Przejdź do zawartości

Jerzy Krasowski (aktor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Maciej Krasowski
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 2008
Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jerzy Maciej Krasowski (ur. 1 listopada 1925 w Warszawie, zm. 13 kwietnia 2008 tamże) – polski aktor, reżyser, kierownik artystyczny, dyrektor teatrów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej walczył w AK. W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim, a w 1955 na Wydziale Reżyserskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Debiutem była reżyseria „Wilkami w nocy” T. Rittnera w Teatrze Ziemi Opolskiej w 1954. Był członkiem PPR od 1946 do 1948 roku, ZMP w latach 1948–1957. Od 1948 roku należał do PZPR[1]. Był członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu i w Krakowie (w latach 1969–1979) i egzekutywy KW PZPR w latach 1975–1979.

Grób Jerzego Krasowskiego na Powązkach

Dyrektor wielu teatrów. Początkowo w Opolu, później Teatru Ludowego w Nowej Hucie prowadzonym wraz z żoną Krystyną Skuszanką. Podczas kierownictwa Krasowskiego odbyło się w nim wiele premier, w tym między innymi:

  • Myszy i ludzie (1956),
  • Radość z odzyskanego śmietnika (1960),
  • Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwanca (1961),
  • Kondukt (1962; 1969 premiera we Wrocławiu),
  • Turandot (1956),
  • Jacobowsky i Pułkownik,
  • Imiona władzy.

Po zakończeniu współpracy z Teatrem Ludowym Krasowski przeniósł się do Teatru Polskiego w Warszawie, a następnie do Teatru Polskiego we Wrocławiu. W 1972 powrócił do Krakowa, gdzie rozpoczął pracę w Teatrze im. Juliusza Słowackiego będąc jego kierownikiem artystycznym. do 1981 roku. W latach 1983–1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Narodowego w Warszawie[2]. Związany był także z Teatrem Telewizji.

Na przełomie lat 1957 i 1958 oraz 1961 i 1962 wykładowca, a od 1972 do 1981 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, od 1983 roku profesor PWST w Warszawie. W 1977 roku wydał zbiór felietonów oraz notatek reżyserskich Sprawa teatru.

Laureat nagrody im. Konrada Swinarskiego – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1979/1980, za reżyserię spektaklu „Sto rąk, sto sztyletów” Jerzego Żurka w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W latach PRL odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 1977 otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa.

Zmarł 13 kwietnia 2008 w Warszawie. Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A30-tuje-5)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 458–459. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Jerzy Krasowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-01-16].
  3. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy