Metoda magnetycznej pamięci metalu
Metoda magnetycznej pamięci metalu (MPM) – metoda umożliwiająca wykonywanie badań obiektów technicznych w trakcie ich eksploatacji[1] polegająca na wykazaniu nieodwracalnych zmian namagnesowania, spowodowanych naprężeniami przekraczającymi średni poziom naprężeń wewnętrznych powstałych w badanym urządzeniu. Metoda MPM wykorzystuje zjawisko zapamiętywania skutków cyklicznych i granicznych obciążeń.[2]
Głównym kryterium przy diagnostyce metodą MPM jest określenie na podstawie rozkładu magnetycznego pola rozproszenia Hp lokalnych obszarów koncentracji naprężeń KN, w których zachodzą najczęściej i rozwijają się zjawiska korozji, zmęczenia, pełzania i pękania materiału.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacek Dybała. Zastosowanie metody magnetycznej pamięci metalu w diagnostyce obiektów technicznych. „PROBLEMY TECHNIKI UZBROJENIA”. 1, s. 63, 2015. Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia. ISSN 1230-3801. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Miroslaw Witoś, Wisnioch Wiśnioch. Metoda magnetycznej pamięci metalu w diagnozowaniu techniki lotnicze. „NIENISZCZĄCE BADANIA MATERIAŁÓW”, s. 107-118, 2009. Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych. [dostęp 2019-09-12].