Przejdź do zawartości

Kazimierz Maks

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Maks
Kazimierz Max
Krukowski
Ilustracja
Kazimierz Maks (przed 1934)
podpułkownik dyplomowany kawalerii podpułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1897
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 marca 1945
Murnau

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów,
16 Pułk Ułanów Wielkopolskich,
1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego,
GISZ,
2 Pułk Ułanów Grochowskich,
Brygada Kawalerii „Poznań”,
Pomorska Brygada Kawalerii,
Grupa Operacyjna „Czersk”

Stanowiska

dowódca szwadronu,
szef sztabu brygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Kazimierz Ludwik Maks, pierwotnie Max, ps. „Krukowski” (ur. 21 lipca 1897 w Warszawie, zm. 21 marca 1945 w Murnau) – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 lipca 1897[1][2] w Warszawie, w rodzinie Franciszka[3]. Przed 1914 podjął studia wyższe na politechnice[2]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów jako starszy ułan[2]. W służbie legionowej używał pseudonimu „Krukowski”[2]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym[4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od lipca 1920 służył w 16 pułku ułanów wielkopolskich w stopniu podporucznika kawalerii, a dowódca mjr Ludwik Kmicic-Skrzyński wyznaczył go dowódcą 4 szwadronu[5]. 30 lipca jako dowódca 1 szwadronu został otoczony przez wojska sowieckie i ranny[6]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[7]. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a następnie do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[9][10]. Na przełomie lat 20. i 30. był oficerem 1 pułku szwoleżerów, a w jednostce pełnił funkcję dowódcy szwadronu[11][12][2]. Odbył VIII Kurs Normalny 1927–1929 w Wyższej Szkoły Wojennej[13][2]. Po jego ukończeniu uzyskał tytuł oficera dyplomowanego[2].

Został awansowany do stopnia majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[14]. Pozostając nadal oficerem 1 pułku szwoleżerów w 1932 służył w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych[15]. Jako legionista oraz oficer WP w 1923, 1924, 1928 figurował pod nazwiskiem Max, zaś w 1932 był wymieniony pod nazwiskiem Maks. Od 1 grudnia 1933 w stopniu majora sprawował stanowisko szefa sztabu Brygady Kawalerii „Poznań”. W sierpniu 1935 został przeniesiony do 2 pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 9. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako szef sztabu Pomorskiej Brygady Kawalerii oraz Grupy Operacyjnej „Czersk”. Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau, gdzie 21 marca 1945 spacerując po korytarzu w bloku obozowym „C”, został śmiertelnie postrzelony przez wartownika z wieżyczki strażniczej podczas uruchomionego alarmu lotniczego[17], został pochowany na cmentarzu przy tamtejszym kościele św. Mikołaja[18].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik Oficerski 1928, 1932 oraz inskrypcja nagrobna w Murnau.
  2. a b c d e f g Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kazimierz Maks. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)]. (tu data urodzenia: 16 czerwca 1897).
  3. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-25].
  4. CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13.
  5. Czesław Dmochowski: XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Bydgoszcz: 1934, s. 25.
  6. Czesław Dmochowski: XV–lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Bydgoszcz: 1934, s. 28, 41.
  7. Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2016-12-04].
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 604.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 347.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 537.
  12. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 595.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 331.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 146.
  15. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 420.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 98.
  17. Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 150.
  18. Stefan Mrozek. nieobecni.com.pl. [dostęp 2015-12-04].
  19. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  20. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy