
  • Tom Beard – fotografia
  • Rusty Bradshaw – organy Hammonda, klawisze
  • Bravo Charlie Mike Hotel – układ
  • Bullion – programowanie
  • Ian Burdge – wiolonczela
  • Gillon Cameron – skrzypce
  • Tabitha Denholm – kierownictwo artystyczne
  • Tom Elmhirst – mieszanie
  • Paul Epworth – producent
  • Richard George – skrzypce
  • Matty Green – asystent
  • Sally Herbert – skrzypce
  • Peter Hutchings – asystent inżyniera
  • Ted Jensen – mastering
  • Joseph Hartwell Jones – asystent inżyniera
  • Rick Koster – skrzypce
  • Oli Langford – skrzypce
  • Henrik Michelsen – asystent inżyniera
  • Lisa Maurów – chórki
  • Ben Mortimer – A&R
  • Jack Peñate – chórki
  • Mark Rankin – inżynier, miksowanie
  • Ben Roulston – wokal inżyniera
  • Lucy Shaw – kontrabas
  • Craig Silvey – mieszanie
  • Mark „Spike” Stent – mieszanie
  • Nikolaj Torplarsen – fortepian
  • Jesse Ware – chórki
  • Bryan Wilson – asystent
  • Warren Zieliński – skrzypce

Opracowano na podstawie źródeł[32][1][34].

Notowania i certyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

Tygodniowe notowania

[edytuj | edytuj kod]

Historia wydania

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Data Wytwórnia Edycja
Australia[60][61] 28 października 2011 Universal Music Standard, deluxe
Niemcy[62][63]
Holandia[64][65]
Polska[66][67]
Irlandia[68][69] Island Records
Wielka Brytania[33][70] 31 października 2011
Francja[71][72] Universal Music
Włochy[73] Standard
Kanada[74][75] 1 listopada 2011 Standard, deluxe
Stany Zjednoczone[76][77] Universal Republic Records
Włochy[78] 8 listopada 2011 Universal Music Deluxe
Brazylia[79] 16 listopada 2011 Standard

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Florence + The Machine – Ceremonials at Discogs. [dostęp 2011-11-25]. (ang.).
  2. ↑ James Christopher Monger: Ceremonials review. AllMusic. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  3. ↑ Michael Hann: Ceremonials review. The Guardian. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  4. ↑ Andy Gill: Ceremonials review. www.independent.co.uk. [dostęp 2011-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-06)]. (ang.).
  5. ↑ Barry Nicolson: Ceremonials review. NME. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  6. ↑ Ryan Dombal: Ceremonials review. Pitchfork Media. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  7. ↑ Jody Rosen: Ceremonials review. Rolling Stone. [dostęp 2010-11-11]. (ang.).
  8. ↑ Matthew Cole: Ceremonials review. Slant Magazine. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  9. ↑ Rob Harvilla: Ceremonials review. Spin. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  10. ↑ Neil McCormick: Ceremonials review. www.telegraph.co.uk. [dostęp 2010-11-11]. (ang.).
  11. ↑ a b 2011 Top 40 Official UK Albums Archive. theofficialcharts.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  12. ↑ a b Florence And The Machine planning 'scientific' new album. [w:] NME [on-line]. IPC Media, 22 marca 2010. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  13. ↑ a b Florence And The Machine kick off 'Cosmic Love' tour in Dublin. [w:] NME [on-line]. IPC Media, 4 maja 2010. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  14. ↑ Bryan Wawzenek: The Gibson Interview: Rob Ackroyd of Florence + the Machine. Gibson Guitar Corporation. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-15)]. (ang.).
  15. ↑ a b Florence And The Machine set for 'heavier' second album. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  16. ↑ Florence and the Machine play new track 'What The Water Gave Me'. Digital Spy. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  17. ↑ What the Water Gave Me – Single by Florence + The Machine. iTunes Store UK. Apple Inc.. (ang.).
  18. ↑ Florence + The Machine – What The Water Gave Me. YouTube, 23 sierpnia 2011. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  19. ↑ Druga płyta Florence and the Machine - bardziej soulowa, mniej indie. polskieradio.pl. [dostęp 2012-03-02]. (pol.).
  20. ↑ a b c d e f g Flo przedstawia swoje Ceremonials piosenka po piosence. Polskie Radio Program III. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  21. ↑ Richard Smirke: Florence & The Machine Set To Overtake Coldplay Atop U.K. Album Charts. Billboard. [dostęp 2011-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-04)]. (ang.).
  22. ↑ Professor Green spends a second week at Number 1. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  23. ↑ a b Top 75 Artist Album, Week Ending 3 November 2011. chart-track.co.uk. [dostęp 2011-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-16)]. (ang.).
  24. ↑ a b ARIA Charts - Accreditations - 2011 Albums. aria.com.au. [dostęp 2012-03-13]. (ang.).
  25. ↑ a b Florence + The Machine – Ceremonials (album). charts.org.nz. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  26. ↑ a b Keith Caulfield: Justin Bieber’s 'Mistletoe' Brightens Billboard 200 with No. 1 Debut. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  27. ↑ a b Certified Awards (wyszukiwarka). BPI British Phonographic Industry. [dostęp 2015-07-12]. (ang.).
  28. ↑ Florence & the Machine - Florence & the Machine - biografia - RMFon.pl. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  29. ↑ Top 40 Official UK Singles Archive. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  30. ↑ Shake It Out – EP by Florence + The Machine. iTunes Store UK. Apple Inc.. (ang.).
  31. ↑ Roksanda gives Florence the X Factor. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  32. ↑ a b Ceremonials (Deluxe Version) by Florence + The Machine. iTunes Store UK. Apple Inc.. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  33. ↑ a b Florence & The Machine: Ceremonials: 2cd: Deluxe Edition. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  34. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (CD, Album) at Discogs. [dostęp 2011-11-25]. (ang.).
  35. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). australian-charts.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  36. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). austriancharts.at. [dostęp 2011-11-11]. (niem.).
  37. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). ultratop.be/nl. [dostęp 2011-11-11]. (niderl.).
  38. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). ultratop.be/fr. [dostęp 2011-11-11]. (fr.).
  39. ↑ FTOP STRANIH - TJEDAN 43. 2011.. hdu-toplista.com. [dostęp 2011-11-11]. (chorw.).
  40. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). danischcharts.nl. [dostęp 2011-11-25]. (ang.).
  41. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). danischcharts.nl. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  42. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). lescharts.com. [dostęp 2011-11-25]. (fr.).
  43. ↑ [http://www.webcitation.org/63Dc35E55 OFFICIAL CYTA- IFPI CHARTS Top-75 Albums Sales Chart]. ifpi.gr. [dostęp 2012-03-13]. (gr.).
  44. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). spanishcharts.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  45. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). dutchcharts.nl. [dostęp 2011-11-11]. (niderl.).
  46. ↑ a b c Ceremonials – Florence + the Machine. Billboard. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  47. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). mexicancharts.com. [dostęp 2012-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-24)]. (ang.).
  48. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). charts.de. [dostęp 2011-11-12]. (niem.).
  49. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). norwegiancharts.com. [dostęp 2011-11-25]. (ang.).
  50. ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS - Official Retail Sales Chart. olis.onyx.pl. [dostęp 2011-11-18]. (pol.).
  51. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials. portuguesecharts.com. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  52. ↑ 2011 Top 40 Scottish Albums Archive. theofficialcharts.com. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).
  53. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). swisscharts.com. [dostęp 2011-11-11]. (niem.).
  54. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). swedishcharts.com. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  55. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials (album). italiancharts.com. [dostęp 2011-11-12]. (wł.).
  56. ↑ Gold Platinum Database. musiccanada.com. [dostęp 2012-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)]. (ang.).
  57. ↑ Albums. nztop40.co.nz. [dostęp 2012-03-13]. (ang.).
  58. ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2012 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-06-22].
  59. ↑ Gold & Platinum Database. riaa.com. [dostęp 2012-03-13]. (ang.).
  60. ↑ Florence + The Machine Store – Ceremonials. Getmusic. Universal Music Australia. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-15)]. (ang.).
  61. ↑ Florence + The Machine Store – Ceremonials (Deluxe Edition). Getmusic. Universal Music Australia. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-18)]. (ang.).
  62. ↑ Florence + The Machine – Ceremonials. Universal Music Germany. [dostęp 2011-11-12]. (niem.).
  63. ↑ Ceremonials (Limited Edition): Florence+the Machine. Amazon.de. [dostęp 2011-11-12]. (niem.).
  64. ↑ Ceremonials – Florence + The Machine. [dostęp 2011-11-12]. (niderl.).
  65. ↑ Ceremonials (Del.Ed.+ Bonus Cd) – Florence + The Machine. [dostęp 2011-11-12]. (niderl.).
  66. ↑ Florence and the Machine – Ceremonials. Universal Music Polska. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  67. ↑ Florence and the Machine – Ceremonials (Deluxe). Universal Music Polska. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  68. ↑ Florence & The Machine – Ceremonials. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  69. ↑ Florence & The Machine – Ceremonials[deluxe Ed]. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  70. ↑ Florence & The Machine: Ceremonials. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  71. ↑ Ceremonials: Florence and The Machine. [dostęp 2011-11-12]. (fr.).
  72. ↑ Ceremonials – Edition Deluxe : Florence and The Machine. [dostęp 2011-11-12]. (fr.).
  73. ↑ Florence + the Machine – Ceremonials. Internet Bookshop Italia. [dostęp 2011-11-12]. (wł.).
  74. ↑ CEREMONIALS by FLORENCE & THE MACHINE. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-19)].
  75. ↑ CEREMONIALS/ DELUXE EDITION : 2CD by FLORENCE & THE MACHINE. [dostęp 2011-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-06)]. (ang.).
  76. ↑ Ceremonials: Florence + The Machine. Amazon.com. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  77. ↑ Ceremonials (Deluxe Edition): Florence + The Machine. Amazon.com. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
  78. ↑ Florence + the Machine – Ceremonials (2 CD). [dostęp 2011-11-12]. (wł.).
  79. ↑ Ceremonials. [dostęp 2011-11-12]. (port.).
Florence and the Machine
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
EPki
Single
Lungs
Ceremonials
How Big, How Blue, How Beautiful
Dance Fever
Inne
Trasy koncertowe
Powiązania
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ceremonials&oldid=75204480”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy