Przejdź do zawartości

Leopold Unger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leopold Unger
Ilustracja
Leopold Unger (2009)
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1922
Lwów

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 2011
Bruksela

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Leopold Unger z Bohdanem Osadczukiem; Krynica-Zdrój, 9 września 2005

Leopold Unger, ps. Pol Mathil, Brukselczyk (ur. 12 sierpnia 1922 we Lwowie, zm. 20 grudnia 2011 w Brukseli[1]) – polski dziennikarz żydowskiego pochodzenia, publicysta, eseista, komentator ds. międzynarodowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej przebywał w Rumunii. Po wojnie pracował jako dziennikarz w Życiu Warszawy, później w belgijskim dzienniku Le Soir. W 1969 w wyniku wydarzeń marcowych, wyemigrował do Belgii. Mieszkał w Woluwe-Saint-Lambert w Regionie Stołecznym Brukseli, przy avenue de Broqueville 134.

Był stałym współpracownikiem paryskiej Kultury, Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, sekcji polskiej BBC, a także International Herald Tribune. Był również publicystą Gazety Wyborczej.

W kwietniu 2008, na 85-lecie urodzin i 60-lecie pracy zawodowej Ungera, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie wydało księgę pamiątkową pt. Udało mi się mieć ciekawe życie (wśród autorów: Władysław Bartoszewski, Bronisław Geremek, Henryk Giedroyc, Ryszard Kapuściński, Leszek Kołakowski, Bohdan Osadczuk, Jerzy Pomianowski, Adam Daniel Rotfeld, Andrzej Wajda, Lech Wałęsa i Józef Życiński).

8 czerwca 2009 odebrał w Warszawie nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. 30 czerwca 2009 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[2].

Pochowany 23 grudnia 2011 w części żydowskiej cmentarza komunalnego w Kraainem[3].

Od 2013 na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie przyznawana jest Nagroda i Stypendium im. Leopolda Ungera zainicjowana przez rodzinę dziennikarza. Stypendium przeznaczone jest dla młodych dziennikarzy i adeptów dziennikarstwa – studentów wszystkich kierunków i stopni kształcenia do 35. roku życia.[4]

23 stycznia 2019 w Lublinie odbyła się premiera filmu dokumentalnego o Leopoldzie Ungerze pt. Dziennikarz (reż. Mateusz Kasiak)[5].

W 2019 ukazały się także książki: praca zbiorowa pt. Publicystyka Leopolda Ungera. W kierunku dziennikarstwa poważnego (autorzy: Iwona Hofman, Ewelina Górka, Justyna Maguś, Magdalena Pataj) oraz Bez złudzeń i bez maski. Publicystyka Leopolda Ungera w paryskiej „Kulturze” w latach 1970-2000 Agaty Fijuth-Dudek.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Le grand retour (publicystyka; współautor: Christian Jelen; wstęp Golda Meir; Editions Albin Michel 1977, ISBN 2-226-00454-8)
  • Mój anty-raport o stanie wojennym (esej przedrukowany z paryskiej „Kultury”; II obieg wydawniczy; Maraton 1983; Wydawnictwo Pershing 1983)
  • Jałta - Helsinki - Madryt [w:] Archiwum polityczne: „Kultura” paryska - wybór (esej przedrukowany z paryskiej „Kultury”; II obieg wydawniczy; J 1984)
Dom przy av. de Broqueville 134 w Brukseli - belgijski adres Leopolda Ungera
  • UNESCO; Lot nr 007 (dwa eseje przedrukowane z paryskiej „Kultury”; anonimowe wydawnictwo II obiegu; 1984)
  • UNESCO...? (esej przedrukowany z paryskiej „Kultury”; II obieg wydawniczy; Unia 1985)
  • Orzeł i reszta (widziane z Brukseli) (publicystyka; Instytut Literacki, Biblioteka „Kultury”, t. 416, 1986, ISBN 2-7168-0081-2; przedruk - II obieg wydawniczy: Widziane z Brukseli Wydawnictwo Kret 1986)
  • A jeżeli rzeczywiście to byli Rosjanie? Wybór publicystyki politycznej z paryskiej „Kultury” (II obieg wydawniczy; Wydawnictwo CDN 1987; Oficyna Niepokornych 1987)
  • Z Brukseli (publicystyka; Pomost 1991, ISBN 83-85219-07-2)
  • Intruz (wspomnienia autobiograficzne; Prószyński i S-ka, 2001, ISBN 83-7255-943-0)
  • Wypędzanie szatana (publicystyka; Towarzystwo Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu - Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2005, ISBN 83-227-2328-8)
  • Jerzy Giedroyc, Leopold Unger - Korespondencja 1970-2000 (Instytut Książki 2016, ISBN 978-83-61005-47-6; seria: "W kręgu paryskiej Kultury")

Inne prace redakcyjne

[edytuj | edytuj kod]
Grób Leopolda Ungera na cmentarzu w Kraainem (Crainhem); 7 października 2019

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł Leopold Unger (1922 - 2011). wyborcza.pl, 2011-12-21. [dostęp 2019-10-08].
  2. Doktorzy honoris causa UMCS. umcs.lublin.pl. [dostęp 2019-10-08].
  3. Leopold Unger został pochowany w Brukseli. wyborcza.pl, 2011-12-24. [dostęp 2019-10-08].
  4. Stypendium im. Leopolda Ungera [online], www.umcs.pl [dostęp 2022-01-13] (pol.).
  5. Za nami premiera filmu „Dziennikarz”. umcs.pl, 2019-01-25. [dostęp 2019-10-08].
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy