Kosarze Polski
Kosarze Polski – ogół taksonów pajęczaków z rzędu kosarzy (Opiliones), których występowanie stwierdzono na terenie Polski.
Według checklisty opracowanej przez Wojciecha Staręgę z 2000 roku w Polsce stwierdzono co najmniej 36 gatunków kosarzy z 6 rodzin[1] i 3 podrzędów. Ponadto na początku XXI wieku wykazano obecność m.in. Odiellus spinosus[2], a w 2016 roku stwierdzono obecność Dicranopalpus ramosus w Polsce[2]. Robert Rozwałka w pracy z 2017 roku podaje występowanie co najmniej 42 gatunków kosarzy na terenie Polski[3].
Podrząd: Cyphophthalmi
[edytuj | edytuj kod]W Polsce stwierdzono tylko 1 gatunek[3]:
Podrząd: Dyspnoi
[edytuj | edytuj kod]
W Polsce stwierdzono 2 gatunki[4]:
- Ischyropsalis hellwigii hellwigii[3]
- Ischyropsalis manicata (syn. Ischyropsalis dacica, w jaskiniach Tatr[4])
W Polsce stwierdzono 6 gatunków[3]:
- Mitostoma chrysomelas
- Nemastoma dentigerum
- Nemastoma lugubre
- Nemastoma triste
- Paranemastoma kochi
- Paranemastoma quadripunctatum
W Polsce stwierdzono 4 gatunki[3]:
Podrząd: Eupnoi
[edytuj | edytuj kod]
W Polsce stwierdzono 19 gatunków[3]:
- Dicranopalpus ramosus
- Egaenus convexus
- Lacinius dentiger
- Lacinius ephippiatus
- Lacinius horridus
- Lophopilio palpinalis
- Mitopus morio
- Odiellus spinosus
- Oligolophus hanseni
- Oligolophus tridens
- Opilio canestrinii
- Opilio dinaricus
- Opilio parietinus – kosarz ścienny
- Opilio saxatilis
- Paroligolophus agrestis
- Phalangium opilio – kosarz pospolity
- Platybunus bucephalus
- Platybunus pallidus
- Rilaena triangularis
W Polsce stwierdzono 10 gatunków[1][3]:
- Astrobunus laevipes
- Gyas cf. titanus (zob. Gyas titanus)
- Leiobunum blackwalli
- Leiobunum gracile (syn. Leiobunum tisciae)
- Leiobunum limbatum – łabuń długonogi
- Leiobunum rotundum
- Leiobunum sp. A
- Nelima gothica
- Nelima semproni
- Nelima silvatica
- + ewentualnie Leiobunum rupestre (być może występuje w Sudetach[5])
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wojciech Staręga: Lista gatunków kosarzy (Opiliones) Polski. [w:] Arachnologia Polska [on-line]. 2014-03-17. [dostęp 2022-01-02].
- ↑ a b Robert Rozwałka, Tomasz Rutkowski. First record of the expansive harvestmen Dicranopalpus ramosus (Simon, 1909) (Arachnida: Opiliones) in Poland. „Fragmenta Faunistica”. 59 (1), s. 70, 2016. DOI: 10.3161/00159301FF2016.59.1.065. ISSN 0015-9301.
- ↑ a b c d e f g Robert Rozwałka: Kosarze (Opiliones) Polski. Lublin: 2017, s. 46. ISBN 978-83-65323-25-5.
- ↑ a b Joanna Kocot-Zalewska, Paweł Domagała. Terrestrial invertebrate fauna of Polish caves – a summary of 100 years of research. „Subterranean Biology”. 33, 2020-02-13. DOI: 10.3897/subtbiol.33.48805. ISSN 1768-1448. (ang.).
- ↑ Robert Rozwałka. Kosarze Opiliones Magurskiego Parku Narodowego. „Roczniki Bieszczadzkie”. 22, s. 376, 2014. ISSN 1233-1910.