Fermentacja górna
Fermentacja górna – rodzaj fermentacji w piwowarstwie. Po zadaniu brzeczki nastawnej drożdżami następuje fermentacja, w trakcie której drożdże nie osiadają na dnie fermentora, lecz gromadzą się na powierzchni brzeczki. Proces fermentacji przebiega w temperaturze 16-24 °C. Przy warzeniu piwa metodą górnej fermentacji stosuje się szczepy drożdży z gatunku Saccharomyces cerevisiae nazywane zwyczajowo drożdżami górnej fermentacji.
Użycie metody górnej fermentacji powoduje, że proces przebiega znacznie szybciej, a piwo zawiera większą ilość wyższych alkoholi oraz estrów, stanowiących o bogatszym bukiecie piwa[1]. W przeciwieństwie do fermentacji dolnej, fermentacja górna stosowana jest od najdawniejszych czasów, gdyż pierwotnie nie znano metod chłodzenia i wykorzystywano naturalne temperatury otoczenia.
Podział na fermentację górną i dolną dzieli gatunki piw na piwa fermentacji górnej zwanej z angielska ale (wym. ejl) i piwa fermentacji dolnej czyli typu lager[2]. Klasycznymi odmianami warzonymi metodą górnej fermentacji są piwa typu ale i stout oraz piwa pszeniczne.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ziemowit Fałat, Renata Górska, Paweł Plinta, Andrzej Sadownik, Dariusz Wojtala: Przewodnik piwosza. Bielsko-Biała: 2002, s. 40-41. ISBN 83-7304-030-7.
- ↑ Michael J. Lewis, Tom W. Young: Piwowarstwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 167. ISBN 83-01-13472-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Babuchowski, Jan Tomasik: Podstawy technologii produkcji piwa. [dostęp 2015-06-13]. (pol.).