Przejdź do zawartości

Luigi Ricci (kompozytor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luigi Ricci
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1805
Neapol

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1859
Praga

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Luigi Ricci (ur. 8 lipca 1805 w Neapolu, zm. 31 grudnia 1859 w Pradze[1][2]) – włoski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Pietra Ricciego, pochodzącego z Florencji pianisty osiadłego w Neapolu[1]. Brat kompozytora Federico Ricciego[1][2]. W 1814 roku podjął studia w konserwatorium w Neapolu, gdzie jego nauczycielami byli Giovanni Furno, Nicola Antonio Zingarelli i Pietro Generali[1][2]. W 1822 roku debiutował z sukcesem operą L’Impresario in angustie[1][2]. Również jego kolejne opery zdobyły uznanie i były wystawiane w Parmie, Turynie, Rzymie, Mediolanie i Wenecji[1]. Zachęcony sukcesami w 1828 roku przerwał studia w konserwatorium neapolitańskim, nie uzyskawszy dyplomu[1]. W 1829 roku wyjechał do Rzymu[1].

W 1836 roku osiadł w Trieście, gdzie otrzymał posadę kapelmistrza w kościele San Giusto oraz w Teatro Grande[1][2]. Nawiązał romans ze swoimi uczennicami, śpiewaczkami Ludmilą (Lidią) i Františką (Fanny) Stolz[1][2]. W latach 1844–1845 przebywał w Odessie, gdzie był dyrektorem opery[2]. Po powrocie do Triestu zawarł w 1849 roku związek małżeński z Lidią, która rok później urodziła mu córkę Adelaide[1][2]. Jednocześnie utrzymywał nadal romans z Fanny, z którą w 1852 roku doczekał się syna Luigiego[1][2]. Pod koniec życia zapadł na zdrowiu psychicznym i w 1858 roku wyjechał do Pragi, gdzie zmarł w szpitalu dla obłąkanych[1][2].

Skomponował około 30 oper, w tym 5 wspólnie z bratem[1]. Był też autorem ponad 20 mszy, a także kantat i pieśni[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 378–379. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2976. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy