Przejdź do zawartości

Harald Schmidt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harald Schmidt
Ilustracja
Harald Schmidt (2015)
Imię i nazwisko

Harald Franz Schmidt

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1957
Neu-Ulm

Zawód

aktor, satyryk, prezenter

Harald Franz Schmidt[1] (ur. 18 sierpnia 1957 w Neu-Ulm) – niemiecki aktor, komik, prezenter telewizyjny i scenarzysta, znany z autorskiego late night show, emitowanego w latach 1995–2014[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Neu-Ulm jako syn Marthy i Antona Schmidtów[3], Niemców sudeckich przesiedlonych po II wojnie światowej do Niemiec.

Ukończył Szkołę Muzyki Kościelnej w Rottenburgu i podjął pracę jako organista w Nürtingen. Jednocześnie uzupełniał wykształcenie, zdając maturę. W latach 1978–1981 studiował aktorstwo w Stuttgarcie, a następnie podjął pracę w Teatrze Miejskim w Augsburgu (1981-1984). W latach 1984–1989 pracował w renomowanym kabarecie Kom(m)ödchen w Düsseldorfie. Tam też w roku 1985 rozpoczął karierę solową.

Od roku 1988 regularnie występuje w telewizji jako artysta kabaretowy i prezenter. W latach 1990–1994 prowadził na antenie Das Erste wraz z Herbertem Feuersteinem program rozrywkowy Schmidteinander. Od października 1992 do maja 1995 prowadził program Verstehen Sie Spaß?[4].

Powszechną sławę w Niemczech przyniosła mu własna audycja pod tytułem Harald Schmidt Show emitowana w latach 1995–2003 przez prywatną stację telewizyjną Sat 1. W latach 2004–2011 prowadzi własną audycję w pierwszym programie niemieckiej telewizji publicznej. Ponadto nieregularnie występuje w rolach teatralnych i filmowych. Nowym pomocnikiem w dwóch odcinkach programu Harald Schmidt został Oliver Pocher, z którym Schmidt jako stworzył kolejny programu Schmidt & Pocher (2007–2009). Następnie w latach 2011–2014 ponownie prowadził program The Harald Schmidt Show na antenie Sat. 1 i Sky[5][6].

Od 2015 roku moderuje wraz z Gregorem Gysi copółroczny przegląd wydarzeń politycznych Gysi & Schmidt na antenie n-tv[7]. Od 2017 do 2020 prowadził swój program Schmidts Daily na stronie internetowej tygodnika Der Spiegel[8]. Jest jednym z ambasadorów fundacji Deutsche Depressionshilfe[9]. Od 2021 roku prowadzi audycje radiową Raus aus der Depression na antenie NDR Info oraz Ein Abend mit Harald Schmidt na antenie WDR 4[10][11].

Sporadycznie występuje także w produkcjach filmowych i serialach m.in.: 7 krasnoludków – historia prawdziwa (2004), Nasz Charly (2008) Rosamunde Pilcher (2016, 2019).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkał w Kolonii wraz ze swoją partnerką Ellen Hantzsch. Mają dwie córki - Nele (ur. 1995) i Amelie (ur. 2005) oraz dwóch synów - Petera (ur. 1998) i młodszego (ur. 2007). Jego najstarszy syn Robert Hannes (ur. 1994) pochodzi z wcześniejszego związku.

Krytycyzm

[edytuj | edytuj kod]

Zwłaszcza w pierwszych latach emisji Die Harald Schmidt Show, Schmidt był czasem krytykowany za wyśmiewanie się z mniejszości, takich jak obcokrajowcy czy geje. W swoim programie naśladował też sposób mówienia Adolfa Hitlera (w jednym z nich jako Hitler ostrzegał młodych ludzi, by nie głosowali na partie rasistowskie i nacjonalistyczne). Bardziej nieortodoksyjne i niepoprawne politycznie dowcipy Schmidta przyniosły programowi reputację telewizji kultowej, a jego zwolennicy oskarżyli krytyków o niezdolność do zrozumienia satyry[12].

W późniejszych latach pierwszej emisji w Sat.1 Harald Schmidt Show (ok. 2001–2003), Schmidt stał się ulubieńcem krytyków ze względu na swoje „intelektualne” poczucie humoru, zwłaszcza za to, że zawiera wiele odniesień do kultury wysokiej – literatury, teatru, muzyki klasycznej, malarstwa czy kina, a także historii i filozofii.

Kontrowersje wokół dowcipów o Polakach

[edytuj | edytuj kod]

Harald Schmidt w drugiej połowie lat 90. zasłynął z tzw. polskich żartów (niem. Polenwitze), które przedstawiały często Polaków w sposób stereotypowy.

Niemieccy korespondenci i przedstawiciele niemieckich fundacji w Polsce wystosowali protest do szefostwa Sat1 pisząc: „Schmidt pozwala sobie na antypolskie dowcipy, prezentujące naszych sąsiadów, jako bandę złodziei i nierobów. Jego prymitywizm wznieca rasizm i wrogość wobec cudzoziemców, a jego żarty są pogardliwe i uwłaczają Polakom”. Aby Schmidt mógł skonfrontować swoje negatywne wyobrażenia o Polsce z rzeczywistością, polski ambasador w Niemczech Andrzej Byrt zaprosił Schmidta do Polski, ten przyjął zaproszenie i odwiedził kraj w 1997 roku[13][14][15][16].

Harald Schmidt wywoływał również reakcje polskich polityków. Były senator Zbigniew Zychowicz w swoim przemówieniu na 87. posiedzeniu Senatu RP nazwał Schmidta „polakożercą[17].

W 2008 r. reżyser Stanisław Krzemiński w programie Menschen bei Maischberger wręczył Schmidtowi świadectwo darowizny samochodu złożonego w Polsce z nie całkiem legalnych części i bilet lotniczy do Warszawy, gdzie miał ten samochód odebrać[18][19].

Kontrowersje wokół żartów z komór gazowych

[edytuj | edytuj kod]

W swoim najnowszym programie prowadzonym wspólnie z Olivierem Pocherem w publicznym kanale telewizyjnym ARD, Schmidt i Pocher rozpętali skandal naigrawając się z komór gazowych:

  • Ciekawe, co można, a właściwie, czego nie można powiedzieć w niemieckiej telewizji” – zastanawiał się w swoim programie Schmidt.
  • „Aby to zbadać, skonstruowałem nazimeter, urządzenie, które piszczy, gdy mówi się coś, co w naszym kraju jest niepoprawne politycznie” – odpowiedział mu Pocher.

Prowadzący zaczęli rozmawiać o tym, że w łazience jednego z nich zepsuł się prysznic. Gdy tylko Schmidt wypowiedział to ostatnie słowo, nazimeter wydał z siebie piskliwy dźwięk.

  • „Wiesz, a ja mam problemy z kuchenką gazową” – żartował Pocher. I znowu urządzenie zaczęło piszczeć.

Na żarty Schmidta i Pochera zareagowała gmina żydowska w Niemczech. Majid Khoshlessan rzeczniczka gminy oświadczyła: „Prowadzący powinni ponieść konsekwencje, takie żarty nie mogą mieć miejsca nigdzie na świecie, a już szczególnie w Niemczech”[20].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalidade: Harald Schmidt (West Germany). InterFilmes.com. [dostęp 2021-07-09]. (port.).
  2. Harald Schmidt. Listal. [dostęp 2021-02-04]. (ang.).
  3. Tina Gaedt: Anton Schmidt (93) stirbt nach Sturz in Esslinger Klinik. „Bild”, 8 stycznia 2010. [dostęp 2021-02-04]. (niem.).
  4. Fernsehlexikon » 2007 » Januar [online] [dostęp 2023-09-19].
  5. DWDL de GmbH, Sat.1 stellt die "Harald Schmidt Show" am 3. Mai ein [online], DWDL.de [dostęp 2023-09-19] (ang.).
  6. „Late Night König“ Harald Schmidt wechselt zu Sky: Harald Schmidt ab Herbst 2012 exklusiv auf Sky zu sehen (02.05.2012) [online], info.sky.de [dostęp 2023-09-19].
  7. RTL+ [online], plus.rtl.de [dostęp 2023-09-19].
  8. Harald Schmidt arbeitet für SPIEGEL DAILY, „Der Spiegel”, 15 maja 2017, ISSN 2195-1349 [dostęp 2022-01-20] (niem.).
  9. "Wenn schon sterben - woran bitte?" [online], www.fr.de, 19 września 2008 [dostęp 2022-01-20] (niem.).
  10. DWDL de GmbH, Harald Schmidt macht neue Radiosendung im WDR [online], DWDL.de [dostęp 2023-09-19] (ang.).
  11. NDR, Raus aus der Depression [online], www.ndr.de [dostęp 2023-09-19] (niem.).
  12. Sascha Klettke: Best of Harald Schmidt: Hundeaugen und Hitler. „Der Spiegel”, 15 czerwca 2007. [dostęp 2021-07-09]. (niem.).
  13. Letzte Sendung : Harald Schmidt, der bösartigste Deutsche im TV - WELT [online], DIE WELT, 21 września 2015 [dostęp 2023-09-19] (niem.).
  14. Piotr Cywiński: „Polska mnie interesuje”. Rozmowa z Haraldem Schmidtem, telewizyjnym showmanem. „Wprost”, 16 grudnia 2007. [dostęp 2021-02-04]. (pol.).
  15. Piotr Cywiński: I śmieszno, i smutno. „Wprost”, 18 grudnia 2007. [dostęp 2021-02-04]. (pol.).
  16. Zabrakło dowcipów o Polakach?. „Wprost”, 9 grudnia 2003. [dostęp 2021-02-04]. (pol.).
  17. 87. posiedzenie Senatu RP [online], Senat RP, 1 sierpnia 2001 [zarchiwizowane z adresu 2002-03-24].
  18. Jörg Thomann: Werden Sie so schlecht bezahlt?. „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 27 lutego 2008. [dostęp 2021-07-09]. (niem.).
  19. Reaktion auf Polen-Witze: Schmidt bekommt VW-Golf geschenkt. Inside Digital, 2008-02-27. (niem.).
  20. Niemiecka telewizja kpi z nazistowskich zbrodni [online], Dziennik.pl, 16 listopada 2007 [zarchiwizowane z adresu 2008-02-09].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy