Familiolekt
Familiolekt, także: styl familiarny, język familiarny[1] – odmiana języka właściwa dla danej rodziny[2][3]. Wiąże się z doświadczeniem niemal każdego człowieka[4].
Familiolekt wykazuje pewne odrębności od języka standardowego[5], cechują go np. specyficzne formy językowe[5]. Można go określić jako „idiolekt używany w rodzinie”[6].
Stanowi jeden z przejawów wariacji językowej, obok dialektów geograficznych, socjolektów, idiolektów (kodów jednostkowych) itp.[7][8]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aleksander Wilkoń, Typologia odmian językowych współczesnej polszczyzny, wyd. 2, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2000 (Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach nr 1875), s. 104, ISBN 83-226-0975-2, OCLC 1290988919.
- ↑ Włodzimierz Gruszczyński, Jerzy Bralczyk, Słownik gramatyki języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 2002, s. 110, ISBN 978-83-02-08471-3, OCLC 53407440.
- ↑ Tomasz Piekot, Teoretyczno-metodologiczne podstawy badania socjolektów, „Rozprawy Komisji Językowej”, 27, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2001, s. 61–90, patrz s. 64.
- ↑ Agata Hącia, Język w naszej rodzinie [online] [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-22].
- ↑ a b Katarzyna Kłosińska, Wygwizdów czy wygwizdowo?, [w:] Poradnia językowa PWN [online], 20 grudnia 2017 [dostęp 2020-01-23].
- ↑ Justyna Staroń, Afektonimy w najnowszej polszczyźnie, „Roczniki Humanistyczne”, 61 (6: Językoznawstwo), 2013, s. 109–119, patrz s. 116.
- ↑ Viktor Elšík, Michael Beníšek, Romani Dialectology, [w:] Yaron Matras, Anton Tenser (red.), The Palgrave Handbook of Romani Language and Linguistics, Cham: Palgrave Macmillan, 2020, s. 389–427, DOI: 10.1007/978-3-030-28105-2_13, ISBN 978-3-030-28105-2, OCLC 1132422740 (ang.), patrz s. 392.
- ↑ Dzielnica Ursynów m.st. Warszawy – Serwis www (pl) – Dyktando 2009 [online], archiwum.ursynow.pl [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-22].