Magüi Serna
| Pełne imię i nazwisko |
Maria Luisa Serna Barrera |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1979 |
| Wzrost |
167 cm |
| Gra |
leworęczna |
| Status profesjonalny |
1996 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
19 (12 stycznia 2004) |
| Australian Open |
3R (1997, 2002) |
| Roland Garros |
4R (1998, 2003) |
| Wimbledon |
QF (2000) |
| US Open |
4R (1997, 2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
25 (5 lipca 2004) |
| Australian Open |
SF (2002) |
| Roland Garros |
3R (2000, 2002) |
| Wimbledon |
3R (2002) |
| US Open |
2R (2000, 2001) |
Maria Luisa „Magüi” Serna Barrera (ur. 1 marca 1979 w Las Palmas de Gran Canaria) – hiszpańska tenisistka.
Otrzymała status profesjonalny w 1996 roku. W 2004 klasyfikowana była w rankingu światowym jako zawodniczka numer dziewiętnaście, a w deblowym uplasowana na dwudziestym piątym miejscu. Mimo to sezon zakończyła na niskim, sto drugim, miejscu. Obecnie klasyfikowana na odległych pozycjach rankingów światowych. W karierze wygrała trzy turnieje singlowe i dwa deblowe.
Jej kariera zaczęła się w 1997 roku, kiedy wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych w sezonie. Osiągnęła trzecią rundę w pierwszych trzech, a w US Open była już w rundzie czwartej. Zadebiutowała w Pucharze Federacji w konfrontacji z Belgią. W ciągu dwunastu miesięcy awansowała o 97 pozycji, zajmując ostatecznie 41 miejsce.
Równie udany był sezon 1998. Magüi zwyciężyła nad Patty Schnyder (drugie w karierze zwycięstwo nad zawodniczką z czołowej dziesiątki) w Moskwie. Ostatecznie doszła tam do ćwierćfinałów. Na kortach trawiastych osiągnęła ćwierćfinał w Eastbourne i czwartą rundę na Wimbledonie. W drodze do ćwierćfinału Canadian Open pokonała samą Steffi Graf. Wygrała dwa mecze singlowe i jeden deblowy w Pucharze Federacji przeciwko Niemcom.
Rok później osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał. Miało to miejsce w Birmingham (uległa rozstawionej z numerem 1 Nathalie Tauziat).
Pokonała Mary Pierce w drodze do ćwierćfinału Wimbledonu 2000. Osiągnęła również czwartą rundę US Open. W Rzymie, w parze z Arantxą Sánchez Vicario, wywalczyła swój pierwszy w karierze tytuł deblowy.
W 2001 roku zaliczyła dwa finały turniejowe: w Portorožu i w Eastbourne. Wygrała tytuł debla w Knokke-Heist z Virginią Ruano Pascual.
Pierwszy tytuł singla zdobyła rok później w Estoril. Grała w Fed Cup przeciwko Węgrom. Finalistka debla w Portorožu i trzykrotna półfinalistka (m.in. na Australian Open z Conchitą Martínez).
W 2003 obroniła tytuł singla w Estoril i dołożyła do tego zwycięstwo w Budapeszcie. Osiągnęła kilka ćwierćfinałów (między innymi w Warszawie i New Haven).
Sezon olimpijski rozpoczęła od ćwierćfinału w Gold Coast. Jednak był to rok, w którym wielokrotnie karierę przerywały jej kontuzje. Odpadła w pierwszej rundzie igrzysk olimpijskich, wypadła z czołowej setki rankingu i wycofała się ze wszystkich turniejów od Estoril poprzez Warszawę, Sopot i inne do końca sezonu.
Powróciła na turnieju w Pattaya 2005, pokonując chociażby Melindę Czink, Marion Bartoli (krecz). Uległa Ruano Pascual w następnym meczu. Pierwsza runda Australian Open i Miami.
W roku 2006 brała udział głównie w rozgrywkach ITF. Już na samym początku doszła do finału, w którym przegrała z Aravane Rezaï (ale po drodze pokonała m.in. trzecią rakietę Belgii, Kirsten Flipkens). Odpadła w kwalifikacjach do turnieju w Estoril. Po raz ostatni zagrała w październiku na turnieju ITF w Barcelonie (1 runda).
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 2 kwietnia 2001 | Porto | Ceglana |  Arantxa Sánchez Vicario
|
3:6, 1:6 |
| Finalistka | 2. | 18 czerwca 2001 | Eastbourne | Trawiasta |  Lindsay Davenport
|
2:6, 0:6 |
| Finalistka | 3. | 7 kwietnia 2002 | Porto | Ceglana | Ángeles Montolio
|
1:6, 6:2, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 1. | 14 kwietnia 2002 | Estoril | Ceglana |  Anca Barna
|
6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2. | 13 kwietnia 2003 | Estoril | Ceglana | Julia Schruff
|
6:4, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 3. | 20 kwietnia 2003 | Budapeszt | Ceglana |  Alicia Molik
|
3:6, 7:5, 6:4 |
Gra podwójna
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 15 maja 2000 | Rzym | Ceglana | Arantxa Sánchez Vicario
|
Lisa Raymond Rennae Stubbs
|
3:6, 6:4, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 22 lipca 2001 | Knokke-Heist | Ceglana | Virginia Ruano Pascual
|
 Ruxandra Dragomir Andreea Vanc
|
6:4, 6:3 |
| Finalistka | 2. | 7 kwietnia 2002 | Porto | Ceglana |  Kristie Boogert
|
 Cara Black Irina Sielutina
|
6:7(6), 4:6 |
| Finalistka | 3. | 16 czerwca 2003 | Eastbourne | Trawiasta | Jennifer Capriati
|
Lindsay Davenport Lisa Raymond
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 23 sierpnia 2003 | New Haven | Twarda | Alicia Molik
|
Virginia Ruano Pascual Paola Suárez
|
6:7(6), 3:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 14 czerwca 2004 | Eastbourne | Trawiasta | Alicia Molik
|
 Swietłana Kuzniecowa Jelena Lichowcewa
|
6:4, 6:4 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza (1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Finalistka | 1996 |  Wimbledon
|
Trawiasta |  Amélie Mauresmo
|
6:4, 3:6, 4:6 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2014-12-25] (ang.).