Przejdź do zawartości

Nikifor Maruszeczko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikifor Maruszeczko
Ilustracja
Maruszeczko podczas procesu, 1938
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1913
Korzenica

Data śmierci

8 sierpnia 1938

Zawód, zajęcie

przestępca

Maruszeczko eskortowany przez policjantów, w drodze do sali sądowej, 1938

Nikifor Maruszeczko (ur. 15 marca 1913 w Korzenicy[1], zm. 8 sierpnia 1938) – jeden z najgroźniejszych polskich przestępców międzywojennych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Podkarpaciu; ojca nigdy nie poznał, był wychowywany przez matkę-alkoholiczkę. Jako dziecko wędrował po okolicznych wsiach z kapelą podwórkową, lecz szybko wszedł na drogę przestępstwa. Po raz pierwszy został aresztowany za kradzież portfela w wieku 14 lat, za co trafił do domu poprawczego.

Na początku lat trzydziestych XX wieku wyjechał na Górny Śląsk, gdzie szybko zyskał sławę brutalnego i bezwzględnego przestępcy. Dokonał kilku morderstw, głównie na tle rabunkowym. Trafił na listę najbardziej poszukiwanych osób w kraju, lecz kilkakrotnie uchodził obławom policyjnym. Ukrywał się m.in. w Berlinie, gdzie kontynuował przestępczą działalność.

Znany ze skłonności do nadużywania alkoholu. Wielokrotnie dokonywał przestępstw w stanie nietrzeźwym. Nałóg alkoholowy przyczynił się do spektakularnego końca jego działalności. 8 stycznia 1938 roku Maruszeczko wszczął awanturę w restauracji Hotelu „Pod Orłem” w Białej Krakowskiej. Rozpoznany przez klientów (w gazetach drukowano jego portrety pamięciowe) próbował ucieczki, lecz został schwytany i oddany w ręce policjantów.

Od października do grudnia 1937 roku zamordował cztery osoby, w tym dwóch policjantów. W trakcie procesu był sądzony tylko za zabicie jednego policjanta i ciężkie zranienie innego. 24 lutego 1938 roku został skazany na karę śmierci przez powieszenie[2]. Wyrok wykonano 8 sierpnia 1938 roku.

Ofiary

[edytuj | edytuj kod]
Mapa konturowa Polski w latach 1924–1939
Miejsca morderstw. Oznaczona została kolejność ataków.
Lp. Ofiara Data Miejsce
1. Jerzy Rother 23 października 1937 Katowice
2. Władysław Junk 5 listopada 1937 Kraków
3. Wiktoria Gałuszko 5 grudnia 1937 Katowice
4. Henryk Bąk 16 grudnia 1937 Warszawa

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. focus.pl
  2. Drugi wyrok śmierci na Maruszeczkę. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 45 z 26 lutego 1938. 

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Na podstawie książki Miłość, pieniądze i śmierć: Pitaval rzeszowski Ryszarda Dzieszyńskiego.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy