Karia
Na mapach: 37°30′00″N 28°00′00″E/37,500000 28,000000
Karia (gr. Καρία, Karía; łac. Caria) – kraina historyczna w południowo-zachodniej części Azji Mniejszej na wybrzeżu Morza Egejskiego na północ od Rodos, granicząca z Jonią, Lidią, Pizydią i Likią. Przez Karię przepływała rzeka Meander (dziś Menderes) i jej dopływy: Harpasos, Marsyas i Indus.
Oprócz autochtonicznych Karów nadbrzeżną część Karii zasiedlali greccy koloniści: Dorowie i Jonowie. Pierwszą stolicą Karii była Mylasa, później Halikarnas[1]. Innymi ważniejszymi miastami Karii były: Milet, Knidos, Myndos, Priene, Kauros.
Podbita przez Persów w 545 p.n.e., a następnie w 334 p.n.e. przez Aleksandra Wielkiego. W czasach rzymskich weszła w skład prowincji Azja. Od czasów Dioklecjana stanowiła osobną prowincję ze stolicą w Afrodyzji.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, ss. 338, ISBN 83-85719-83-0.
