Marcel Cohen
Wygląd
Marcel Cohen (ur. 6 lutego 1884 w Paryżu, zm. 5 listopada 1974 w Viroflay) – językoznawca francuski, profesor w paryskiej École des Langues Orientales. W kręgu jego zainteresowań były takie zagadnienia jak: socjolingwistyka, historia języka francuskiego, rozwój pism świata. Zasłynął jednak głównie studiami nad językami semickimi, w szczególności gyyzem i amharskim. Autor monumentalnej gramatyki języka amharskiego (patrz bibliografia). Jego nigdy nieopublikowana obszerna gramatyka języka gyyz znajduje się w zbiorach Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego.
10 czerwca 1960 odebrał doctorat honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego[1].
Ważniejsze dzieła
[edytuj | edytuj kod]- 1924 Système verbal sémitique et l'expression du temps
- 1931 Études d'éthiopien méridional
- 1936 Traité de langue amharique (Abyssinie)
- 1947 Essai comparatif sur le vocabulaire et la phonétique du chamito-sémitique
- 1956 Pour une sociologie du langage
- 1958 Grande invention de l'écriture et son évolution
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ISNI: 0000000081129463
- VIAF: 34454776
- LCCN: n50027565
- GND: 118669656
- NDL: 00520779
- LIBRIS: 1zcff9qk07l914v
- BnF: 11897196c
- SUDOC: 026793296
- NLA: 36360488
- NKC: xx0017922
- BNE: XX1026728
- NTA: 068630204
- BIBSYS: 1629265515511
- CiNii: DA02083406
- Open Library: OL132212A
- PLWABN: 9810545570005606
- NUKAT: n97027117
- J9U: 987007299318505171
- PTBNP: 79081
- CANTIC: a11141451
- NSK: 000123403
- CONOR: 40759139
- ΕΒΕ: 228044
- BLBNB: 000985730
- LIH: LNB:XMK;=BM