Fletcher Henderson
 Fletcher Henderson Orchestra, 1925 | |
| Imię i nazwisko |
James Fletcher Hamilton Henderson |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1952 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk (pianista, kompozytor, aranżer, bandleader) |
| Aktywność |
1920–1952 |
| Współpracownicy | |
| Benny Goodman, Louis Armstrong, Coleman Hawkins, Ralph Escudero, Charlie Dixon, Elmer Chambers, Don Redman, Kaiser Marshall | |
| Zespoły | |
| Fletcher Henderson Orchestra (1923-1934/35)
Benny Goodman Orchestra (1934/1935-1952) Fletcher Henderson Sextet | |
Fletcher Henderson, właśc. James Fletcher Hamilton Henderson (ur. 18 grudnia 1897 w Cuthbert, zm. 29 grudnia 1952 w Nowym Jorku) – amerykański pianista jazzowy, aranżer, kompozytor i bandlider.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
W 1920 roku współpracował z wydawnictwem muzycznym Pace-Hady. Rok później wziął udział w trasie koncertowej, występując z Ethel Waters[2]. W 1922, będąc wówczas w Nowym Orleanie poznał Louisa Amstronga, zaczynającego karierę jako kornecista[2]. W 1923 spotkał się z kilkoma innymi muzykami na przesłuchaniu, z którymi to założył zespół. Na współpracę zgodził się również Louis Armstrong[2].
Początkowo Henderson był w zespole jedynie pianistą, jednak w 1927 orkiestra straciła aranżera, a Henderson postanowił zająć jego miejsce. Wtedy właśnie ujawnił się jego wyjątkowy talent do aranżacji[2].
Jeszcze przed odejściem aranżera, Fletcher Henderson Orchestra opuścił Armstrong[2]. W zespole przez lata grało wielu muzyków, którzy z czasem zaczęli budować własne kariery solowe, jak Coleman Hawkins czy Don Redman[3].
W 1934 Henderson współpracował z Bennym Goodmanem, który zakładając nowy big-band potrzebował nowych aranżacji. Goodman zwrócił się z tym właśnie do Hendersona[2]. Zagrał on nawet z zespołem Benny'ego w sierpniu 1935 serię koncertów[2]. Wykonano na nich aranże Hendersona. Później wszedł on w stały skład orkiestry, tworząc dla niej kolejne aranże[4][2]. Poskutkowało to również rozpadem Fletcher Henderson Orchestra.
Z Goodmanem współpracował niemal do śmierci w 1952 roku[2].
Pod koniec życia założył również sekstet.[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ISNI: 0000000073576175
- VIAF: 42025439
- LCCN: n81097889
- GND: 128879793
- LIBRIS: tr58clcc19rv908
- BnF: 13895127b
- SUDOC: 115121145
- SBN: LO1V266626
- NLA: 35341354
- NKC: ola2002158397
- BNE: XX1287777
- NTA: 097913626
- BIBSYS: 46724
- Open Library: OL7515178A
- PLWABN: 9810700516005606
- NUKAT: n2014003383
- J9U: 987007457242205171
- LIH: LNB:VUB;=BJ