Przejdź do zawartości

Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, III, IV

Numer ref.

1215

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2006
na 30. sesji

Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Crown Mines”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Crown Mines”
Ziemia50°08′14,6″N 5°41′00,2″W/50,137389 -5,683389
Część Crown Mines
Kopalnia cyny w Kornwalii

Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu – obszar na terenie dwóch hrabstw w południowo-zachodniej części AngliiKornwalii i Devonu – z zachowanymi zabytkami górnictwa metali kolorowych: miedzi i cyny. W roku 2006 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Górnictwo cyny na terenie Kornwalii znane było już w czasach antycznych. Do połowy XVI wieku w hrabstwie Devon wydobywało się od 25 do 40% cyny w porównaniu do wydobycia w Kornwalii, choć łączna produkcja tego metalu w obu hrabstwach była stosunkowo niewielka. Po roku 1540 wydobycie cyny na terenie Kornwalii nabrało przyśpieszenia i Devon wydobywał dziesiątą część urobku kornwalijskiego. Od połowy XVI wieku kopalnie Devonu odprowadzały stosunkowo niewielki podatek do skarbu królewskiego i zostały zmarginalizowane, m.in. na podstawie Aktu 1512.

W XVIII i XIX wieku krajobraz Kornwalii i Zachodniego Devonu uległy radykalnej zmianie z powodu głębinowego wydobywania cyny i miedzi. Górnictwo, hutnictwo, a także pokrewne gałęzie przemysłu przeszły gruntowną przemianę techniczną, co spowodowało, że w XIX wieku w regionie wydobywało się 2/3 całkowitej światowej ilości miedzi. Pod koniec wieku wzrosło również zapotrzebowanie na arsen, który kopalnie zachodniej Kornwalii i Devonu wydobywały w ilościach stanowiących 50% produkcji światowej.

Dziewiętnasty wiek przyniósł rewolucję techniczną i wynalazek maszyny parowej, co pociągnęło za sobą również radykalne zmiany w górnictwie. Powstały pompy wysokociśnieniowe, udoskonalane m.in. przez Richarda Trevithicka, co spowodowało jeszcze głębszą penetrację ziemi. Kornwalijskie silniki zaczęły być eksportowane i stały się popularne w świecie.

Począwszy od początków XIX wieku nastąpiła fala odpływu górników, która swój punkt kulminacyjny miała pod koniec wieku. Po tym okresie wydobycie metali w Kornwalii uległo znacznemu ograniczeniu. Ostatnią kopalnię cyny (również w Europie) zamknięto w roku 1998.

Obszary górnicze

[edytuj | edytuj kod]

Obszary wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista UNESCO – Wielka Brytania. [dostęp 2008-09-14]. (pol.).
  2. The World Heritage Site Areas. [dostęp 2008-09-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy