Natężenie Plancka

1 – przewodniki, $F_{p}$ – siła Plancka, $l_{p}$ – długość Plancka, I_p – prąd Plancka

Natężenie Plancka – pochodna jednostka natężenia prądu w naturalnym systemie jednostek oznaczana jako $I_{P}.$

$I_{P}={\frac {q_{P}}{t_{P}}}={\sqrt {\frac {c^{6}4\pi \epsilon _{0}}{G}}}\approx 3{,}4789\times 10^{25}$ A,

gdzie:

$q_{P}$ – ładunek Plancka,

$t_{P}$ – czas Plancka,

$c$ – prędkość światła w próżni,

$4\pi \epsilon _{0}$ – czynnik stały z prawa Coulomba,

$G$ – stała grawitacji.

Natężenie Plancka jest to natężenie prądu w przewodzie, przez którego poprzeczny przekrój przepływa w ciągu czasu Plancka ilość ładunku równa ładunkowi Plancka. Natężenie Plancka można też zdefiniować na podstawie siły i długości Plancka. Natężenie Plancka jest to natężenie prądu płynącego w dwóch nieskończonych przewodnikach odległych od siebie o długość Plancka mających średnicę bliską zeru i umieszczonych w próżni, które powoduje powstanie pomiędzy ich odcinkiem równym długości Plancka siły Lorentza równej sile Plancka.