Przejdź do zawartości

Jamie Murray

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jamie Murray
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

James Robert Murray

Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1986
Dunblane

Wzrost

191 cm

Gra

leworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2004

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Louis Cayer, Alan MacDonald

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

834 (22 maja 2006)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

29

Najwyżej w rankingu

1 (4 kwietnia 2016)

Australian Open

W (2016)

Roland Garros

QF (2017, 2020)

Wimbledon

F (2015)

US Open

W (2016)

Jamie Murray, właśc. James Robert Murray (ur. 13 lutego 1986 w Dunblane) – szkocki tenisista, reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa, mistrz Wimbledonu 2007, 2017 oraz US Open 2017, 2018 i 2019 w grze mieszanej, mistrz Australian Open 2016 oraz US Open 2016 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk.

Jamie Murray jest starszym bratem Andy’ego – również tenisisty, zwycięzcy singlowych turniejów wielkoszlemowych oraz medalisty igrzysk olimpijskich.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Murray rozpoczął w 2004, skupiając swoje umiejętności na grze podwójnej.

W grze podwójnej jest mistrzem 29 turniejów zaliczanych do cyklu ATP Tour oraz przegrał w 29 finałach. W sezonie 2016 wygrał Australian Open i US Open, partnerując Bruno Soaresowi. W 2015 roku został pokonany w finałach Wimbledonu i US Open, grając wspólnie z Johnem Peersem, a w 2021 roku osiągnął finał US Open razem z Soaresem.

Murray 8-krotnie awansował do finału zawodów Wielkiego Szlema w mikście, odnosząc 5 triumfów.

W kwietniu 2007 Murray zadebiutował w reprezentacji brytyjskiej w Pucharze Davisa. Powołany na mecz z Holendrami, zdobył punkt w deblu razem z Gregiem Rusedskim, który po tym meczu ogłosił zakończenie kariery sportowej. Murray rozegrał także przegrany pojedynek singlowy, ale nie miało to znaczenia dla końcowego rezultatu spotkania, korzystnego dla Brytyjczyków.

Najwyżej sklasyfikowany w zestawieniu deblistów był na 1. miejscu (4 kwietnia 2016). Na szczycie listy znajdował się łącznie przez 9 tygodni.

Finały w turniejach ATP Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (29–29)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 30 lipca 2006 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Eric Butorac Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
2:6, 4:6
Finalista 2. 1 października 2006 Bangkok Twarda (hala) Wielka Brytania Andy Murray Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
2:6, 6:2, 4–10
Zwycięzca 1. 18 lutego 2007 San José Twarda (hala) Stany Zjednoczone Eric Butorac Południowa Afryka Chris Haggard
Niemcy Rainer Schüttler
7:5, 7:6(6)
Zwycięzca 2. 25 lutego 2007 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Eric Butorac Austria Julian Knowle
Austria Jürgen Melzer
7:5, 6:3
Zwycięzca 3. 23 czerwca 2007 Nottingham Trawiasta Stany Zjednoczone Eric Butorac Wielka Brytania Joshua Goodall
Wielka Brytania Ross Hutchins
4:6, 6:3, 10–5
Zwycięzca 4. 17 lutego 2008 Delray Beach Twarda Białoruś Maks Mirny Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 3:6, 10–6
Finalista 3. 20 kwietnia 2008 Estoril Ceglana Zimbabwe Kevin Ullyett Południowa Afryka Jeff Coetzee
Południowa Afryka Wesley Moodie
2:6, 6:4, 8–10
Finalista 4. 22 czerwca 2008 Nottingham Trawiasta Południowa Afryka Jeff Coetzee Brazylia Bruno Soares
Zimbabwe Kevin Ullyett
2:6, 6:7(5)
Zwycięzca 5. 7 listopada 2010 Walencja Twarda (hala) Wielka Brytania Andy Murray Indie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
7:6(8), 5:7, 10–7
Zwycięzca 6. 25 września 2011 Metz Twarda (hala) Brazylia André Sá Czechy Lukáš Dlouhý
Brazylia Marcelo Melo
6:4, 7:6(7)
Zwycięzca 7. 9 października 2011 Tokio Twarda Wielka Brytania Andy Murray Czechy František Čermák
Słowacja Filip Polášek
6:1, 6:4
Finalista 5. 5 lutego 2012 Montpellier Twarda (hala) Australia Paul Hanley Francja Nicolas Mahut
Francja Édouard Roger-Vasselin
4:6, 6:7(4)
Zwycięzca 8. 14 kwietnia 2013 Houston Ceglana Australia John Peers Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
1:6, 7:6(3), 12–10
Zwycięzca 9. 28 lipca 2013 Gstaad Ceglana Australia John Peers Hiszpania Pablo Andújar
Hiszpania Guillermo García-López
6:3, 6:4
Zwycięzca 10. 29 września 2013 Bangkok Twarda (hala) Australia John Peers Polska Tomasz Bednarek
Szwecja Johan Brunström
6:3, 3:6, 10–6
Finalista 6. 6 października 2013 Tokio Twarda Australia John Peers Indie Rohan Bopanna
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:7(5), 4:6
Zwycięzca 11. 4 maja 2014 Monachium Ceglana Australia John Peers Wielka Brytania Colin Fleming
Wielka Brytania Ross Hutchins
6:4, 6:2
Finalista 7. 15 czerwca 2014 Londyn Trawiasta Australia John Peers Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:4, 6:7(4), 4–10
Finalista 8. 23 sierpnia 2014 Winston-Salem Twarda Australia John Peers Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
3:6, 4:6
Finalista 9. 28 września 2014 Kuala Lumpur Twarda (hala) Australia John Peers Polska Marcin Matkowski
Indie Leander Paes
6:3, 6:7(5), 5–10
Zwycięzca 12. 11 stycznia 2015 Brisbane Twarda Australia John Peers Ukraina Ołeksandr Dołhopołow
Japonia Kei Nishikori
6:3, 7:6(4)
Finalista 10. 15 lutego 2015 Rotterdam Twarda (hala) Australia John Peers Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
6:3, 3:6, 8–10
Finalista 11. 26 kwietnia 2015 Barcelona Ceglana Australia John Peers Chorwacja Marin Draganja
Finlandia Henri Kontinen
3:6, 7:6(6), 9–11
Finalista 12. 11 lipca 2015 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia John Peers Holandia Jean-Julien Rojer
Rumunia Horia Tecău
6:7(5), 4:6, 4:6
Zwycięzca 13. 2 sierpnia 2015 Hamburg Ceglana Australia John Peers Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
2:6, 6:3, 10–8
Finalista 13. 12 września 2015 US Open, Nowy Jork Twarda Australia John Peers Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
4:6, 4:6
Finalista 14. 25 października 2015 Wiedeń Twarda Australia John Peers Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
6:4, 6:7(3); 6–10
Finalista 15. 1 listopada 2015 Bazylea Twarda (hala) Australia John Peers Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
5:7, 5:7
Zwycięzca 14. 16 stycznia 2016 Sydney Twarda Brazylia Bruno Soares Indie Rohan Bopanna
Rumunia Florin Mergea
6:3, 7:6(6)
Zwycięzca 15. 30 stycznia 2016 Australian Open, Melbourne Twarda Brazylia Bruno Soares Kanada Daniel Nestor
Czechy Radek Štěpánek
2:6, 6:4, 7:5
Finalista 16. 18 kwietnia 2016 Monte Carlo Ceglana Brazylia Bruno Soares Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
6:4, 0:6, 6–10
Finalista 17. 31 lipca 2016 Toronto Twarda Brazylia Bruno Soares Chorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
4:6, 4:6
Zwycięzca 16. 10 września 2016 US Open, Nowy Jork Twarda Brazylia Bruno Soares Hiszpania Pablo Carreño-Busta
Hiszpania Guillermo García-López
6:2, 6:3
Finalista 18. 14 stycznia 2017 Sydney Twarda Brazylia Bruno Soares Holandia Wesley Koolhof
Holandia Matwé Middelkoop
3:6, 5:7
Zwycięzca 17. 5 marca 2017 Acapulco Twarda Brazylia Bruno Soares Stany Zjednoczone John Isner
Hiszpania Feliciano López
6:3, 6:3
Zwycięzca 18. 18 czerwca 2017 Stuttgart Trawiasta Brazylia Bruno Soares Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
6:7(4), 7:5, 10–5
Zwycięzca 19. 25 czerwca 2017 Londyn Trawiasta Brazylia Bruno Soares Francja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:2, 6:3
Finalista 19. 20 sierpnia 2017 Cincinnati Twarda Brazylia Bruno Soares Francja Pierre-Hugues Herbert
Francja Nicolas Mahut
6:7(6), 4:6
Finalista 20. 8 października 2017 Tokio Twarda Brazylia Bruno Soares Japonia Ben McLachlan
Japonia Yasutaka Uchiyama
4:6, 6:7(1)
Finalista 21. 5 stycznia 2018 Doha Twarda Brazylia Bruno Soares Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
2:6, 6:7(6)
Zwycięzca 20. 3 marca 2018 Acapulco Twarda Brazylia Bruno Soares Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
7:6(4), 7:5
Finalista 22. 24 czerwca 2018 Londyn Trawiasta Brazylia Bruno Soares Finlandia Henri Kontinen
Australia John Peers
4:6, 3:6
Zwycięzca 21. 5 sierpnia 2018 Waszyngton Twarda Brazylia Bruno Soares Stany Zjednoczone Mike Bryan
Francja Édouard Roger-Vasselin
3:6, 6:3, 10–4
Zwycięzca 22. 19 sierpnia 2018 Cincinnati Twarda Brazylia Bruno Soares Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
4:6, 6:3, 10–6
Finalista 23. 14 października 2018 Szanghaj Twarda Brazylia Bruno Soares Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
4:6, 2:6
Zwycięzca 23. 12 stycznia 2019 Sydney Twarda Brazylia Bruno Soares Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
6:4, 6:3
Finalista 24. 28 kwietnia 2019 Barcelona Ceglana Brazylia Bruno Soares Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
4:6, 6:7(4)
Finalista 25. 29 sierpnia 2020 Nowy Jork Twarda Wielka Brytania Neal Skupski Hiszpania Pablo Carreño-Busta
Australia Alex de Minaur
2:6, 5:7
Finalista 26. 1 listopada 2020 Wiedeń Twarda (hala) Wielka Brytania Neal Skupski Polska Łukasz Kubot
Brazylia Marcelo Melo
6:7(5), 5:7
Zwycięzca 24. 13 listopada 2020 Sofia Twarda (hala) Wielka Brytania Neal Skupski Austria Jürgen Melzer
Francja Édouard Roger-Vasselin
walkower
Zwycięzca 25. 7 lutego 2021 Melbourne Twarda Brazylia Bruno Soares Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Kolumbia Robert Farah
6:3, 7:6(7)
Finalista 27. 10 września 2021 US Open, Nowy Jork Twarda Brazylia Bruno Soares Stany Zjednoczone Rajeev Ram
Wielka Brytania Joe Salisbury
6:3, 2:6, 2:6
Zwycięzca 26. 31 października 2021 Petersburg Twarda (hala) Brazylia Bruno Soares Kazachstan Andriej Gołubiew
Monako Hugo Nys
6:3, 6:4
Finalista 28. 20 lutego 2022 Rio de Janeiro Ceglana Brazylia Bruno Soares Włochy Simone Bolelli
Włochy Fabio Fognini
5:7, 7:6(2), 6–10
Zwycięzca 27. 27 sierpnia 2022 Winston-Salem Twarda Australia Matthew Ebden Monako Hugo Nys
Polska Jan Zieliński
6:4, 6:2
Finalista 29. 8 stycznia 2023 Adelaide Twarda Nowa Zelandia Michael Venus Wielka Brytania Lloyd Glasspool
Finlandia Harri Heliövaara
3:6, 6:7(3)
Zwycięzca 28. 12 lutego 2023 Dallas Twarda (hala) Nowa Zelandia Michael Venus Stany Zjednoczone Nathaniel Lammons
Stany Zjednoczone Jackson Withrow
1:6, 7:6(4), 10–7
Zwycięzca 29. 23 kwietnia 2023 Banja Luka Ceglana Nowa Zelandia Michael Venus Portugalia Francisco Cabral
Kazachstan Ołeksandr Nedowiesow
7:5, 6:2

Gra mieszana (5–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 7 lipca 2007 Wimbledon, Londyn Trawiasta Serbia Jelena Janković Australia Alicia Molik
Szwecja Jonas Björkman
6:4, 3:6, 6:1
Finalista 1. 3 września 2008 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Liezel Huber Zimbabwe Cara Black
Indie Leander Paes
6:7(6), 4:6
Zwycięzca 2. 16 lipca 2017 Wimbledon, Londyn Trawiasta Szwajcaria Martina Hingis Wielka Brytania Heather Watson
Finlandia Henri Kontinen
6:4, 6:4
Zwycięzca 3. 9 września 2017 US Open, Nowy Jork Twarda Szwajcaria Martina Hingis Chan Hao-ching
Nowa Zelandia Michael Venus
6:1, 4:6, 10–8
Finalista 2. 15 lipca 2018 Wimbledon, Londyn Trawiasta Białoruś Wiktoryja Azaranka Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Austria Alexander Peya
7:6(1), 6:3
Zwycięzca 4. 8 września 2018 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Polska Alicja Rosolska
Chorwacja Nikola Mektić
2:6, 6:3, 11–9
Zwycięzca 5. 7 września 2019 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Chan Hao-ching
Nowa Zelandia Michael Venus
6:2, 6:3
Finalista 3. 1 lutego 2020 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands Czechy Barbora Krejčíková
Chorwacja Nikola Mektić
7:5, 4:6, 1–10

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy