Kazimierz Maks
Kazimierz Maks (przed 1934) | |
podpułkownik dyplomowany kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia |
21 lipca 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 marca 1945 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
1 Pułk Ułanów, |
Stanowiska |
dowódca szwadronu, |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
Kazimierz Ludwik Maks, pierwotnie Max, ps. „Krukowski” (ur. 21 lipca 1897 w Warszawie, zm. 21 marca 1945 w Murnau) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 21 lipca 1897[1][2] w Warszawie, w rodzinie Franciszka[3]. Przed 1914 podjął studia wyższe na politechnice[2]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów jako starszy ułan[2]. W służbie legionowej używał pseudonimu „Krukowski”[2]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od lipca 1920 służył w 16 pułku ułanów wielkopolskich w stopniu podporucznika kawalerii, a dowódca mjr Ludwik Kmicic-Skrzyński wyznaczył go dowódcą 4 szwadronu[5]. 30 lipca jako dowódca 1 szwadronu został otoczony przez wojska sowieckie i ranny[6]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[7]. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a następnie do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[9][10]. Na przełomie lat 20. i 30. był oficerem 1 pułku szwoleżerów, a w jednostce pełnił funkcję dowódcy szwadronu[11][12][2]. Odbył VIII Kurs Normalny 1927–1929 w Wyższej Szkoły Wojennej[13][2]. Po jego ukończeniu uzyskał tytuł oficera dyplomowanego[2].
Został awansowany do stopnia majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[14]. Pozostając nadal oficerem 1 pułku szwoleżerów w 1932 służył w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych[15]. Jako legionista oraz oficer WP w 1923, 1924, 1928 figurował pod nazwiskiem Max, zaś w 1932 był wymieniony pod nazwiskiem Maks. Od 1 grudnia 1933 w stopniu majora sprawował stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań”. W sierpniu 1935 został przeniesiony do 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 9. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako szef sztabu Pomorskiej Brygady Kawalerii oraz Grupy Operacyjnej „Czersk”. Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau, gdzie 21 marca 1945 spacerując po korytarzu w bloku obozowym „C”, został śmiertelnie postrzelony przez wartownika z wieżyczki strażniczej podczas uruchomionego alarmu lotniczego[17], został pochowany na cmentarzu przy tamtejszym kościele św. Mikołaja[18].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[19]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[20][21]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski 1928, 1932 oraz inskrypcja nagrobna w Murnau.
- ↑ a b c d e f g Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kazimierz Maks. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)]. (tu data urodzenia: 16 czerwca 1897).
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-25] .
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13.
- ↑ Czesław Dmochowski: XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Bydgoszcz: 1934, s. 25.
- ↑ Czesław Dmochowski: XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Bydgoszcz: 1934, s. 28, 41.
- ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2016-12-04].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 604.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 347.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 537.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 595.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 420.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 98.
- ↑ Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 150.
- ↑ Stefan Mrozek. nieobecni.com.pl. [dostęp 2015-12-04].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kazimierz Maks. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].
- Jeńcy Oflagu VII A Murnau
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Podpułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Ułani Legionów Polskich
- Zastępcy dowódcy 2 Pułku Ułanów Grochowskich
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1945
- Żołnierze Wojska Polskiego zmarli w niemieckich obozach jenieckich w II wojnie światowej