Daniel Akerson
 Akerson w 2012 | |
| Pełne imię i nazwisko |
Daniel Francis Akerson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 października 1948 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
Amerykanin |
Daniel Francis „Dan” Akerson (ur. 21 października 1948) jest byłym prezesem i dyrektorem generalnym General Motors. Akerson zastąpił Edwarda Whitacre na stanowisku dyrektora generalnego 1 września 2010 r. i został prezesem zarządu 1 stycznia 2011 r. Jego następcą została CEO General Motors, Mary Barra[1]. Akerson był dyrektorem zarządzającym The Carlyle Group i szefem globalnego wykupu przed dołączeniem do General Motors. Do zarządu General Motors dołączył 24 lipca 2009 roku. Akerson zasiada również we władzach American Express i Fundacji Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych[2], a obecnie jest wiceprzewodniczącym i specjalnym doradcą rady dyrektorów Grupy Carlyle.
Życie osobiste
[edytuj | edytuj kod]Akerson urodził się w Oakland w Kalifornii, dorastał w Mankato w Minnesocie, a obecnie mieszka w McLean w Wirginii. Posiada tytuł Bachelor of Science w dziedzinie inżynierii w Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (klasa z 1970 r.) oraz tytuł magistra ekonomii w London School of Economics[3]. Akerson służył jako oficer na niszczycielu marynarki wojennej w latach 1970–1975.
Dziadkowie Akersona ze strony matki są Niemcami, a dziadkowie ze strony ojca to Szwedzi[4].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Akerson dołączył do MCI Inc. w 1983 roku, gdzie przez kilka lat pełnił funkcję dyrektora finansowego oraz prezesa i dyrektora ds. operacyjnych[5]. Opuścił MCI w 1993 roku, by zostać prezesem i dyrektorem generalnym General Instrument, gdzie zastąpił byłego sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych Donalda Rumsfelda[6].
W 1996 roku Akerson został zatrudniony jako dyrektor naczelny Nextel. Podczas jego kadencji jako CEO przychody Nextel wzrosły z 171,7 miliona dolarów w roku poprzedzającym jego przybycie do ponad 3,3 miliarda dolarów w 1998 roku. Wkrótce po ustąpieniu ze stanowiska dyrektora generalnego Nextel w lipcu 1999 roku, Akerson został wprowadzony przez Craiga McCawa do uruchomienia Nextlink Communications, później przemianowanej na XO Communications[7]. XO Communications ogłosiło upadłość w czerwcu 2002 r., a Akerson zrezygnował z funkcji CEO w grudniu 2002 r.[8] Akerson dołączył do The Carlyle Group w 2003 roku[9]. Pracując w The Carlyle Group, Akerson kierował największym funduszem private equity firmy[10].
W lipcu 2009 roku Akerson został powołany do rady dyrektorów General Motors jako przedstawiciel Departamentu Skarbu USA, który w tym czasie posiadał 61% udziałów w GM.[11] 12 sierpnia 2010 r. ogłoszono, że Akerson będzie następcą Eda Whitacre na stanowisku CEO General Motors, począwszy od 1 września 2010 r., a 1 stycznia 2011 r. obejmie również stanowisko przewodniczącego rady dyrektorów. W pierwszym roku swojej kadencji w 2011 roku General Motors osiągnął rekordowy zysk w wysokości 7,6 miliarda dolarów przy przychodach w wysokości 150,3 miliarda dolarów[12]. W grudniu 2013 r. Departament Skarbu USA sprzedał ostatnie pozostałe akcje zwykłe GM.[13]
W kwietniu 2013 roku inwestorzy zaczęli spekulować, że 64-letni menedżer może rozważać przejście na emeryturę. Spekulacje opierały się wyłącznie na zmianach w planie wynagrodzeń Akersona w GM.[14]
10 grudnia 2013 r. firma GM ogłosiła, że z dniem 15 stycznia 2014 r. Akerson zostanie zastąpiony na stanowisku CEO GM przez Mary Barra[15]. Poinformowano, że przejście na emeryturę Akersona zostało przyspieszone z powodu zaawansowanego stadium raka jego żony[16], jednak 1 marca 2014 r. The Carlyle Group ogłosiła, że Akerson ponownie dołączył do firmy jako wiceprzewodniczący i specjalny doradca rady dyrektorów[17]. Od lutego 2014 r. Akerson zasiada w radzie dyrektorów firmy Lockheed Martin.
