Przejdź do zawartości

Kartagina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanowisko archeologiczne w Kartaginie[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Ruiny Term Antonina
Państwo

 Tunezja

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, III, VI

Numer ref.

37

Region[b]

Kraje arabskie

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1979
na 3. sesji

Położenie na mapie Morza Śródziemnego
Mapa konturowa Morza Śródziemnego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Stanowisko archeologiczne w Kartaginie”
Ziemia36°51′11″N 10°19′23″E/36,853056 10,323056

Kartagina (fen. Qrt-ḥdšt, Kart Hadaszt, lit. Nowe Miasto; łac. Karthago, Carthago, stgr. Кαρχηδών Karchedon, arab. ‏قرطاج‎ Kartadż, hebr. ‏קרתגו‎ Kartago) – starożytne miasto w Afryce Północnej, położone na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Kartagina była początkowo państwem-miastem, później stolicą imperium kartagińskiego. Ważny ośrodek handlowy i polityczny. Współcześnie stanowisko archeologiczne w pobliżu Tunisu.

Fragment ruin
Plan Kartaginy

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem (wojny punickie), które doprowadziły do zagłady miasta w 146 roku p.n.e. Po kilkudziesięciu latach odrodziła się jako rzymska kolonia. Dostarczała zboża do Rzymu do 439 roku, kiedy zajęli ją Wandalowie, ustanawiając w niej swoją stolicę. Kartagina ponownie przeszła pod panowanie rzymsko-bizantyńskie w 533 roku. Po podboju Afryki Północnej przez Arabów – samej Kartaginy w 698 roku – miasto zaczęło tracić na znaczeniu i ostatecznie opustoszało.

Mury wokół miasta miały 32 km długości. Głównymi dzielnicami były: akropol, Byrsa i dzielnica portowa.

Badania archeologiczne

[edytuj | edytuj kod]

Od XIX w. prowadzone są w Kartaginie prace wykopaliskowe. Najstarsze odnalezione ślady materialne pochodzą z połowy VIII w. p.n.e.

 

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sabatino Moscati, Świat Fenicjan, Warszawa: PWN, 1971.
  • Gilbert Charles–Picard, Hannibal, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971.
  • David Anthony Durham, Duma Kartaginy.
  • Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, Warszawa: Attyka, 2007.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy