Michael Bratman
Michael E. Bratman (ur. 25 lipca 1945) jest profesorem Durfee w School of Humanities & Sciences oraz profesorem filozofii na Stanford University. Uczeń Donalda Davidsona. Jego zainteresowania obejmują filozofię działania oraz metaetykę i filozofię moralną. We wczesnym etapie swojej twórczości znany głównie jako autor Modelu Przekonanie-Pragnienie-Intencja (ang. Belief-Desire-Intention, stąd BDI)[1], wykorzystywanego do dziś m.in. w badaniach nad sztuczną inteligencją. W późniejszym okresie zaproponował m.in. wpływowe w filozofii działania ujęcia kolektywnej intencjonalności[2].
Ważniejsze publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Intention, Plans, and Practical Reason, Cambridge, MA: Harvard UP 1987..
- Faces of Intention, New York: Cambridge UP 1999.
- Structures of Agency: Essays, New York: Oxford UP 2007.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ A. S. Rao and M. P. Georgeff. Modeling Rational Agents within a BDI-Architecture. In Proceedings of the 2nd International Conference on Principles of Knowledge Representation and Reasoning, pages 473–484, 1991.
- ↑ Por. np. Bratman, Michael (1993). “Shared Intention”, Ethics 104: 97–113.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- - strona M.E. Bratmana na Stanford University. philosophy.stanford.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
Kontrola autorytatywna (osoba):