Opinie polityczne
[edytuj | edytuj kod]W sierpniu 2016 roku Akerson ogłosił, że po raz pierwszy w życiu nie zagłosuje na republikańskiego kandydata na prezydenta. W artykule opublikowanym dla The Washington Post Akerson potępił Donalda Trumpa w wielu kwestiach, chwaląc jednocześnie Hillary Clinton[18].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ David, Javier E. (10.12.2013). „GM ogranicza pracowity tydzień, mianując Mary Barrę nową szefową”. CNBC. Źródło 2020-02-21.
- ↑ „Daniel F. Akerson Corporate Bio”. gm.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-06)].. Ogólne silniki. 1 stycznia 2011 r. Zarchiwizowane z oryginału 6 grudnia 2010 r. Źródło 22 lutego 2011 r.
- ↑ „Daniel Francis Akerson „Dan””. Bloomberg. Źródło 12.11.2021.
- ↑ James, Sheryl. „Poruszanie się po niespokojnych wodach”. Magazyn Hour Detroit. Źródło 10 grudnia 2013.
- ↑ „Home – News16_10 – Lockheed Martin”. Usna.com. Pobrano 11.07.2017.
- ↑ Andrews, Edmund L. (12 sierpnia 1993). „Prezydent MCI odchodzi z zaskoczenia”. The New York Times, EDMUND L. ANDREWS, 12 sierpnia 1993. Źródło 30 kwietnia 2010.
- ↑ Rob Garretson (26 czerwca 2000). „Prezes Nextlink jest na fali”. Washington Post. Źródło 30 kwietnia 2010.
- ↑ „Przewodniczący XO Akerson do opuszczenia”. Washington Post. 28 grudnia 2002 r.
- ↑ O’Hara, Terence (31 stycznia 2005). „Carlyle Group przygotowuje się do następnej generacji”. Washington Post. Źródło 30 kwietnia 2010.
- ↑ David Welch (26.08.2010). „Dan Akerson przejmuje kierownicę w GM”. Bloomberga. Źródło 12.11.2021.
- ↑ Terri Rupar (23 lipca 2009). „Nowi członkowie Zarządu GM”. Washington Post. Źródło 12 listopada 2021.
- ↑ Bunkley, Nick (16 lutego 2012). „GM raportuje duży zysk; Europa pozostaje w tyle”. New York Times. Pobrano 16 lutego 2012 r.
- ↑ „Departament Skarbu USA sprzedaje ostateczne akcje GM zwykłych akcji”. www.treasury.gov. Pobrano 21.08.2019.
- ↑ Zach Bowman (28.04.2013). „GM zmienia skład płac Akersona, ponieważ może przejść na emeryturę”. Autoblog.com. Pobrano 11.07.2017.
- ↑ Javier E. David (10.12.2013). „GM mianuje Mary Barra nowym dyrektorem generalnym”. Cnbc.com. Pobrano 11.07.2017.
- ↑ Smith, Aaron (10 grudnia 2013). „GM mianuje Mary Barra nowym dyrektorem generalnym”. CNN.
- ↑ „Archiwum komunikatów prasowych”. Grupa Carlyle’a. Pobrano 11.07.2017.
- ↑ Akerson, Daniel (17.08.2016). „Zawsze głosowałem na Republikanów. Aż do teraz”. Washington Post. Pobrano 11.07.2017.