Przejdź do zawartości

Gilles Simon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gilles Simon
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1984
Nicea

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Etienne Laforgue

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

14

Najwyżej w rankingu

6 (5 stycznia 2009)

Australian Open

QF (2009)

Roland Garros

4R (2011, 2013, 2015)

Wimbledon

QF (2015)

US Open

4R (2011, 2014)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

117 (28 stycznia 2008)

Australian Open

2R (2008)

Roland Garros

2R (2005)

Wimbledon

1R (2006, 2007)

US Open

3R (2007)

Gilles Simon (ur. 27 grudnia 1984 w Nicei) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Francuz rozpoczął w roku 2002. Pierwsze zwycięstwo w turniejach rangi ITF Futures odniósł w czerwcu 2003 roku w Lizbonie, a zawodach kategorii ATP Challenger Tour w styczniu 2005 roku w Numei.

W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy znaczący wynik Simon osiągnął w połowie kwietnia roku 2006, awansując do finału rozgrywek w Walencji. Finałowy pojedynek przegrał jednak w dwóch setach z Nicolásem Almagro.

Na początku sezonu 2007 Simon wygrał po raz pierwszy w karierze zawody ATP World Tour, podczas rywalizacji w Marsylii. Po drodze wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta, a w meczu finałowym pokonał Markosa Pagdatisa. W połowie września odniósł swój drugi triumf w imprezach ATP, na ziemnych kortach w Bukareszcie, pokonując w decydującym meczu Victora Hănescu.

W maju 2008 roku Francuz zwyciężył w Casablance. Przechodząc najpierw eliminacje pokonał w drodze po tytuł Jo-Wilfrieda Tsongę, a w finale Juliena Benneteau. W połowie lipca Simon wygrał turniej w Indianapolis, gdzie w finale pokonał Dmitrija Tursunowa. We wrześniu ponownie zatriumfował w Bukareszcie, a w połowie października, podczas rozgrywek ATP Masters Series w Madrycie awansował do finału. Po drodze wyeliminował m.in. Jamesa Blake’a oraz Rafaela Nadala; przegrał z Andym Murrayem. Tego roku Simon zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, z których został wyeliminowany w III rundzie przez Jamesa Blake’a.

Sezon 2009 Simon zakończył z jednym turniejowym zwycięstwem, w Bangkoku, gdzie w finale pokonał Viktora Troickiego. Ponadto w styczniu doszedł do ćwierćfinału wielkoszlemowego Australian Open, eliminując m.in. Gaëla Monfilsa. Mecz o półfinał imprezy przegrał z Nadalem.

Pod koniec września 2010 roku Simon odniósł swoje siódme zwycięstwo z cyklu ATP World Tour, podczas rywalizacji w Metzu. Francuz wyeliminował po drodze, w półfinale, finalistę z 2009 roku Philippa Kohlschreibera, a w meczu finałowym wygrał z Niemcem Mischą Zverevem.

Na początku roku 2011 Simon zwyciężył w turnieju w Sydney, gdzie pokonał m.in. Sama Querreya i Ernestsa Gulbisa, w finale zaś wygrał z Viktorem Troickim. Pod koniec lipca Francuz zwyciężył w rozgrywkach w Hamburgu. W drodze po tytuł zdołał wyeliminować m.in. Gaëla Monfilsa, Michaiła Jużnego, a w finale wygrał z Nicolásem Almagro.

W kwietniu 2012 roku Simon zwyciężył w turnieju w Bukareszcie. Było to jego dziesiąte zwycięstwo singlowe. W finale turnieju pokonał Włocha Fabio Fogniniego. Pod koniec września doszedł do finału w Bangkoku, gdzie nie sprostał Richardowi Gasquetowi. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Z konkurencji singlowej odpadł w III rundzie, natomiast w deblu poniósł porażkę w I rundzie w parze z Gaëlem Monfilsem.

Pierwszy finał do jakiego Simon dotarł na nawierzchni trawiastej miał miejsce w czerwcu 2013 roku, w Eastbourne. Spotkanie o tytuł przegrał z Feliciano Lópezem. We wrześniu Simon odniósł zwycięstwo w Metzu. Francuz w rundzie finałowej był lepszy od Jo-Wilfrieda Tsongi pokonując go 6:4, 6:3.

We wrześniu 2014 roku Simon osiągnął drugi w karierze finał ATP World Tour Masters 1000, w Szanghaju, gdzie w decydującym meczu został pokonany przez Rogera Federera.

W lutym 2015 roku wygrał w rozgrywanym w Marsylii Open 13, pokonując Gaëla Monfilsa. Drugi w sezonie finał Simon osiągnął pod koniec września, w Metzu, gdzie uległ Jo-Wilfriedowi Tsondze.

W sierpniu 2016 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro osiągając 3 rundę gry pojedynczej. Simon został wyeliminowany przez Rafaela Nadala. Sezony 2016 i 2017 zakończył bez wygranego turnieju.

Rok 2018 Simon rozpoczął od udziału w zawodach w Pune, zwyciężając w finale z Kevinem Andersonem. Osiągnął również pierwszy w karierze finał w grze podwójnej, wspólnie z Pierre-Hugues’em Herbertem. Drugi tytuł w sezonie Simon wygrał w Metzu. Został także finalistą w Lyonie.

Podczas sezonu 2019 tenisista francuski zagrał w przegranym finale w Londynie (Queen’s).

W marcu 2009 roku Simon zadebiutował w reprezentacji Francji podczas meczu Pucharu Davisa z zespołem Czech. Francuz przegrał oba swoje singlowe pojedynki, najpierw z Tomášem Berdychem, a potem z Radkiem Štěpánkiem. Ostatecznie francuska drużyna przegrała rundę 2:3. W 2010 roku awansował z drużyną do finału zawodów. W finale przeciwko Serbii Simon przegrał z Novakiem Đokoviciem. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Serbów.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 6. miejscu w styczniu 2009 roku.

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (14–8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 16 kwietnia 2006 Walencja Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 2:6, 3:6
Zwycięzca 1. 18 lutego 2007 Marsylia Twarda (hala) Cypr Markos Pagdatis 6:4, 7:6(3)
Zwycięzca 2. 16 września 2007 Bukareszt Ceglana Rumunia Victor Hănescu 4:6, 6:3, 6:1
Zwycięzca 3. 25 maja 2008 Casablanca Ceglana Francja Julien Benneteau 7:5, 6:2
Zwycięzca 4. 20 lipca 2008 Indianapolis Twarda Rosja Dmitrij Tursunow 6:4, 6:4
Zwycięzca 5. 14 sierpnia 2008 Bukareszt Ceglana Hiszpania Carlos Moyá 6:3, 6:4
Finalista 2. 19 października 2008 Madryt Twarda (hala) Wielka Brytania Andy Murray 4:6, 6:7(6)
Zwycięzca 6. 4 października 2009 Bangkok Twarda (hala) Serbia Viktor Troicki 7:5, 6:3
Zwycięzca 7. 26 września 2010 Metz Twarda (hala) Niemcy Mischa Zverev 6:3, 6:2
Zwycięzca 8. 16 stycznia 2011 Sydney Twarda Serbia Viktor Troicki 7:5, 7:6(4)
Zwycięzca 9. 24 lipca 2011 Hamburg Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca 10. 29 kwietnia 2012 Bukareszt Ceglana Włochy Fabio Fognini 6:4, 6:3
Finalista 3. 30 września 2012 Bangkok Twarda (hala) Francja Richard Gasquet 2:6, 1:6
Finalista 4. 22 czerwca 2013 Eastbourne Trawiasta Hiszpania Feliciano López 6:7(2), 7:6(5), 0:6
Zwycięzca 11. 22 września 2013 Metz Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:4, 6:3
Finalista 5. 12 października 2014 Szanghaj Twarda Szwajcaria Roger Federer 6:7(6), 6:7(2)
Zwycięzca 12. 22 lutego 2015 Marsylia Twarda (hala) Francja Gaël Monfils 6:4, 1:6, 7:6(4)
Finalista 6. 27 września 2015 Metz Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:7(5), 6:1, 2:6
Zwycięzca 13. 6 stycznia 2018 Pune Twarda Południowa Afryka Kevin Anderson 7:6(4), 6:2
Finalista 7. 26 maja 2018 Lyon Ceglana Austria Dominic Thiem 6:3, 6:7(1), 1:6
Zwycięzca 14. 23 września 2018 Metz Twarda (hala) Niemcy Matthias Bachinger 7:6(2), 6:1
Finalista 8. 23 czerwca 2019 Londyn Trawiasta Hiszpania Feliciano López 2:6, 7:6(4), 6:7(2)

Gra podwójna (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 3. 6 stycznia 2018 Pune Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
6:7(5), 6:7(5)

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 3R 1R 3R QF 2R 2R 4R 3R 3R 4R 3R 2R 2R 2R 1R 0 / 15 25–15
French Open 1R 1R 2R 1R 3R 4R 3R 4R 3R 4R 3R 1R 3R 2R 1R 1R 3R 0 / 17 23–17
Wimbledon 1R 2R 3R 4R 3R 3R 2R 1R 3R QF 2R 2R 4R 2R NH 1R 0 / 15 22–15
US Open 2R 2R 3R 3R 3R 4R 3R 4R 1R 2R 1R 2R 2R 2R 0 / 14 20–14
Bilans spotkań 0–1 3–4 3–4 6–4 11–4 3–2 9–4 6–4 6–3 9–4 9–4 7–4 3–4 7–4 4–4 2–3 0–3 2–1 N/A 90–61

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy