Język markiski
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | map | ||
| Glottolog | marq1246 | ||
| WALS | mrq | ||
| Dialekty | |||
ISO 639-3: mrq – północnomarkiskiISO 639-3: mqm – południowomarkiski
| |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język markiski (ʻEo ʻenana / ʻEo ʻenata) – język z grupy języków polinezyjskich z wielkiej rodziny austronezyjskiej, używany przez około 8 tys.[1][2] rdzennych mieszkańców Wysp Markizów na Oceanie Spokojnym. Tworzy kontinuum dialektów, zwykle dzielone na dwie grupy: dialekty północnomarkiskie (używane na wyspach Ua Pu i Nuku Hiva) i południowomarkiskie (wyspy Hiva Oa, Tahuata i Fatu Hiva). Dialekt z wyspy Ua Huka ma charakter przejściowy (wykazuje cechy obu grup).
Większość użytkowników tego języka posługuje się także językiem francuskim[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Marquesan, North, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Marquesan, South, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).