Emptio spei
Emptio spei (łac. kupno nadziei) – w prawie rzymskim tzw. kupno szansy, w którym kupujący nabywał jedynie szansę na to, że przedmiot sprzedaży zaistnieje w przyszłości. Dokonywano go poprzez np. zakup ryb z połowu, lub zwierzyny z polowania, nie będąc pewnym co do tego, jak wiele owych ryb zostanie złowione oraz czy polowanie zakończy się pomyślnie. Do operacji kupna-sprzedaży dochodzi do skutku niezależnie od tego, czy rzecz może być wydana. Kupujący musiał uiścić cenę nawet wówczas, gdy rzecz nie powstanie. Przedmiotem zobowiązania jest sama nadzieja uzyskania pewnej rzeczy.
Porównać ją można do dzisiejszej loterii, gdzie kupuje się szansę na wygranie, niekoniecznie wiedząc, czy dojdzie ona do skutku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Wołodkiewicz, Maria Zabłocka, Prawo rzymskie. Instytucje 6. wydanie, Warszawa: Wydawnictwo C.H.Beck, 2014, S.235-236, ISBN 978-83-255-6629-6.
- Wojciech Dajczak, Tomasz Giaro, Franciszek Longchamps de Bérier, Prawo rzymskie – U podstaw prawa prywatnego, ISBN 978-83-01-19960-9.
- Kazus złotego trójnoga a przedmiot sprzedaży w kontrakcie ‘emptio spei’
- Z problematyki umów aleatoryjnych w prawie rzymskim : emptio rei speratae i emptio spei
- Nieważne zobowiązania ex venditione
- Ekonomiczne i prawne podłoże zawierania kontraktów kupna rzeczy przyszłej oraz kupna nadziei w starożytnym Rzymie