Przejdź do zawartości

Messier 12

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Messier 12
Ilustracja
Messier 12 (HST)
Odkrywca

Charles Messier

Data odkrycia

30 maja 1764

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Wężownik

Typ

kulista, klasa IX

Rektascensja

16h 47m 14,18s[1]

Deklinacja

–01° 56′ 54,7″[1]

Odległość

15,7 tys. ly (4,8 kpc[1])

Jasność obserwowana

6,7 m[1]

Rozmiar kątowy

16′

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

Ø 75 ly

Jasność absolutna

–7,31 m[1]

Liczba gwiazd

~200 tys.

Alternatywne oznaczenia
M12, NGC 6218, GCl 46
Mapa gromady
Gwiazdozbiór Wężownika

Messier 12 (również M12 lub NGC 6218) – nietypowa gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 30 maja 1764 roku przez Charles’a Messiera[2].

Podstawowe dane

[edytuj | edytuj kod]

M12 znajduje się 3° od innego obiektu z katalogu Messiera, M10, w odległości 15,7 tysięcy lat świetlnych od Słońca oraz 14,7 tysięcy lat świetlnych od centrum Galaktyki[1]. Jej średnica to około 75 lat świetlnych. Składa się głównie ze słabych gwiazd, najjaśniejsze są dwunastej wielkości, a całkowita jasność obiektu to 6,7 magnitudo. W obrębie gromady zanotowano jak dotąd 13 gwiazd zmiennych.

Liczba gwiazd

[edytuj | edytuj kod]

M12, jak na gromadę kulistą, jest niezbyt skupiona – niegdyś uznawano ją za gromadę otwartą. W 2006 roku zauważono i opisano[3], że M12 ma zaskakująco niewiele gwiazd o małej masie. Sugeruje się, że gwiazdy te zostały wyrwane z gromady pod wpływem grawitacji Drogi Mlecznej. Obiekty takie jak M12 poruszają się po orbitach eliptycznych, okresowo wchodząc w bliski kontakt z centralnym zgrubieniem galaktycznym Drogi Mlecznej[3].

Szacuje się, że w związku z powyższym M12 mogła stracić blisko 85% swoich gwiazd. Obecnie całkowitą ich liczbę szacuje się na 200 tysięcy. Są to obiekty głównie lżejsze od Słońca, stanowiące od 20% do 80% jego masy[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f William E. Harris: Katalog gromad kulistych Drogi Mlecznej 1996 (rewizja 2010). [dostęp 2017-10-22].
  2. Courtney Seligman: NGC 6218. Celestial Atlas. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).
  3. a b Fraser Cain: The Case of the Stolen Stars. Universe Today, 2006-02-07. [dostęp 2014-01-24]. (ang.).
  4. How to Steal a Million Stars?. ESO, 2006-02-07. [dostęp 2014-01-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy