Przejdź do zawartości

Moringowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Moringaceae)
Moringowate
Ilustracja
Moringa olejodajna
Systematyka[1]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

Euphyllophyta

Klad

rośliny nasienne

Klasa

okrytonasienne

Klad

różowe

Rząd

kapustowce

Rodzina

moringowate

Nazwa systematyczna
Moringaceae Martinov
Tekhno-Bot. Slovar: 404. 3 Aug 1820[2]
Typ nomenklatoryczny

Moringa Rheede ex Adans. (1763)[2]
M. oleifera Lamarck (Encycl. 1: 398. 1 Aug. 1785)[3]

Moringowate (Moringaceae) – monotypowa rodzina roślin z rzędu kapustowców. Należy do niej jeden rodzaj moringa (Moringa) liczący 12[1]–13[4] gatunków. Są to kserofity[5] występujące w Indiach, na wybrzeżach półwyspu Arabskiego, Madagaskaru i Namibii[4]. Charakterystyczną cechą budowy jest występowanie kanałów gumowych w rdzeniu i wypełnionych gumami przestrzeni w korze[5]. Gatunkiem szeroko rozpowszechnionym w uprawie w strefie tropikalnej jest moringa olejodajna[4]. Ma ona bardzo pożywne liście o dużej zawartości wapnia, żelaza, witaminy C i białek. Nasiona wykorzystywane są do oczyszczania wody. Z kory pozyskuje się włókna służące do wyrobu sznurów i lin[6]. Łatwo korzeniące się pędy służą do tworzenia żywopłotów[5]. Olej pozyskiwany z nasion ma zastosowanie w przemyśle kosmetycznym. Podobnie wykorzystywany jest olej z gatunku Moringa drouhardii[6]. Olej z nasion Moringa peregrina jest bardzo trwały (nie ulega niemal jełczeniu) i stosowany jest jako delikatny smar (np. w zegarmistrzostwie) oraz w kosmetyce[5].

Moringa drouhardii
Moringa ovalifolia

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewa, krzewy i krzewinki, często z bulwiasto zgrubiałymi korzeniami[4] i zgrubiałymi (butelkowatymi[5]) pniami[6], o gładkiej korze[5]. Drewno jest zwykle miękkie, łamliwe[4], żółtawe i włókniste[6].
Liście
1-3-krotnie pierzasto złożone, z listkami wyrastającymi naprzeciwlegle[4]. Listki całobrzegie, zwykle opadają w porze suchej, podczas gdy ogonki i osie liścia pozostają na drzewie[6].
Kwiaty
Pięciokrotne i obupłciowe zebrane są w gęstych wiechach. Korona jest barwna od białej, przez żółtą do czerwonej. Symetria kwiatów może być w zależności od gatunku promienista lub grzbiecista. Zarówno działek kielicha, płatków korony, jak i pręcików jest 5, przy czym tym ostatnim towarzyszy również 5 prątniczków. Zalążnia górna zbudowana jest z 3 owocolistków tworzących jedną komorę z wieloma zalążkami[4].
Owoce
Duże, wydłużone torebki[4] otwierające się trzema klapami, zawierające zasobne zwykle w oleje i czasem oskrzydlone nasiona[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)

Rodzina siostrzana w stosunku do melonowcowatych (Caricaceae) w obrębie rzędu kapustowców (Brassicales).

kapustowce


Akaniaceae



Tropaeolaceaenasturcjowate






Moringaceaemoringowate



Caricaceaemelonowcowate





Setchellanthaceae




Limnanthaceaelimnantesowate





Koeberliniaceae




Tiganophytaceae




Bataceae



Salvadoraceae







Emblingiaceae




Pentadiplandraceae




Resedaceaerezedowate



Gyrostemonaceae




Tovariaceae




Capparidaceaekaparowate




Cleomaceae



Brassicaceaekapustowate











Podział

Rodzaj Moringa Adanson, Fam. 2: 318. Jul-Aug 1763 – moringa[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-10-23] (ang.).
  2. a b James Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium. [dostęp 2011-06-06]. (ang.).
  3. a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2011-06-06]. (ang.).
  4. a b c d e f g h Heywood V. H., Brummitt R. K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 220. ISBN 1-55407-206-9.
  5. a b c d e f Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 57. ISBN 83-7079-779-2.
  6. a b c d e f Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 403-404. ISBN 978-1-842466346.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy