Iwan Amons
podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
prokurator wojskowy |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Iwan Amons, w Polsce używał imienia Jan ros. Иван Харитонович Амонс (ur. 29 czerwca 1918 w Skarżycach k. Winnicy, zm. ?) – podpułkownik ludowego Wojska Polskiego, prokurator wojskowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie chłopskiej. Był synem Hilarego i Anny z Tomaszów. Edukację rozpoczął w 1926 w Szkole Powszechnej w Skarżycach, a zakończył w 1934 jako absolwent dwuletnie Seminarium Nauczycielskie w Kijowie. W 1939 ukończył jeszcze jednoroczny kurs prawniczy dla prokuratorów i sędziów śledczych w Chabarowsku[1]. Od 1935 zatrudniony w organach wymiaru sprawiedliwości ZSRR.
Powołany do czynnej służby wojskowej 10 lutego 1942[2]). W latach 1942–1944 w stopniu podporucznika, służył jako oficer śledczy w 22 Gwardyjskim Korpusie Piechoty Armii Czerwonej. W 1943 walczył w okolicach Witebska. 10 czerwca 1944 skierowany do ludowego Wojska Polskiego, gdzie pełnił funkcję oficera śledczego prokuratury 1 Armii WP. Następnie pracował jako prokurator 2 Dywizji Piechoty, wiceprokurator prokuratury Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, prokurator Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Lublinie, prokurator Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Gdańsku, radca prawny Wydziału IV Departamentu Służby Sprawiedliwości MON oraz prokurator Prokuratury Wojsk Lotniczych (11 sierpnia 1950-29 grudnia 1954). Po zwolnieniu ze służby wrócił do ZSRR[1].
Działalność prokuratorska
[edytuj | edytuj kod]Nie posiadał pełnego wykształcenia prawniczego. Mimo to oskarżał w licznych procesach politycznych przeciwko wyższym oficerom Wojska Polskiego, gdzie wyroki nosiły wszelkie znamiona mordów sądowych. Żądał jako prokurator kary śmierci m.in. w procesach przeciwko następującym oficerom:
- płk Józef Jungrav
- ppłk Władysław Minakowski
- płk Bernard Adamecki
- ppłk Stanisław Michowski
- płk August Menczak
- płk Szczepan Ścibior
Także:
- zatwierdził akty oskarżenia 20 członków grupy Armia Krajowa – „Syrena” z WSR w Gdańsku.
- był oskarżycielem członków organizacji niepodległościowej „Kochaj Ryzyko” przed WSR w Gdańsku
- był oskarżycielem w procesie 5 członków organizacji „Mściciele” skazanych 10 listopada 1949 przed WSR w Gdańsku.
- był oskarżycielem w procesie Ludwika Kamińskiego i Aleksandra Kurczewskiego przed WSR w Gdańsku
- był wojskowym prokuratorem KBW w Warszawie, który w dniu 23 lutego 1946 roku podpisał wykonanie wyroku śmierci na Antonim Wiszowatym s. Pawła (za przygotowanie zamachu na Władysława Gomułkę). Wyrok wykonano o godz. 8:00 w okolicach Warszawy. Ciała nigdy nie oddano.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – 1942
- porucznik – 18 sierpnia 1944
- kapitan – 15 stycznia 1945
- major – 4 grudnia 1945
- podpułkownik – 10 lipca 1948[1]
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (za służbę w okresie 01.01.1945-28.04.1945[2])
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Szwagrzyk 2000 ↓, s. 37.
- ↑ a b Награда Ивана Амонса
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Szwagrzyk: Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Wyd. 1. Warszawa: ABC Future Spółka z o.o., 2000. ISBN 83-86788-46-1.
- HISTORIA Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1956 - cz. I w "Edukacja Prawnicza" nr 10 (73) październik 2005.
- Cudzoziemcy odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Prokuratorzy ludowego Wojska Polskiego
- Radzieccy oficerowie w ludowym Wojsku Polskim
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej
- Sędziowie i prokuratorzy aparatu represji w Polsce (1944–1956)
- Urodzeni w 1918