Grupa warowna
- Uzasadnienie: Wydaje się, że to terminy tożsame
Grupa warowna – grupa stałych obiektów fortyfikacyjnych (schronów, fortów); system fortyfikacji rozproszonej, złożony z kilkunastu-kilkudziesięciu niedużych obiektów (zazwyczaj wykonanych z betonu) o szerokiej autonomii i precyzyjnie rozdzielonych zadaniach[1].
Koncepcja grupy warownej – zamiast rozległego dzieła fortyfikacyjnego, wrażliwego na skupiony ogień artyleryjski – powstała w końcu XIX wieku. Głównym okresem budowy grup warownych było dwudziestolecie międzywojenne[1]. Przykładami są zespoły umocnień Modlina, Warszawy czy Serocka[2].
Budowle były wznoszone na danym obszarze dla wykonywania wspólnego zadania bojowego[2], np. blokady traktów komunikacyjnych na kierunku spodziewanego marszu wojsk przeciwnika. Obiekty były połączone komunikacją podziemną (istniały zespoły obiektów nazywane grupami, mimo braku potern, szczególnie w fortyfikacji niemieckiej). Poszczególne schrony mogły być wyposażone w różnego rodzaju sprzęt bojowy i wykonywać odrębne zadania w ramach całości grupy.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939 Szymon Kucharski tom 55. Fortyfikacje stałe po 1918 roku, wyd. 2015, s. 5
- ↑ a b Ryszard Henryk Bochenek 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach, wyd. 1989, s. 80