Przejdź do zawartości

John McCormack (tenor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John McCormack
Ilustracja
Pseudonim

Giovanni Foli

Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1884
Athlone

Pochodzenie

irlandzkie

Data i miejsce śmierci

16 września 1945
Dublin

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Odznaczenia
Komandor z Gwiazdą Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Kawaler Orderu Świętego Sylwestra Komandor Orderu Grobu Świętego
Strona internetowa

John McCormack (ur. 14 czerwca 1884 w Athlone, zm. 16 września 1945 w Dublinie[1][2][3]) – amerykański śpiewak pochodzenia irlandzkiego, tenor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice pochodzili ze Szkocji[2]. Ukończył Sligo College, następnie wyjechał do Dublina z zamiarem podjęcia pracy w administracji publicznej, ostatecznie jednak zdecydował poświęcić się muzyce[2]. Początkowo śpiewał w chórze przy prokatedrze NMP w Dublinie, w 1903 roku wygrał konkurs śpiewaczy na festiwalu Feis Ceoil[1][2]. Tam też poznał śpiewaczkę Lily Foley, którą poślubił w 1906 roku[2]. Miał z nią dwójkę dzieci, Cyrila i Gwendolyn[2]. Przyjaźnił się z Jamesem Joyce’em, z którym w 1904 roku wystąpił na wspólnym koncercie[1].

W 1905 roku wyjechał do Mediolanu, gdzie studiował u Vincenza Sabbatiniego[1][2]. W 1906 roku, występując pod pseudonimem Giovanni Foli[3], zadebiutował w Savonie na scenie operowej, wykonując rolę Fritza w operze Pietra Mascagniego L’Amico Fritz[2][3]. W 1907 roku osiadł w Londynie, gdzie w tymże roku debiutował na deskach Covent Garden Theatre rolą Turridu w Rycerskości wieśniaczej[1][2][3]. Z Covent Garden związany był do 1914 roku, występując w operach Mozarta, Rossiniego, Gounoda, Verdiego i Pucciniego[1][3]. W 1909 roku po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, biorąc udział w przedstawieniu Traviaty w Manhattan Opera House w Nowym Jorku[1][2][3]. W latach 1910–1918 śpiewał w nowojorskiej Metropolitan Opera[1], gościnnie występował też w Bostonie (1910–1911) i Chicago (1912–1914)[1][2]. W 1917 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie[3]. Po 1920 roku zrezygnował z występów w repertuarze operowym, prowadząc wyłącznie działalność koncertową[1]. Pożegnalny koncert dał w 1938 roku[1][2]. W czasie II wojny światowej występował charytatywnie dla Czerwonego Krzyża na falach rozgłośni BBC[2].

Prezentował różnorodny repertuar, wykonując zarówno arie z barokowych oper Händla, niemiecką lirykę wokalną okresu XIX wieku, jak i narodowe pieśni irlandzkie[1][3]. Pozostawił po sobie liczne nagrania płytowe[1][2]. Wystąpił w filmach Song o’ My Heart (1930) i Wings of the Morning (1937)[2].

Był wielokrotnie nagradzany papieskimi wyróżnieniami: w 1913 krzyżem komandorskim Orderu Grobu Świętego, w 1921 krzyżem komandorskim z gwiazdą Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego, w 1923 krzyżem komandorskim z gwiazdą Orderu Świętego Sylwestra[4], a w 1928 roku otrzymał z rąk papieża Piusa XI tytuł hrabiego[3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 152. ISBN 83-224-0656-8.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2357–2358. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d e f g h i The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 292. ISBN 978-0-19-533765-5.
  4. a b John Scarry: "Finnegan's Wake" III, i: A Portrait of John McCormack. „Irish University Review”. Vol. 3, 1973, s. 156
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy