Przejdź do zawartości

Ernst Busch (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernst Busch
Ilustracja
Ernst Busch między 1940 a 1943 rokiem
feldmarszałek feldmarszałek
Pełne imię i nazwisko

Ernst Wilhelm Bernhard Busch

Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1885
Essen-Steele, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1945
Aldershot, Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

1904–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Formacja

Reichsheer
Heer

Stanowiska

dowódca:
VIII Korpusu Armijnego
16 Armii
Grupy Armii „Środek”
Grupy Armii „H”
Oberbefehlshaber Nordwest

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa:

podpis
Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Order „Pour le Mérite” Order Domowy Hohenzollernów Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Srebrna odznaka za rany (Cesarstwo Niemieckie) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Odznaka za 25-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga
Grób feldmarszałka Ernsta Buscha

Ernst Wilhelm Bernhard Busch (ur. 6 lipca 1885 w Essen-Steele, zm. 17 lipca 1945 w Aldershot) – niemiecki wojskowy, feldmarszałek, dowódca VIII Korpusu Armijnego, 16 Armii, grup armii „Środek” i „H”, naczelny dowódca wojsk niemieckich na Północnym Zachodzie (1945). Uczestnik I i II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Essen-Steele w Niemczech jako syn dyrektora sierocińca. Uczęszczał do szkoły kadetów. Do armii wstąpił w 1904, w 1913 ukończył akademię wojskową ze stopniem podporucznika[1]. W czasie I wojny światowej służył na froncie zachodnim w pułku piechoty „Vogel von Falkenstein” nr 56, w 1918 odznaczony orderem Pour le Mérite[2]. Po wojnie pozostał w wojsku i został Inspektorem Oddziałów Transportowych. W 1930 otrzymał promocję na stopień na podpułkownika i objął dowództwo 9 Pułku Piechoty. W 1935 awansował na stopień generała majora i został dowódcą 23. Dywizji. 1 października 1937 otrzymał awans na generała porucznika. Podczas napięć w 1938 roku między Hitlerem a dwoma wyższymi oficerami Wehrmachtu, Wernerem von Blombergem i Wernerem von Fritschem, Busch stanął po stronie Hitlera. Postawienie na führera przyniosło mu szybki awans do stopnia generała piechoty i stanopwisko dowódcy Wehrkreis VIII we Wrocławiu z jednoczesnym dowództwem VIII Korpusu, z którym odbył kampanię w Polsce, jako podkomendny generała Lista[3][4][5].

Na froncie zachodnim w 1940 dowodził 16 Armią. Za tę kampanię odznaczony został Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego. 19 lipca 1940 awansowany do stopnia generała pułkownika[3][4][6].

Busch wziął udział w operacji Barbarossa, początkowo jako dowódca 16 Armii. Dowodzone przez niego oddziały zajęły Demiańsk i wzięły udział w blokadzie Leningradu[7]. Następnie Busch zmuszony został do wycofania swoich oddziałów w wyniku ofensywy Armii Czerwonej. Zajął pozycje wzdłuż linii Staraja – Ostaszków i za obronę tej pozycji mianowany został feldmarszałkiem. W latach 1943–1944 dowodził Grupą Armii Środek[4], ale większość jego oddziałów została zniszczona podczas walk na Białorusi[8]. W lipcu 1944 roku został odwołany i zastąpiony przez feldmarszałka Modela[9].

Ponownie objął komendę 15 kwietnia 1945. Dowodził na froncie zachodnim. Trzon jego sił stanowiła 1 Armia Spadochronowa. Oddziały Buscha próbowały bezskutecznie powstrzymać wojska alianckie. 3 maja 1945 feldmarszałek Busch poddał się wojskom marszałka Montgomery’ego w okolicach Lüneburga. Zmarł 17 lipca 1945 jako jeniec w obozie w Aldershot w Anglii[10].

Pochowany jest na niemieckim cmentarzu wojskowym w Cannock Chase[11].

Według słów historyka, był flegmatycznym mężczyzną o grubych rysach i wielkiej wytrzymałości fizycznej. Pole bitwy nie było mu obce, (...) jego odwaga również nie budziła wątpliwości (...). Największymi wadami Buscha jako dowódcy [były] brak wyobraźni, mała giętkość umysłu i uległość wobec Hitlera w krytycznych chwilach. Jeśli chodzi o rolę czołgów w bitwie, był wręcz typowym konserwatystą[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mitcham 1988 ↓, s. 269.
  2. Thomas i Wegmann 1993 ↓, s. 327.
  3. a b Busch, Bernhard Wilhelm Ernst. www.lexikon-der-wehrmacht.de. [dostęp 2024-11-30]. (niem.).
  4. a b c Busch, Ernst. www.deutsche-biographie.de. [dostęp 2024-11-30]. (niem.).
  5. Mitcham 1988 ↓, s. 270.
  6. Scherzer 2007 ↓, s. 255.
  7. Mitcham 1988 ↓, s. 272.
  8. Mitcham 1988 ↓, s. 276–278.
  9. Mitcham 1988 ↓, s. 280.
  10. Mitcham 1988 ↓, s. 281.
  11. Casualty Details: Ernst Bernhard Wilhelm Busch. Commonwealth War Graves Commission. [dostęp 2021-09-25]. (ang.).
  12. Steven H. Newton, Feldmarszałek Walther Model. Ulubiony dowódca Hitlera, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2007, s. 63.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Samuel W. Jr. Mitcham: Hitler's Field Marshals and Their Battles. London: Guild Publishing, 1988. OCLC 220632577. (ang.).
  • Veit Scherzer: Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena: Scherzers Militaer-Verlag, 2007. ISBN 978-3-938845-17-2. (niem.).
  • Franz Thomas, Günter Wegmann: Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939–1945. T. Teil III: Infanterie Band 3: Br–Bu. Osnabrück: Biblio-Verlag, 1993. ISBN 978-3-7648-1734-3. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy