Przejdź do zawartości

Diecezja wileńsko-lidzka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diecezja wileńsko-lidzka
Ilustracja
Cerkiew Św. Ducha w Wilnie
Państwo

 Polska

Siedziba

Wilno

Data powołania

1921

Data zamknięcia

1939

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Biskup diecezjalny

ostatni: arcybiskup Teodozjusz (Fieodosijew)

Dane statystyczne
Liczba wiernych

306 152

Liczba kapłanów

125

Liczba dekanatów

12

Liczba parafii

97

Diecezja wileńsko-lidzka – jedna z diecezji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Była to najmniejsza z jednostek administracyjnych PAKP, obejmująca terytorium województwa wileńskiego oraz trzech powiatów nowogródzkiego: lidzkiego, stołpeckiego i wołożyńskiego[1]. Według danych z 1922 dzieliła się na 12 dekanatów, na terenie których działało 97 parafii i 22 placówki filialne[1]. Pracę duszpasterską prowadziło w nich 125 kapłanów[1]. Na terytorium eparchii zamieszkiwało 306 152 wiernych[1]. W diecezji wileńsko-lidzkiej działały trzy monastery: Monaster Świętego Ducha w Wilnie, monaster Trójcy Świętej w Wilnie i monaster św. Marii Magdaleny w Wilnie[2].

Diecezje PAKP w II RP

Diecezja przestała funkcjonować w dotychczasowym kształcie w 1939, gdy jej ordynariusz, arcybiskup Teodozjusz (Fieodosijew) odszedł z urzędu i zamieszkał w monasterze Świętego Ducha w Wilnie. Zarząd nad terytorium diecezji oddał metropolicie Eleuteriuszowi (Bogojawleńskiemu), który przed I wojną światową był arcybiskupem wileńskim i litewskim, zaś w dwudziestoleciu międzywojennym kierował strukturami prawosławnymi na terytorium niepodległej Litwy. Oznaczało to ponowne przejście diecezji w jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 100. ISBN 83-7431-046-4.
  2. A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 149. ISBN 83-7431-046-4.
  3. A. Mironowicz: Kościół prawosławny na ziemiach polskich w XIX i XX wieku. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 207. ISBN 83-7431-046-4.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy