Fernando Valenzuela
 Fernando Valenzuela w barwach Los Angeles Dodgers | |||||||||||||||
| miotacz | |||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Fernando Valenzuela Anguamea | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
El Toro | ||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1960 | ||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
22 października 2024 | ||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||||||
| Debiut |
15 września 1980 | ||||||||||||||
| Ostatni występ |
14 lipca 1997 | ||||||||||||||
| Statystyki | |||||||||||||||
| Win–loss record |
173–153 | ||||||||||||||
| ERA |
3,54 | ||||||||||||||
| Strikeouty |
2074 | ||||||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Fernando Valenzuela Anguamea (ur. 1 listopada 1960 w Etchohuaquila, zm. 22 października 2024 w Los Angeles[1]) – meksykański baseballista, który występował na pozycji miotacza, sześciokrotny uczestnik Meczu Gwiazd, zdobywca Cy Young Award, członek Caribbean Baseball Hall of Fame.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Początki kariery
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy zawodowy kontrakt podpisał w 1978 roku z zespołem Guanajuato Tuzos, występującym w Mexican Central League. W swoim pierwszym sezonie występów zanotował bilans W-L 5–6 przy wskaźniku ERA 2,23. W 1979 występował w Leones de Yucatán z Liga Mexicana de Béisbol osiągając statystyki 10-12 W-L, 2,49 ERA. Podczas występów w lidze meksykańskiej, Valenzuela był obserwowany przez skauta Los Angeles Dodgers Mike’a Brito i 6 lipca 1979 klub Major League Baseball wykupił jego kontrakt za 120 tysięcy dolarów[2].
Los Angeles Dodgers
[edytuj | edytuj kod]
Debiut w organizacji zaliczył w 1979 w zespole Lodi Dodgers (poziom Class A), w którym rozegrał trzy mecze. Sezon 1980 rozpoczął od występów w San Antonio Dodgers (Double-A). W 27 spotkaniach uzyskał bilans W-L 13-9 przy wskaźniku ERA 3,10[3]. 15 września 1980 zadebiutował w MLB w meczu przeciwko Atlanta Braves jako reliever[4].
Przed rozpoczęciem sezonu 1981 został ogłoszony trzecim starterem w zespole, jednak pomimo kontuzji pierwszego miotacza Jerry’ego Reussa, Valenzuela został wystawiony na mecz otwarcia przeciwko Houston Astros, w którym zaliczył complete game shutout. W swoich pierwszych ośmiu startach zaliczył osiem zwycięstw, siedem pełnych meczów i pięć shutoutów, a wskaźnik ERA wyniósł 0,50[5]. 9 sierpnia 1981 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[4]. W 1981 Valenzuela został pierwszym zawodnikiem w historii, który otrzymał nagrodę Cy Young Award i został wybrany najlepszym debiutantem w jednym sezonie. Ponadto otrzymał Silver Slugger Award[4][5]. W World Series, w których Dodgers pokonali New York Yankees 4–2 w serii best-of-seven, zagrał w meczu numer 3, zaliczając zwycięskie complete game[5]. Jego postawa w meczach w sezonie 1981 spowodowała zwiększenie zainteresowania meczami społeczności latynoskiej w Los Angeles, a okres ten znany jest pod nazwą „Fernandomania”[5][6].
W 1983 został uznany przez trenerów i menadżerów najlepszym uderzającym miotaczem w National League i otrzymał po raz drugi w karierze Silver Slugger Award[4]. 15 lipca 1986 w swoim szóstym występie w All-Star Game, wyrównał rekord należący do Carla Hubbella zaliczając 5 strikeoutów z rzędu[5]. W tym samym roku zanotował najwięcej zwycięstw w National League (21) i zaliczył najwięcej pełnych meczów w MLB (20), a w głosowaniu do nagrody Cy Young Award zajął 2. miejsce za Mikiem Scottem z Houston Astros[4]. W 1988 nie zagrał w zwycięskich dla Dodgers World Series z powodu kontuzji ramienia[5]. 29 czerwca 1990 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals na Dodger Stadium zanotował no-hittera[7].
Późniejszy okres
[edytuj | edytuj kod]W lipcu 1991 podpisał kontrakt jako wolny agent z California Angels, w lutym 1993 z Baltimore Orioles, zaś w czerwcu 1994 z Philadelphia Phillies[4]. W kwietniu 1995 został zawodnikiem San Diego Padres, a po raz ostatni w MLB zagrał 14 lipca 1997 reprezentując St. Louis Cardinals[4]. W 1999 otrzymał zaproszenie od klubu Los Angeles Dodgers na występy w spring training, ale odmówił[8]. W 2003 został włączony do Hispanic Heritage Baseball Hall of Fame, a dwa lata później został wybrany do Major League Baseball’s Latino Legends Team[9].
W 2006, 2009 i 2013 był członkiem sztabu szkoleniowego reprezentacji Meksyku na turnieju World Baseball Classic[10]. W 2013 został uhonorowany członkostwem w Caribbean Baseball Hall of Fame[11].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 6× All-Star | 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986 | [4] |
| Gold Glove Award | 1986 | [4] |
| 2× Silver Slugger Award | 1981, 1983 | [4] |
| NL Cy Young Award | 1981 | [4] |
| Zwycięzca w World Series | 1981 | [5] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dodgers star Fernando Valenzuela, who changed MLB by sparking Fernandomania, dies at 63
- ↑ Fernando Valenzuela, ‘El Toro’ que brilló en Grandes Ligas. deportes.terra.com.mx. [dostęp 2016-05-08]. (hiszp.).
- ↑ Fernando Valenzuela Minor, Mexican & Winter Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Fernando Valenzuela Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Fernandomania. sabr.org. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
- ↑ 2010 Strasburg or 1981 Fernandomania: Who Had the Bigger Craze and Hype?. bleacherreport.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
- ↑ Happy 55th birthday, Fernando Valenzuela. nonohitters.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
- ↑ Valenzuela Rebuffs Dodgers. articles.latimes.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
- ↑ Latino Legends team announced. mlb.com. [dostęp 2016-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 kwietnia 2015)]. (ang.).
- ↑ Fernando Valenzuela realizará primer lanzamiento en eliminatorias de Mexicali. worldbaseballclassic.com. [dostęp 2016-05-08]. (hiszp.).
- ↑ Valenzuela inducted into Caribbean Hall of Fame. mlb.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).