Numer rozliczeniowy
Numer rozliczeniowy – unikatowy numer identyfikujący dostawcę usług płatniczych prowadzącego rachunki płatnicze i uczestniczącego w systemach płatności[1].
Numer rozliczeniowy pozwala usprawniać i automatyzować transakcje finansowe. Przydziałem numerów rozliczeniowych instytucjom i ich jednostkom organizacyjnym zajmuje się bank centralny. Długość i format numeru regulują przepisy miejscowe w danym kraju.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Numery rozliczeniowe pozwalają w sposób niezawodny i bezbłędny kierować czeki, zlecenia płatnicze i inne komunikaty do właściwej instytucji finansowej. Przykładowo, klient wypełniając polecenie przelewu (na papierowym formularzu lub elektronicznie) podaje zawsze numer rozliczeniowy banku adresata. W zależności od kraju, numer ten jest zawarty w numerze rachunku kontrahenta lub należy go podać w oddzielnym polu. Na podstawie tych danych, izba rozliczeniowa (ang. Automated Clearing House) skieruje zlecenie do banku prowadzącego rachunek beneficjenta, a w wyniku rozrachunku przekaże temu bankowi również środki na pokrycie transakcji.
Numery rozliczeniowe mają zastosowanie przede wszystkim w obrocie krajowym. Płatności zagraniczne kierowane są przeważnie w oparciu o kod BIC zaś transakcje kartowe w oparciu o numer BIN.
Numeracja stosowana w Polsce
[edytuj | edytuj kod]W Polsce przydziału numerów rozliczeniowych dokonuje Narodowy Bank Polski na wniosek danego banku[2]. Numer rozliczeniowy zawiera 8 cyfr, na które składają się[3]:
- identyfikator instytucji (4 cyfry), z zastrzeżeniem, że może nim być:
- trzycyfrowy wyróżnik banku centralnego, banku komercyjnego lub zrzeszenia banków spółdzielczych uzupełniony cyfrą zero;
- czterocyfrowy wyróżnik banku spółdzielczego lub centrali KSKOK.
- identyfikator oddziału (3 cyfry), ciąg „000” przeważnie oznacza centralę;
- cyfra kontrolna używana do sprawdzania poprawności całego nr rozliczeniowego.
Numery polskich rachunków bankowych w zapisie 26-cyfrowym zawierają numer rozliczeniowy na pozycjach od 3. do 10. zaś w zapisie międzynarodowym IBAN – na pozycjach od 5. do 12. (nie licząc spacji oddzielające bloki cyfr).
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]| Kompletny nr rozliczeniowy |
Instytucja | Oddział | Cyfra kontrolna |
|---|---|---|---|
| 11402004 | 114 – mBank SA | 200 – Oddział Bankowości Detalicznej | 4 – nr poprawny |
| 12400001 | 124 – Bank Polska Kasa Opieki SA | 000 – Centrala | 1 – nr poprawny |
| 93931010 | 9393 – Bank Spółdzielczy w Wolinie | 101 – Oddział w Lipianach | 0 – nr poprawny |
| 10501012 | 105 – ING Bank Śląski SA | 101 – Oddział w Legionowie | 2 – nr poprawny |
Numer rachunku bankowego (w przykładzie wykorzystano rachunek ZUS):
83 1010 1023 0000 2613 9510 0000
PL83 1010 1023 0000 2613 9510 0000
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ustawa z dn. 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2024 r. poz. 30).
- ↑ Zarządzenie nr 15/2010 Prezesa Narodowego Banku Polskiego. nbp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-28)]..
- ↑ NBP – Banki w Polsce.