Przejdź do zawartości

Fregaty rakietowe typu Iver Huitfeldt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fregaty typu Iver Huitfeldt
Ilustracja
Użytkownicy

 Kongelige Danske Marine

Stocznia

Odense Stålskibsværft

Planowane okręty

3

Okręty w służbie

3

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

5462 t (wyporność bojowa 6645 ts)

Długość

139 m

Szerokość

19,8 m

Zanurzenie

6,3 m

Prędkość

28 węzłów

Zasięg

9300 Mm

Załoga

101

Uzbrojenie

VLS Mk 56, 36 rakiet ESSM
VLS Mk 41, wyrzutnia 32 komorowa
4 czteroprowadnicowe wyrzutnie Harpoon (16 rakiet)
24 torped MU90
2 × OTO Melara 76 mm Super Rapid
1 Oerlikon Millennium 35 mm

Wyposażenie lotnicze

1–2 Sikorsky MH-60R Seahawk (od 2016 roku)

Fregaty typu Iver Huitfeldt – seria trzech okrętów budowanych dla marynarki duńskiej. Są to obecnie najnowsze okręty duńskiej floty. Typ otrzymał nazwę na cześć Ivara (Ivera) Huitfeldta, oficera duńskiej marynarki na przełomie XVII i XVIII wieku, poległego w III wojnie północnej.

Historia typu

[edytuj | edytuj kod]

Fregaty typu Iver Huitfeldt są kolejnymi duńskimi jednostkami opracowanymi w zgodzie z rodzimym systemem Standard Flex (pierwsze były okręty patrolowe typu Flyvefisken). Jest to koncepcja modułowości, w ramach której można dokonać stosunkowo łatwej wymiany uzbrojenia i wyposażenia na okręcie, aby przystosować go do wypełniania różnych zadań, zgodnie z aktualną potrzebą. W latach 2004–2005 do służby weszły okręty wsparcia typu Absalon i to ich projekt stał się podstawą nowych fregat. O ile jednak Absalony dysponują jedynie silnym uzbrojeniem obronnym, o tyle fregaty mają też znaczny potencjał ofensywny.

Esbern Snare typu Absalon.

Budowa pierwszej jednostki rozpoczęła się w cywilnej stoczni Odense Stålskibsværft 2 czerwca 2008 roku i jeszcze zanim pierwsza fregata została zwodowana, położono stępkę pod kolejne dwa okręty. Budowa postępowała równocześnie, etapami, w tym samym doku, wykorzystując elementy dostarczane przez podwykonawców z Litwy i Estonii. Po wodowaniu każda fregata udawała się do bazy w Korsør, gdzie dokańczano instalację wyposażenia i uzbrojenia.

Nazwy okrętów wybrano tak, aby reprezentowały trzy stulecia z historii duńskiej floty[1]. Niels Juel to wiek XVII, Iver Huitfeldt – wiek XVIII, a Peter Willemoes – wiek XIX.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak Absalony, fregaty typu Iver Huitfeldt opracowano z myślą o ograniczeniu wykrywalności w zakresie promieniowania radarowego, magnetycznego i podczerwieni, a także o maksymalnym wyciszeniu. Można je odróżnić po tym, że Huitfeldty są o jeden pokład niższe i nie mają wewnętrznego pokładu wielofunkcyjnego, a zewnętrznie – po tym, że komin przeprojektowano, aby chronić antenę radaru SMART-L.

Okręty wyposażono w radary SMART-L (wcześniej działający w pasmie L obecnie w paśmie D), o zasięgu 400 km, mogący śledzić do 1000 celów powietrznych, 100 celów morskich i APAR (radar o czterech nieruchomych antenach o zasięgu 150 km, mogący śledzić 200 celów), system Saab CEROS 200 na użytek systemów samoobrony[2] (składa się z radaru i głowicy elektrooptycznej), radar nawigacyjny Furuno oraz sonar ATLAS ASO 94 zainstalowany w kadłubie (obecnie okręt nie posiada sonaru holowanego o zmiennym zanurzeniu, co ogranicza możliwości ZOP). Uzbrojenie skonfigurowano z myślą głównie o obronie przeciwlotniczej[3], toteż jego podstawę stanowią zainstalowane na śródokręciu pionowe wyrzutnie (VLS) Mk 56 dla pocisków przeciwlotniczych ESSM (36 rakiet) i Mk 41 (wyrzutnia 32 komorowa) dla SM-2 IIIA oraz, jeżeli Dania zdecyduje się na taki zakup, pocisków manewrujących RGM-109 Tomahawk. Okręty wyposażono też w wyrzutnie 16 pocisków przeciwokrętowych Harpoon i wyrzutnie torped MU90. Oprócz tego fregata dysponuje dwoma działami OTO Melara 76 mm Super Rapid o zasięgu ognia do 10 km, oraz systemem CIWS Oerlikon Millennium 35mm o maksymalnej donośności 3 km.

Napęd zapewniają cztery silniki dieslowskie MTU 8000 o mocy 8200 kW każdy, które przenoszą moc na dwie śruby o średnicy 4,3 metra i mogą rozpędzić fregatę do 28 węzłów - prędkość stała (podczas testów osiągnięto 30 węzłów). 101-osobowa załoga jest zorganizowana w cztery działy: operacyjny (32 osoby), maszynowy (32), zarządzania (20) i uzbrojenia (17). Na okrętach przygotowano jednak aż 165 miejsc do spania, z myślą o załogach śmigłowców czy kadetach (według innych źródeł dodatkowych miejsc jest 64).

Wnętrze okrętu dzieli się na siedem pokładów, szesnaście przedziałów wodoszczelnych, a zarazem sześć przedziałów zapewniających ochronę przed skutkami użycia broni ABC. Kadłub jest zabezpieczony przed detonacją ładunku wybuchowego o masie 150 kg, co zostało potwierdzone podczas testów. Fregaty są również wyposażone w pokład lotniczy z hangarem, gdzie mogą przyjąć do dwóch lekkich lub średnich śmigłowców (o masie do 20 ton), takich jak AgustaWestland AW101 lub Westland Lynx (podczas codziennej służby na okręcie stacjonuje jedna maszyna). W 2012 r. zamówiono pierwsze śmigłowce MH-60R Seahawk (łącznie 9 maszyn).

Lista okrętów

[edytuj | edytuj kod]
Nr Nazwa Położenie
stępki
Wodowanie W służbie od Zdjęcie
F361 Iver Huitfeldt 2 czerwca 2008 11 marca 2010[4] 21 stycznia 2011[5]
F362 Peter Willemoes 12 marca 2009 21 grudnia 2010 22 czerwca 2011
F363 Niels Juel 22 grudnia 2009 21 grudnia 2010 7 listopada 2011

Przyszłość

[edytuj | edytuj kod]

Koszt budowy trzech fregat zamknął się kwotą 635 milionów euro, nie licząc ceny uzbrojenia. W 2008 roku w mediach pojawiły się informacje o możliwej budowie kolejnych jednostek dla Grecji, która zainteresowana była wzbogaceniem swojej floty o sześć nowych fregat[3], jednak póki co nie podjęto rozmów na ten temat. Jeżeli doszłoby do przetargu, fregaty typu Iver Huitfeldt rywalizowałyby z francuskimi fregatami typu FREMM czy hiszpańskimi typu F100 (Álvaro de Bazán).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy