Giacinto Placido Zurla

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 stycznia 1824
Konsekrator	Giulio Maria della Somaglia
Współkonsekratorzy	Giuseppe della Porta Rodiani; Lorenzo Girolamo Mattei
Konsekrowani biskupi
Timoteo Maria Ascensi	27 maja 1824
Evasio Secundo Agodino	18 lipca 1824
Luigi Paolo Maria Pochettini di Serravalle	18 lipca 1824
Vincenzo-Maria Armentano	18 lipca 1824
Niccola Berlingeri	21 grudnia 1825
Luigi Canestrari	21 grudnia 1825
Giuseppe Maria Traversi di Pereta	21 grudnia 1825
Giuseppe de Nobili	9 lipca 1826
Giovanni Battista Sartori Canova	26 listopada 1826
Robert Gradwell	24 czerwca 1828
Albertino Philippe Laurent Marie Bellenghi	13 lipca 1828
Bernardo Antonino Squarcina	28 grudnia 1828
Luigi Francesco Paolo Maria Bovio	24 maja 1829
Giovanni Pietro Augustoni	4 października 1829
Frédéric Cao Sanna	20 czerwca 1830
Antonio Nurigian	11 lipca 1830
Alessandro Berrettini	11 lipca 1830
Michele Amatore Lobetti	18 marca 1832
Vito Angelo Salvemini	15 lipca 1832
Luigi Scalabrini	23 grudnia 1832
Jean-Baptiste Auvergne	1 maja 1833
Lorenzo Parigini	1 maja 1833
Antonio Francesco Orioli	1 maja 1833
Buenaventura Cano y Torrente	16 lutego 1834

Giacinto Placido Zurla
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1769 ; Legnago
Data i miejsce śmierci	29 października 1834 ; Palermo
	Wikariusz generalny Rzymu
Okres sprawowania	1824–1834
	Prefekt Kongregacji ds. Studiów
Okres sprawowania	1830–1834
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	kameduli
Nominacja biskupia	13 stycznia 1824; arcybiskup tytularny Edessa in Osrhoëne
Sakra biskupia	18 stycznia 1824
Kreacja kardynalska	10 marca 1823 in pectore; Pius VII
Kościół tytularny	Bazylika Świętego Krzyża z Jerozolimy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giacinto Placido Zurla OSBCam. (ur. 2 kwietnia 1769 w Legnago, zm. 29 października 1834 w Palermo) – włoski duchowny katolicki, tytularny biskup Edessy w Osrhoëne, kameduła.

Życiorys

W 1787 wstąpił do zakonu kamedułów. 10 marca 1823 Pius VII kreował go kardynałem in pectore (nominacja została ogłoszona 16 maja 1823), a 17 listopada 1823 nadał mu kościół tytularny − Bazylikę Świętego Krzyża z Jerozolimy. 13 stycznia 1824 został wybrany tytularnym arcybiskupem Edessy w Osrhoëne, którym pozostał już do śmierci. Sakrę przyjął 18 stycznia 1724 w Rzymie z rąk kardynała Giulio Marii della Somaglii (współkonsekratorami byli patriarchowie Giuseppe della Porta Rodiani i Lorenzo Girolamo Mattei). W latach 1823–1833 pełnił funkcję opata generalnego zakonu kamedułów. Od 1824 do końca życia sprawował urzędy prefekta Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów i wikariusza generalnego Rzymu. W 1830 został prefektem Kongregacji ds. Studiów, którym pozostał już do śmierci. Był przewodniczącym Świętej Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich