Przejdź do zawartości

Jan z Nikiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan z Nikiu
Data urodzenia

VII wiek

Język

koptyjski

Dziedzina sztuki

kronikarstwo

Ważne dzieła

Kronika świata

Jan z Nikiu (stgr. Ιωάννης Νικίου) – koptyjski kronikarz żyjący w drugiej połowie VII wieku; biskup Nikiu. Autor Kroniki świata, doprowadzonej do końca VII wieku[1].

Życie

[edytuj | edytuj kod]

O życiu Jana wiadomo niewiele. Został ordynowany przez papieża Jana III, przed rokiem 689, na koptyjskiego biskupa Nikiu, miasta w Dolnym Egipcie. Papież Symeon I usunął go z urzędu, pod zarzutem spowodowania śmierci jednego z mnichów, przed rokiem 700[1].

Dzieło

[edytuj | edytuj kod]

Jan jest autorem, wzorowanej na dziele Jana Malalasa, Kroniki świata. Podobnie jak Malalas i Jan Antiochijczyk, rozpoczął swą kronikę od Adama i Ewy, przepisując całe partie z Kroniki Malalasa. Przedstawił historię Wschodu, Grecji i Rzymu, by opisując panowanie kolejnych cesarzy rzymskich i bizantyńskich dojść do końca VII stulecia. Wzorem swoich poprzedników, w miarę zbliżania się do czasów, które sam przeżył, przedstawiał wydarzenia coraz bardziej szczegółowo[2]. Szczególnie cenny jest jego dramatyczny, oparty na osobistych przeżyciach, opis zdobycia Egiptu przez Arabów pod wodzą Amra w 642 roku, po taktycznym wycofaniu się wojsk bizantyńskich z Rodos i wcześniejszej klęsce bizantyńskiej ekspedycji wojskowej pod Nikiu (640 rok)[3].

Dawniejsi uczeni byli zdania, że kronika została napisana w języku greckim. Pod koniec XX wieku udowodniono, że Jan napisał ją w języku koptyjskim. Być może została przetłumaczona na grekę, ale nie ma na to dowodów[1]. Kronika Jana nie była w Bizancjum znana. Nie korzystał z niej, ani nie wzmiankował o niej żaden późniejszy historyk bizantyński[3].

W średniowieczu Kronika została przetłumaczona na język arabski, a w 1601 roku z arabskiego na język gyyz. Oryginał koptyjski i przekład arabski zaginęły. Zachowało się jedynie, w niezbyt dobrym stanie tłumaczenie etiopskie, ważne źródło do okresu panowania cesarza Herakliusza (610-641) i jego trzech następców (641-668)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c McGuckin 1993 ↓, s. 2.
  2. O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. s. 112.
  3. a b c O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. s. 113.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy