Ksenofont Ochrymowycz

Ksenofont Ochrymowycz
Ксенофонт Охримович
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1846 ; Halicz
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1916 ; Lwów
	poseł na Sejm Krajowy Galicji; kadencja IV, V, VI, VII, VIII
Okres	od 8 sierpnia 1877; do 12 października 1907
Poprzednik	Wasyl Kocko
Następca	Franciszek Zamoyski
	poseł do Rady Państwa; kadencja VIII, IX, X
Okres	od 22 września 1885; do 30 stycznia 1907
Poprzednik	Wasyl Kowalśkyj
Następca	Karol Dzieduszycki
	Członek Rady Miejskiej w Drohobyczu
Okres	od 1876; do 1906
	burmistrz Drohobycza
Okres	od 1888; do 1890
Poprzednik	Wiktor Błażowski
Następca	Władysław Szejna
	Członek Rady Powiatu w Drohobyczu
Okres	od 1876; do 1906
	Członek Wydziału Powiatowego w Drohobyczu
Okres	od 1876; do 1906
	Odznaczenia
	[[commons:1906\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Ksenofont Ochrymowycz (ukr. Ксенофонт Охримович; ur. 3 marca 1846 w Haliczu, zm. 4 stycznia 1916 we Lwowie) – polityk staroruski, poseł na Sejm Krajowy Galicji i do austriackiej Rady Państwa

Życiorys

Uczył się w gimnazjum w Tarnopolu a następnie w Stanisławowie, gdzie uzyskał maturę^[1]^[2]. Studiował na wydziale filozoficznym uniw. we Lwowie a następnie w Wiedniu (1867-1870)^[1]^[2]. Następnie pracował jako nauczyciel geografii i historii w miejskim gimnazjum realnym w Drohobyczu (1871-1872) a następnie w gimnazjach rządowych w Samborze (1873) i Drohobyczu (1874-1876), a potem powtórnie w szkole realnej w Drohobyczu^[3]. Był m.in. nauczycielem Iwana Franki.

Był właścicielem domu w Drohobyczu, a także kopalni wosku ziemnego w Truskawcu. Członek Rady Miejskiej (1876-1906) i burmistrz Drohobycza (1888-1890)^[2]^[3]^[4]. Członek Rady Powiatu i Wydziału Powiatowego w Drohobyczu (1876-1906)^[3], od 1891 roku marszałek powiatu drohobyckiego^[5]. Członek Szkolnej Rady Okręgowej w Drohobyczu (1903-1906)^[6]. Prezes oddziału Krajowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Drohobyczu (1899-1900)^[7]. Był działaczem ruchu staroruskiego. Współzałożyciel w 1874 a od lipca 1876 członek kierownictwa Towarzystwa im. Kaczkowskiego w Drohobyczu^[1].

Poseł do Sejmu Krajowego Galicji IV kadencji (8 sierpnia 1877 – 21 października 1882), V kadencji (15 września 1883 – 26 stycznia 1889), VI kadencji (26 listopada 1889 – 17 lutego 1894), VII kadencji (28 grudnia 1895 – 9 lipca 1901) i VIII kadencji (28 grudnia 1901 – 12 października 1907), wybieranym stale w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 21 (Drohobycz-Podbuż)^[8]^[9] W wyborach był popierany zarówno przez Radę Russką (starorusini) jak Hołowny Ruski Wyborczy Komitet (młodorusinów – Ukraińców)^[10]. Członek Wydziału Krajowego w latach 1907-1908^[11].

Był także posłem do austriackiej Rady Państwa VIII kadencji (22 września 1885 – 23 stycznia 1891), IX kadencji (9 kwietnia 1891 – 22 stycznia 1897) i X kadencji (27 marca 1897 – 7 września 1900) – był wybierany w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 15 (Stryj-Skole-Żydaczów-Mikołajów-Żurawno-Drohobycz-Medenice-Podbuż)^[12]. W kadencji VIII był członkiem Klubu Ruskiego (Klub der Ruthenen) zaś w kadencjach IX i X należał do Słowiańskiego Związku Chrześcijańsko-Ludowego^[3]. W parlamencie był rzecznikiem porozumienia polsko-ukraińskiego. W 1901 został wybrany z ramienia partii ukraińskiej do parlamentu^[13], jednak mandat unieważniono, na jego miejsce wszedł ostatecznie Karol Dzieduszycki.

Od 1901 pracował jako dyrektor biura wydawnictwa książek szkolnych Namiestnictwa Galicyjskiego^[1]. Od 1905 rewident a następnie od 1910 radca rachunkowy Namiestnictwa^[14]^[15]. W 1913 roku przeszedł w stan spoczynku.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[15].

Odznaczenia

Odznaczony orderem Żelaznej Korony klasy III (1900).

Rodzina

Urodził się w rodzinie greckokatolickiego duchownego, syn księdza Juliana Ochrymowicza proboszcza w Uryczu w pow. skolskim^[16] i Ranegundy z Millerów^[17]. Dwukrotnie żonaty: w 1868 z Augustyną z domu Kurzweil, z którą miał córkę Olgę^[3], w 1892 z Wilhelminą z Amerlingów córką znanego malarza wiedeńskiego Friedricha von Amerlinga (1803–1887)^[18]. Mieli synów: Stefana i Romana^[19].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Леонід Тимошенко, Учитель Івана Франка, бургомістр Дрогобича Ксенофонт Охримович, "Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність", Вип. 21, 2012, С. 732-737
↑ ^a ^b ^c Jerzy Zdrada, Ochrymovyč Ksenofont (1846-1916), Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 33, 1977), S. 203; ÖBL – wersja elektroniczna
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Ochrymowicz (Ochrymovyč), Ksenofont – Parlamentarier 1848-1918 online [28.05.2020]
↑ Drohobycz, "Kurier Lwowski" nr 31 z 31 stycznia 1888, s.1 ANNO – wersja elektroniczna
↑ Kronika, Kurier Lwowski 1891 nr 354 z 22 grudnia s.3, ANNO – wersja elektroniczna
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1903, s. 512; 1904, s. 512; 1905, s. 518; 1906, s. 523;
↑ Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem. Sprawozdanie za 1899 r., Lwów 1900, s. 147
↑ Stanisław Grodziski – "Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914", Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1993, ISBN 83-7059-052-7
↑ "Wykaz Członków i Posłów Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na VI. peryod w roku 1892", Lwów 1892
↑ Magdalena Semczyszyn, Polsko-ukraińska rywalizacja podczas wyborów do Sejmu Krajowego w Galicji Wschodniej w latach 1867−1901, "Liitopys". Studia i materiały Ukraińskiego Towarzystwa Historycznego w Polsce, nr 1 [3] 2014j red. Jarosław Syrnyk, s. 3-18
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1908, s. 321;
↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918,Warszawa 1996, s.393, 402, 410, 413
↑ Die Wahlen in Galizien, "Czernowitzer Allgemeine Zeitung", 4. 6. 1907, s. 2. ANNO – wersja elektroniczna
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1906, s. 9; 1907, s. 9; 1908, s. 9; 1909, s. 5; 1910, s. 5; 1911, s. 5; 1912, s. 5; 1913, s. 5;
↑ ^a ^b Kronika, Zmarli, "Kurier Lwowski" nr 8 z 6 stycznia 1916, s. 3, ANNO – wersja elektroniczna
↑ Леонід Тимошенко, Учитель Івана Франка, бургомістр Дрогобича Ксенофонт Охримович, "Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність", Вип. 21, 2012, С. 732-737 – Według Jerzego Zdrady był synem Iwana, urzędnika i kontrolera kasy magistratu w Haliczu.
↑ Ranegunde Ochrymowicz – Geni – online [29.05.2020]
↑ Poseł Ksenofont Ochrymowicz, "Kurier Lwowski" nr 196 z 15 lipca 1892, s.3 ANNO – wersja elektroniczna
↑ Podziękowanie, "Kurier Lwowski" nr z 16 stycznia 1916, s. 3 ANNO – wersja elektroniczna

Literatura

Jerzy Zdrada, Ochrymovyč Ksenofont (1846-1916), Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 33, 1977), S. 203; ÖBL – wersja elektroniczna
Леонід Тимошенко, Учитель Івана Франка, бургомістр Дрогобича Ксенофонт Охримович, "Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність", Вип. 21, 2012, С. 732-737 Wersja elektroniczna

[:3-1] Леонід Тимошенко, Учитель Івана Франка, бургомістр Дрогобича Ксенофонт Охримович, "Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність", Вип. 21, 2012, С. 732-737

[:2-2] Jerzy Zdrada, Ochrymovyč Ksenofont (1846-1916), Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 33, 1977), S. 203; ÖBL – wersja elektroniczna

[:1-3] Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Ochrymowicz (Ochrymovyč), Ksenofont – Parlamentarier 1848-1918 online [28.05.2020]

[4] Drohobycz, "Kurier Lwowski" nr 31 z 31 stycznia 1888, s.1 ANNO – wersja elektroniczna

[5] Kronika, Kurier Lwowski 1891 nr 354 z 22 grudnia s.3, ANNO – wersja elektroniczna

[6] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1903, s. 512; 1904, s. 512; 1905, s. 518; 1906, s. 523;

[7] Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem. Sprawozdanie za 1899 r., Lwów 1900, s. 147

[8] Stanisław Grodziski – "Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914", Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1993, ISBN 83-7059-052-7

[9] "Wykaz Członków i Posłów Sejmu Krajowego Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na VI. peryod w roku 1892", Lwów 1892

[10] Magdalena Semczyszyn, Polsko-ukraińska rywalizacja podczas wyborów do Sejmu Krajowego w Galicji Wschodniej w latach 1867−1901, "Liitopys". Studia i materiały Ukraińskiego Towarzystwa Historycznego w Polsce, nr 1 [3] 2014j red. Jarosław Syrnyk, s. 3-18

[11] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1908, s. 321;

[12] Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918,Warszawa 1996, s.393, 402, 410, 413

[13] Die Wahlen in Galizien, "Czernowitzer Allgemeine Zeitung", 4. 6. 1907, s. 2. ANNO – wersja elektroniczna

[14] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1906, s. 9; 1907, s. 9; 1908, s. 9; 1909, s. 5; 1910, s. 5; 1911, s. 5; 1912, s. 5; 1913, s. 5;

[:0-15] Kronika, Zmarli, "Kurier Lwowski" nr 8 z 6 stycznia 1916, s. 3, ANNO – wersja elektroniczna

[16] Леонід Тимошенко, Учитель Івана Франка, бургомістр Дрогобича Ксенофонт Охримович, "Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність", Вип. 21, 2012, С. 732-737 – Według Jerzego Zdrady był synem Iwana, urzędnika i kontrolera kasy magistratu w Haliczu.

[17] Ranegunde Ochrymowicz – Geni – online [29.05.2020]

[18] Poseł Ksenofont Ochrymowicz, "Kurier Lwowski" nr 196 z 15 lipca 1892, s.3 ANNO – wersja elektroniczna

[19] Podziękowanie, "Kurier Lwowski" nr z 16 stycznia 1916, s. 3 ANNO – wersja elektroniczna

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

Życiorys

Odznaczenia

Rodzina

Przypisy

Literatura

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.