Przejdź do zawartości

Hermann Billung

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herman Billung
Ilustracja
Herman Billung jego żona Hildegarda von der Westerburg. Rysunek drewnianego reliefu ze stalli w dawnym kościele klasztornym w Pfalz Pöhlde. Autor nieznany ok. 1280 roku. Obecnie w Niedersächsisches Landesmuseum Hannover
margrabia Marchii Billungów
Okres

od 936
do 973

komes Saksonii
Okres

od 953
do 973

Dane biograficzne
Dynastia

Billungowie

Data urodzenia

900 lub 912

Data i miejsce śmierci

27 marca 973
Quedlinburg

Rodzeństwo

Wichman Starszy, Amelung

Małżeństwo

Oda z Saksonii
od
do 15 marca po 973

Dzieci

Bernard I Billung, Graf Liudger von Lesum und Westfalen, Mathilde, Schwanhilde

Marchia Billungów na tle Niemiec w X wieku

Herman Billung[1] (ur. 900 lub 912 – zm. 27 marca 973 w Kwedlinburgu[2]) – margrabia i tymczasowy zastępca Ottona I w Księstwie Saksonii, jeden z najbardziej znanych przedstawicieli rodu Billungów, uważany za twórcę potęgi tego rodu[2].

Herman był synem Billunga von Stubenskorn (ok. 860–967) i Ermengardy z Nantes (ur. 900) oraz młodszym bratem Wichmana Starszego. Herman jest uważany za pierwszego władcę Saksonii z rodu Billungów, aczkolwiek jego dokładna pozycja pozostaje niejasna. Król niemiecki Otton I Wielki w 936 roku nadał mu tytuł łac. princeps militiae[3] i przekazał mu marchię leżącą na północ od rzeki Łaby, pomiędzy Limes Saxoniae a rzeką Pianą, w celu obrony granicy na Łabie przed Słowianami[4]. Tereny te znane były później jako tzw. Marchia Billungów. Herman posiadając większą autonomię od współczesnego mu Gero, wymuszał trybut od Słowian połabskich zamieszkujących Marchię Billungów. Często wyprawiał się przeciwko zachodniosłowiańskim plemionom Wieletów, Obdorytów i Wagrów.

Otton I, który był również tytularnym księciem Saksonii, od 953 roku, w czasach swojej nieobecności, powierzał Hermanowi tymczasowe zastępstwo w sprawowaniu władzy, tzw. łac. procuratio, w całej Saksonii[3]. Wkrótce te „tymczasowe zastępstwa”, ze względu na to, iż po 961 roku Otton przebywał prawie cały czas we Włoszech, stały się całkiem długimi okresami[3]. Jednakże znamienne jest, iż Herman w królewskich dokumentach nigdy nie jest nazywany księciem (łac. dux), tylko nosi tytuł komesa (łac. comes) lub margrabiego (łac. marchio)[3], natomiast Widukind z Korbei określa go mianem księcia[3]. Jego syn Bernard, który odziedziczył pozycję swojego ojca, wzmocnił ją i uzyskał tytuł księcia.

Herman posiadał majątek w okolicach Lüneburga i ufundował klasztor Św. Michała w tym mieście. Zmarł w Quedlinburgu.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa. Warszawa: Iskry, 2012, s. 514.
  2. a b Hermann Billung, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2015-06-30].
  3. a b c d e The new Cambridge medieval history, Volume 3. s. 269.
  4. Germany. s. 49.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy